Anyamian - SPY X FAMİLY -

3 - Becky San'ın Yardımı -

"Bu sorunun cevabını bilen biri var mı?"

Sensei. Tahtaya bir soru yazmıştı ve bütün sınıf ne olduğunu düşünüyordu. Aklıma bir cevap geliyordu ama ne kadar doğru bilmiyordum. Gene de cevabımı söylemeye karar verdim ve parmak kaldırdım. Sensei parmak kaldırdığımı görünce söz hakkını bana verdi.

"Cevap 30"

Sensei hiç beklemeden benim cevabıma karşılık verdi.

"Kesinlikle yanlış"

"Böyle giderse ilk sınavlarda elenicek."

Düşüncenin sahibine döndüğümde bana bakan çift gözle karşılaştım. Sırıtıyordu. Anlaşılan gitmem onun işine geliyordu ama sırf ona inat yüksek alacaktım.

Sensei tekrar söze girince düşüncelerim dağılmış oldu.

"Bunu çözebilecek kimse yok mu"

Kimseden ses çıkmıyordu. Sensei arkalara doğru baktığında o yöne döndüm. Sol üst köşede biri parmak kaldırıyordu.

"Evet Desmond. Cevabı biliyormusun"

Damian parmağını yavaş ve ağır bir şekilde aşağı indirdi. Cevap vermeden önce bana baktı. Tekrardan sensei döndüğünde cevabı söyledi.

"Sensei cevap 83"

Sensei cevaptan hoşnut olmuş gibiydi.

"Aferin Damian kun. Tıpkı senden beklenildiği gibi. Doğru cevap"

Damian tekrardan bana döndü ve zihnindeki düşünceleri duymaya başladım.

"Gör seni küçük domuz. İşte böyle yapılır"

Resmen zihninden bana laf sokmuştu ve bunları ben duymuştum. Domuz demesine gene bozulmuştum boğazım düğümlendi. Yutkunmakta zorlanıyordum. Gözlerimi Damian'dan çekip çantamdan orta boyda , pembe mavi renklerde cam, kılıflı suluğumu çıkardım. Şişenin kapağını çevirerek açtım ve boğazımın düğümünü açmak için bir kaç yudum içtim. Gene o günler zihnime doluyordu ve sonucunda derse odaklanamamıştım.

Becky san ile ders sonrası bahçeye çıkmıştık. Gerçektende iyi gelmişti. Nefes alabilmek gibisi yoktu. Ama insanlar bunun yokluğunu çekmeden anlayamıyorlardı.

Becky san o hoş ve rahatlatıcı sesiyle bana seslendi.

"Anya chan böyle giderse sınavlardan geçemiyeceksin. Daha sıkı çalışman gerek"

Herkes aynı şeyi söylüyor. - Çalışman gerek-. Ama kimse nasıl olacağını söylemiyor.

"Becky san senin ders notların iyi bana da öğretir misin?"

"Ben mi?"

"Hıhı"

"Aslında olabilir belki benim anlatımımdan anlayabilirsin"

"Yani bana öğreticekmisin"

"Tamam. Annenden ve babandan izin al bu gün bana çalışmaya gidelim"

"Tamam. Sen merak etme izin alma işi Anya'da"

Mutlu olmuştum. Becky san'ın evini görücektim ve bana öğreticekti. Belki de anlardım. Nede olsa ciccinin zihni bir çok şey ile dolu olduğu için anlayamıyor olabilirdim ama Becky san öyle değil. Denemekten zarar gelmez. Okul çıkışını bekleyecektik.

Acıktığım için kantine gitmek istiyordum. Kantin sırasına girdim. Uzun bir süre orda beklemiştim. En son benim sıram geldimi çikolata almıştım. Parayı verdim ve elimde çikolatam ile dışarı çıktım. Okulun bahçesi oldukça büyüktü. Voleybol sahası futbol ve basketbol sahaları vardı. Voleybol sahasında çoğunlukla lise düzeyindekiler oynardı. Ama sahalar birden fazla olduğu için orta okullularda kullanıyordu. Voleybolu çoğunlukla kızlar oynuyordu. Bahçede banklar ve piknik alanları da vardı. Bende çimenliğin oraya gitmeyi düşünüyordum. Çimenliğe doğru yürürken arkamdan biri koşarak yanımdan geçip elimdeki çikolatayı almıştı. Alanın kim olduğunu tahmin etmek zor değil.

