Birbirine sarmaşık gibi dolanan dudakları bu sefer tutkuyla değil, arzuyla değil; gerçek bir sevgiyle harmanlanmıştı.
"Neden?" diye sordu Silvana kendini geri çekerek. James alnını alnına yasladığında tekrar "Neden James?" diye sordu.
"Ortadan kayb...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎀
Sessizliğin, günahsız bir melek gibi kanatlarını açıp esir tuttuğu kütüphâne, kalabalık sayılmayacak kadar az insanla renklenmişti. Herkes arı gibi yaklaşacak sınavlara çalışıyor yahut kitap okuyordu.
"Zor bir süreşten geçiyorsun Silvana..." diye mırıldandı kendi kendine. "Sadece biraz çalışman gerekli, yorgun olduğun zaman seni gevşetecek biri olduğunu unutma." Evet, kendi kendine konuşuyordu.
Derin bir nefes alıp "Başlayalım bakalım." diye fısıldayarak önündeki kitabı araladı. Karanlık Sanatlara Karşı Savunma...
En sevdiği dersler arasında ilk üçe girebilirdi, çünkü o derste oldukça başarılıydı. Ancak başarılı olması, kendini kanıtlayacağı bir yapıya sahip olmasında oldukça önemli bir etkendi. Ne kadar başarılı olsa, kendisini o kadar kanıtlayabilir ve dikkat çekebilirdi.
Boğazını temizledi ve boş bir parşomen kağıdını önüne çekerek kuştüyü kaleminin ucunu, mürekkep şişesine bandırdı. İyice yedirdiğine emin olduğunu kalemi geri çekerek bir kaç defa şişenin ucuna vurarak damlamak üzere olan mürekkepten kurtuldu.
Tüy kalem sağ elinde hazır beklerken kitabı iyice kendine çekerek sınavlarda çıkabilecek yerleri okumaya başladı. Parşomene ise önemli notlar alacaktı.
Ders çalışırken aklının başka yerlere gitmesi tamamen saçmalıktı.
James Potter, aklını başka yerlere çekiyordu.
Kendi kendine gözlerini devirerek bir sonraki sayfaya geçti ve önemli bulduğu kısmı parşomene not aldı. Cümlesi bitince tekrar kitaba dönerek okumaya devam etti.
Uzun bir ders çalışmanın ardından elindeki tüy kalemi bırakarak kollarını havaya kaldırdı ve kimseyi umursamadan gerindi. Esnemesine engel olamadan eli ağzına gitmişti bile.
Aniden arkasından yaklaşan bir bedeni hissedince başını çeviremeden masaya bir el yaslandı ve yine arkasından eğilerek kulağının altına bir öpücük konduruldu. "Benim bebeğim yorulmuş mu?" James Potter...
Silvana başını sandalyeye yaslayarak gülümsedi. "Hem de ne yorulmak James...saatlerce ders çalışıyorum." Yaklaşık kırık dakika ders çalışıyordu, ama James'in bunu bilmesine gerek yoktu ama değil mi?
"Hmm..." James ağzının içinde mırıldanıp etrafa göz gezdirdi. Neredeyse akşam yemeğine dakikalar kaldığı için kütüphâne boşalmış saylırdı. Tek tük öğrenci vardı ve onlarda oldukça uzaktaydı.
Sandalyenin sırt kısmından tutup zorlanmadan geriye doğru çekti ve öne geçerek atik bir hareketle Silvana'yı belinden tutup kaldırdı ve sandalyeye oturarak onu da kucağına oturttu.
