The Story of Us

KABANATA 9.

THE STORY OF US
WRITTEN BY LUNATICOOO

KABANATA 9:IM YOURS

DUSK POV*

__

"Tahan na Kyra papanget ka niyan"biro ko

Iniangat nito ang ulo niya saka ako sinamaan ng tingin

"Leche"mataray na sabe nito habang nairap

"I miss you Kyra"sabe ko

Ngumiti ito ng tipid"i miss you too"

Umupo kame sa sofa atsaka ko siya kinwentuhan

"Nung nawala ka eh tinuloy kopadin yung nobela na sinusulat ko...."panimula ko"inaamin ko na para sating dalawa yon,nung nakita ka parabang the world stops for a sec mahiwaga eh,napakahiwaga mo"sabe ko habang wala sa sariling nakangiti

"Akala ko makakalimutan kita kapag umalis ako sa La Zartesa,im crying every fucking night..."panimula nito habang matipid na nkangiti"natapos ko yung nobela mo para kay Luisa iniisip ko na paano kung ako yung bida,paano kung tayo yung bida don?"sabe nito habang tulala

Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay niya"i know i made a mistake,sa totoo lang akala kodin na nakikita kolang sayo si Luisa, pero nung tumagal hinde eh,wala kang katulad Kyra..."napatigil ako bago bigkasin ang salitang gusto ko sabihin"mahal kita bilang ikaw."

Tumula ang luha sa mata niya"mahal den—"bigla itong nahimatay at bumagsak sa sahig

Gumunaw panandalian ang katawan ko,para bang kahit kailangan kona siyang tulungan at tumawag na ng ambulance eh hinde ko magawa

Ganun ba talaga oag sobrang nagugulat?natatakot ako para kay Kyra.

Pero wala na sigurong mas lalala sa sakit ko.
Wala na dapat siyang pagdusahan dahil ako na ang magdudusa para sa kanya.

"Kyra."sabe ko bago ako matauhan

Hinde kona siya ginalaw sa pag kakahiga niya,agad akong tumawag ng ambulance,mabilis den itong dumating

Sinakay na nila si Luisa,agad naman akong sumkay sa sasakyan ko at sinundan siya,kahit na nakakaramdam ng hilo eh mas binilisan ko padin ang pag papatakbo ko

Napatingin ako sa salamin ng sasakyan ko,nakita kong nadugo din ang ilong ko"tangina naman!"sabe ko bago punasan ang dugo,

Umatungal ako na parang bata habang nag mamaneho,ayokong isiping mawawala siya sa akin, ayokong isiping mawawala ako sakanya.

Maya maya pa eh nakarating den ako sa ospital kung saan dinala si Kyra,nauna na yung ambulance dito kaya dumaretso ako sa help desk para ipagtanong

Agad den naman itong sinabe ng Nurse emergency room pa daw at bawal pumasok.

Napaupo ako sa gilid ng pader habang nakakuyom ang kamay,naalala ko nanamn ang sinabe niya sakin dati

"Hinde pako ready mawala Dusk,im scared"

Ang mga salitang yan ang umiikot sa ulo ko ngayon,alam kong may sakit den ako dahil hinde na normal ang nararamdman ko,ayokong magpacheck up at ayoko malaman kung ano ito

Hinde namn ako iiwan ni Kyra hinde ba?

Tangina kasi bakit ba nangyayare ang lahat ng to sakin

Napahilamos ako ng mukha gamit ang palad ko

"Sir."pagtingala ko eh Doctor ba pala ang tunatawag sa akin.

Agad kong pinunasan ang luha ko tsaka mabilis tumayo"kamusta na siya doc?"mabilis kong tanong