"Damian, geri ver onu!"

Damian 1 metre ilerimde elinde çikolatamla sırıtarak duruyordu.

"Neden vereyim"

"Çünkü o benim"

"Aa öylemi ama benim elimde duruyor"

"Çünkü onu benden çaldın"

Yanıma doğru adımladı. Aramızda santimler vardı. Geriye doğru adımladığımda sırtım bir şeye çarpmıştı. Arkamı dönüp baktığımda Emile ve Ewen duruyordu. Tekrardan Demian'a döndüm.

"Çalmak mı? Biraz ağır olmadı mı"

"Ama öyle"

Elindeki çikolatanın paketini açtı ve hiç acımadan gözlerimin önünde bir ısırık aldı. Bana doğru uzattı.

"Yemek ister misin. Tabi sen domuzdun değil mi. Her şeyi yersin. Kendin demiyo muydun ben domuzum diye"

Artık sınırıma gelmiştim bu bana 3. Domuz diyişiydi ve her dediğinde anılarım şiddetleniyordu. Gözlerim dolmuştu. Dokunsalar ağlıyacaktım.

"Ne o? Yoksa ağlayacak mısın? Baban psikolog olabilir ama anlaşılan sana bir yardımı dokunmamış. Hemencicik ağlıyorsun. Bebeksin"

Dokunsalar ağlayacağım demiştim ya işte son dokunuşu yaptılar. Ağlıyordum. Dedikleri incitmişti. Koşarak yanından geçtim ve okulun içine girdim. Kendimi bir köşeye attım ve ağlamaya başladım. Vücudum karıncalanıyordu her yerim kaşınıyordu. Okul ne berbat bir yerdi. Okul insanları üzüyordu. Vücudum iyice uyuşmuştu. Kendime öyle bir yer bulmuştum ki ne biri beni görüyor ne de duyuyordu. Bu çok rahattı. İstediğim gibi ağlayabilirim demekti. Ağlamam devam ederken ayak sesleri duyuldu. Olduğum yerden biri geçiyordu ve zihninden anladığım kadarıyla bu Damian'dı. Gene bana laf etmeye gelmişti. Olduğum yere iyice sokuldum. Belki beni bulamazsa giderdi. Giderdi değil mi? Ben böyle düşünürken ismimi birinin haykırdığını fark ettim.

"Anya nerdesin. Nerdeysen çık dışarı beni uğraştırma."

Beni arıyordu ama neden. Gene benimle uğraşıcakmıydı.

Ne güzel ikimizde birbirimizi görmezden geliyorduk. Niye böyle oldu. Bana resmen zorbalık yapıyordu.

Ağzımdan hıçkırık sesi çıktı. Hemen elimle ağzımı kapattım ve duymamasını umdum.

Ayak sesleri yaklaşıyordu. Gittikçe daha çok yaklaştı. O yaklaştıkça benim hıçkırıklarım artmaya başladı. Artık umurumda değildi ne de olsa görmüştü ağladığımı saklamanın ne anlamı vardı ki.

Oturur pozisyondaydım. Bacaklarımı kendime çektim başımı bacaklarımın arasına aldım ve ellerimi etrafıma sardım. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

Ayak sesleri durmuştu. Omuzlarım da eller hissetmem ile kafamı kaldırdım. Karşımda bütün pişmanlığıyla Damian duruyordu. Hiç beklemediğim bişi oldu. Damian san bana sarıldı. Bu gerçek mi diye gözlerimi kırpıştırdım fakat hala bana sarılıyordu. Ağzını kulağıma yaklaştırdı. Yumuşak fakat çocuksu sesi ile fısıldadı.

"Gomenne"

Eveeeeeeet geç geldi ama tahmin edin kim hasta oldu (diğer türlü kızlar bilir) normalde dün atıcaktım fakat karın ağrım artmıştı açlıktan geberiyordum ve tabiki de coğrafya sınavım vardı bu yüzden atamadım. Bu günde matematiğe çalıştım bu yüzden biraz geç sürdü ama atabildim ve tabi sınavlardan dolayı kısa oldu umarım beğenirsiniz. Ve hafta sonu hesabıma hikaye atmayı düşünüyorum. Konuyu daha belirlemesim edebiyat ödevi için hikaye yazmam gerek sizinde önerilerinizi almak isterim. Aşktan uzak olucak. Bilirsiniz hocaya vereceğim ya. Neyse başka bir zaman görüşürüz.