The Story of Us

KABANATA 5

THE STORY OF US
WRITTEN BY:LUNATICOOO

KABANATA 5: Prisoner.

____
"...eh tangina kasi nung barbero,sabe ko trim nagulat ako bigla akong kinalbo,wala akong nagawa nun kundi mapamura nalang sa inis,hinde ko naman siya pwede kalbuhin dahil kalbo na siya...."kwento ko habang natawa

Mahaba haba na ang usapan namin pero dikopa nasisimulan ang pakay ko,madame naden kame naiinom,last nanga itong boteng hawak namin  1am naden ng madaling araw,lasing naden ata itong si Kyra dahil kanina pa siya tawa ng tawa,

Biglang tumahimik ang mundo naming dalawa,tanging tinig ng kuliglig ang naririnig namen,ang lamig naden,nag paalam ako na may kukunin lang sa kotse ko,hinde oanga eto papayag dahil iiwan ko daw siya,
Pag baba ko ay dalidali kong kinuha yung jacket ko sa likod ng sasakyan ko,napansin ko kasing nilalamig na siya

Pag akyat ko eh napansin ko itong naiyak habang bakatingin sa buwan,
Sinabit ko muna ang jacket sa likod niya tsaka siya nagulat at dalidaling nagpunas ng luha

"Hey,may problema ba?"alalang tanong ko habang inililipat ang upuan sa tabe niya

"Wala,im good"sabe nito habang natawa na alam ko namang pinipilit niya alang

"Hey im—im your friend,pwede naman sabihin saken yan hinde ba?"sabe ko habang naka akbay sa kanya

Isinandal niya ang ulo niya sa balikat ko,para bang takot na takot siya

"Hinde pako ready mawala Dusk,im scared"sabe nito kahit nanginginig ang boses niya

"What?,san ka pupunta?"tanong ko sabay hawak sa kamay niya

Humalkhak ito habang natayo"mag ayos na tayo maaga pa pasok ko mamaya"sabe nito habang nag pupunas ng luha.

Nakangiti man siya eh ramdam ko ang lungkot niya

Tumango tango nalamang ako,sinabe ko na ako nalang ang mag aayosnnito at magpahinga na kako siya,

Matapos kong ilagay lahat sa basurahan eh dumaretso ako sa kwarto niya para mag paalam,napangiti ako ng soot soot niya ang jacket na pinahiram ko,inaangat ko ang kumot para dina siya lamigin,diko alam kung ilang oras o minuto akong nakatitig sa kanya,she looks so tired but still
She's look so beautiful.

Pag labas ko ng bahay eh tanaw kona ang sinag ng araw,may mga matatanda na din na gising at nagwawalis sa kanikanilang bahay,
Patuloy padin ako nagtataka kung ano gustong ipahiwatig ni Kyra sa sinabe niya

"Hinde pako ready mawala Dusk,im scared"

Ramdam ko nanaman ang hilo,pero sa pagkakataon ngayon eh dikona pinapakeelaman para bang immune nako sa pagsakit ng ulo ko,lagi naman ito nangyayare,

Napatingin ako sa salamin at nadugo ang ilong ko,napangiti ako ng malungkot.

Agad ko utong pinunasan at umupo sa sofa na parang walang nangyare,kahit pa andaming nagsasabe na mag pacheck up ako eh ayoko,ayoko madismaya sa resulta.
Kung mamamatay ako,mamamatay ako wala nakong pakeealam
Oo selfish siguro para sa iba,pero sa katayuan ko?parang blessing ang pag kamatay.

____

Hinde kona napansin na nakaiglip pala ako,tanghali na malamang eh wala na si Kyra sa bahay nila,kakamustahin ko sana
Nag luto na muna ako ng lunch ko at naisipan kong gawing pandalawang tao,inilagay ko yung niluto ko sa parang lunch box,dun nako kakaen sa convenience store sasabayan ko si Kyra