My Crazy Love | Taekook

06

Göz yaşlarını sildi bir eli ile. "Jungkook şu an sabahın beşi çok yorgunsun hadi uyu." Dedim.
Sessizce hiç bir şey demenden oturumaya devam etti.
—

Sonra ellerini yavaşça saçlarına yaklaştırdı ve saç tutamlarını kökünden çekiştirmeye başladı. Bunu yaparkende sessizce ağlamaya devam etti.

Hemen ellerini tutup saçlarıyla olan temasını kesmeye çalışsamda o kadar sert çekiştiriyordu ki saçlarını, gücüm yetemedi onu durdurmaya.
"Jungkook bak yapma saçlarına yazık, kendi canına kıyma-"

Ani bir hareket ile ellerini saçlarından çekip ellerimi kavradığı gibi üzerinden attı. Bende o saçlarını artık bıraktığı için yanaşmadım zaten.
"Jungkook ne oldu?" Sorumu yeniledim, ne kadar bilmiyorum desede bilinç altında ne olduğunu bildiğini biliyordum.

Garip bir şekilde hıçkırarak sorumu cevapladı. Herhalde o anın şoku ile. "A-annem o ağlıyor h-her gece. Her s-sikik gece. Susmuyor. U-uyutmuyor beni. Bağırıyor y-yardım et diye. Üvey ba-babam dövüyor annemi. H-her sikik gece. Beni rahatsız eden b-babamın uyguladığı ş-şiddet değil. O-o kadının çığlıkları. O-o güçlü ellerin arasında annemin ç-çok güçsüz olması. Bana ya-yardım için yalvarması. S-sadece çığlıkları beni r-rahatsız ediyor."

Jungkook'un ellerini tuttum çok feci bir şekilde titriyordu.
"A-ama onun suçu. A-annemin suçu. Güçsüz olması onun suçu. B-babam annemi yalvartırdı.
Annemde gü-güçsüz olduğu için yalvarırdı. Banada yalvarırdı kurtarmam için o-onu. B-ben ne yapmıştım ki?
O-o güçsüzdü kendini  ko-koruyamayan oydu.
Bende güçsüzdüm. Çok güçsüzdüm, ço-çok güçsüzdüm annemi ko-koruyamadım çü-çünkü çok güçsüzdüm. Güçsüz olmam b-benim suçumdu güçsüz olduğum için suçluydum. Annnemin babamın el-ellerinin arasından kurtaramamak.. Benim s-suçumdu."

Sustu aniden. Hıçkırıkları sessizleşti. "O-o yüzden annemden nefret ediyorum. K-kendi yapamadığını b-benden bekliyor. Kendi suçu kendini koruyamaması."

Dahada sessizleşti hıçkırıkları kafası yavaşça koluma düşdü. Bende yavaşça kafasının altından tutup yatağından kalktım. Ve yavaşça başını yastığa yasladım. Kaşları çatık gözleri kapalıydı. Yanağı göz yaşlarından dolayı ıslanmıştı. Örtüsünü üstüne yavaşça örttüm. Şu an çok masumdu.

Güçsüzlüğü suç olarak görüyordu. Annesini kurtaramadığından dolayı. Vede annesini suçlamak istiyordu çünkü annesi üvey babasının şiddetine karşı gelemeyip bir de kendisinden yardım istediği için. Az önce dediği gibi kendi yapamadığını onun yapmasını istiyordu annesi.

Ama düşününce ben güçsüz olsam biri beni dövse. Vede ben o sırada ağlayarak Jungkook'dan yardım istesem. Bu bana yanlış gelmiyordu. Ama Jungkook'un düşündüğü şuydu.

Diyelim beni biri dövüyor ama gücümün yetmemesi benim suçum Jungkook'un değil. O yüzden Jungkook'dan ağlayıp yarım istemem ona göre bencillik çünkü kendi yapamadığımı ondan istiyordum. Ve ondan istediğim şeye onunda gücü yetmiyordu. Yani kendimizi korumaya ikimizinde gücü yetmiyordu, ve Jungkook bunu suç olarak görüyordu, güçsüzlüğü.

Tabii çoğu kişi farklı bir şey düşünebilirdi ama bu olay Jungkook'u psikolojik olarak bu şekilde etki etmişti.

Şimdi yine düşünüyordum Jungkook'un dediği kadarı ile şunları biliyordum. Jungkook beş altı yaşındayken annesi onu yastık ile boğmaya çalışmıştı. Ve babası onu kurtarmıştı. Ama şu an anllattığı olayda "üvey baba" diyordu. Demek ki ya babası ölmüştü, yada annesi ile boşanmışlardı. Ve anlattığı annesinin onu zehirleme olayıda vardı tabii. Ama onu kaç yaşında yaşadığını yada üvey babasından önce mi sonramı yaşadığını bilmiyordum.