Kiss and Don't Tell

Prologue

Kiss and tell
/ˌkɪs.ənˈtel/

Definition: Disclosing private or confidential information, especially in a firsthand account.

****

TW: Abuse

PAYAPA. Isang salitang natatamasa ko lang sa tuwing nakatitig sa langit na kulay abo na pinapaligiran ng puting mga ulap na tila ba naaawang nakadungaw sa akin mula sa itaas. Tila nakikita nila ang sikretong itinatago ko.

Unti-unti nang nagsisilabasan ang mga bituin kasabay nang pagtatago ng kulay kahel na araw, hudyat ng pagtatapos ng araw na ito. 

"Bebe ko!" May gumulo sa aking buhok mula sa likod. Mukhang alam ko na kung sino. Isang hinayupak lang naman ang tumatawag sa akin niyan.

"Tarantado ka, Cohen!" sigaw ko.

Tumawa siya habang inaayos ko ang buhok kong parang binagyo.

Tiningnan ko siya at napansing nakasuot siya ng dobok, 'yung uniporme na isinusuot nila sa taekwondo. Tumingala ako para tingnan ang buhok niyang pawisan kaya kinuha ko ang panyo ko saka ko 'to ibinato sa kanyang mukha. Wala akong pake kung black belter siya.

"Grabe ang sweet naman ng bebe ko," pang-aasar niya.

"Bakit 'di ka man lang nag shower? Kadiri ka!" 

"E, nag-text ka kasi na pauwi ka na kaya nagmadali ako papunta rito! Anong oras na, oh!"

"Bakit parang kasalanan ko pa? Alas-sais pa lang naman!"

"Ano ngayon? Kung uuwi ka, dapat kasama mo ako," seryoso niyang saad at parang manghahamon ng away kapag tumanggi ako.

Napabuntong hininga ako. Ewan ko sa lalaking 'to. Hindi na lang ako nakipag-away pa at baka i-front kick pa ako ng damuhong 'to. "So, tapos na training niyo?"

"Oo. Nga pala, ba't nandito ka sa hospital? May balita na ba kay Noah?" nag-aalala niyang tanong.

Umiling ako at sinubukan kong 'wag ipasilip sa kanya ang malungkot kong mukha bago siya pumunta rito. Sinubukan ko ring ayusin ang tono ng boses ko para hindi halatang umiyak ako kanina. "Wala. Binisita ko lang siya saglit." 

"Lest, alam mo naman na pwede kang humingi ng tulong sa 'kin, 'di ba? Papahiraman naman kita—"

Mabilis akong umiling. Ilang beses na siyang nag prisinta na tumulong pero hindi naman niya kailangan gawin. Responsibilidad ko 'to dahil ako naman ang may kasalanan kung bakit nakaratay ngayon si Noah sa hospital. 

"Tara na?" pag-aalok ko upang maiba na ang usapan. 

Pumunta kami sa sakayan ng jeep at saktong dalawa ang kulang kaya naman pagkaupo namin ay umandar na ito. Bago ko pa madukot ang coin purse ko ay inabot na ni Cohen ang bayad para sa dalawang tao bago niya ako nilingon. 

"Ayos ka lang ba?" nag-aalala niyang tanong.

"Ha? Oo naman!" 

"Weh? Ang putla mo, para kang white lady. Gusto mo idala kita sa albularyo?"

Umirap ako at siniko siya nang malakas sa sikmura. Napadaing naman siya at kalaunan ay tumawa. Ewan ko ba kung paano ko 'to naging kaibigan. Napaka siraulo.

Napaigtad ako sa gulat at sakit nang hindi sinasadyang nadaganan ng ale sa aking tabi ang pasa sa aking braso nang biglang huminto ang jeep.

"Manong naman! Dahan-dahan naman po!" naiinis na wika ni Cohen at hinawakan ang kabilang braso ko para hindi ako sumubsob sa sahig.