The Mayor's Paragon

04

When they saw me looking at them, they immediately averted their eyes and acted like they are talking about something. Napapikit na lang ako at napahilot sa aking sintido. Kahit kailan talaga Eli.

"Kesiya! What the fuck?! Didn't that hurt? E ako nga ang sakit-sakit na kapag tumatae ako ng matigas. Like I could feel my skin being ripped off! Like super duper sakit tapos ikaw magpapatira ka lang sa pwet mo?!

"Of course it hurts. Kita mo ngang di ako makalakad at makaupo ng maayos 'di ba?"

Napangiwi siya pero maya-maya ay nakita kong hinawi niya pagilid ang maliit na platito na naglalaman ng kaniyang cake bago niya itinukod ang kaniyang siko sa mesa at matiim akong tinitigan.

"So what does it feel like? Does it feel good?" she curiously asked me and my cheeks started to burn.

"Seriously, Eli?" nahihiyang kong ani.

She rolled her eyes at me, annoyed that I am acting shy in front of her. "E! Dali na! Just answer my question!"

"Syempre masarap kaso masakit sa una. It's like reverse pooping. It's quite uncomfortable but yeah, the feeling is extremely good. It's just that I didn't quite enjoy it at first because it was very painful. Mga ilang minuto rin siyang hindi gumalaw. Probably like ten minutes or more," pagku-kwento ko sa kaniya.

Napaawang ang kaniyang labi sa sinabi ko. "Is he really that big?"

Marahan akong tumango. "Oo..."

"Wala ka bang picture? Pakita nga ako."

"Eli!"

She pursed her lips. "I just want to see it, you know. It's making me curious."

"Basta malaki siya."

"Ni-ruler mo na ba?"

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. "W-Why would I do that?!"

She flipped her hair before rolling her eyes at me.

"Syempre para malaman kung gaano siya kahaba, duh gurl. Mindset ba, mindset."

"Ang mahalaga malaki siya. Tapos ang usapan," sambit ko.

She made a face before leaning back on the chair and folding her hands in front of her bosom.

"Okay fine." Ngumuso siya bago muling hinila ang platito at kinain ang kaniyang cake.

Akala ko matatahimik na siya pero pagkatapos niyang nilunok 'yong cake na kinakain niya, muli niya akong tinignan at tinuro gamit ang tinidor.

"Describe mo na lang sa'kin kung gaano kalaki," aniya. Ayaw talaga magpaawat e.

Hindi makapaniwalang tumingin ako sa kaniya. "Eli, seriously?"

"E kasi nga, curious ako kung talaga bang daks si Mayor. E malay ko ba kung fake news ka pala."

"He has a third leg. Okay na?"

Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko, "Really? He has a very big jiggling?"

"Kung maliit iyon, sa tingin mo iika-ika ako ngayon?"

"Hmm, you have a point there, beshywaps."

"Mabuti nga hindi ako humantong sa hospital."

Muntik na akong hindi makalakad sa sakit paggising ko. Gusto pa nga akong bigyan ng wheelchair ni Riez pero mahigpit akong tumanggi. Nakakahiya iyon. Alangan naman na naka-wheelchair akong papasok sa munisipyo? Edi magtataka sila.

"Wala ka ba talagang picture? Kahit isa lang? You know, mirror shot ganern or pwede rin namang peniselfie."

Napa-iling na lang ako sa sinabi niya bago itinaas ang aking kamay para tumawag ng waiter, tuluyang iniignora ang kaniyang sinabi. Masisiraan ako ng ulo kapag patuloy ko pa rin siyang kakausapin. Maya-maya pa ay may nakita akong lumapit na lalaki sa amin. Nakasuot siya ng puting polo at itim na pantalon na pinatungan niya ng itim na apron.