Last Wish ✔

Chapter 13

Χωρίς άλλη σκέψη ήπια μονορούφι και το δεύτερο ποτήρι βότκα βύσσινο. Δεν είναι κακό αλλά την δεδομένη στιγμή μου φαίνεται λίγο... χμ.. λίγο!

《Κοίτα να απολαύσεις τις μέρες που σου μένουν.》Είπε απλά και με ένα χαμόγελο απέσυρε το ποτήρι από μπροστά μου. Τολμώ να πω κολλητή ότι ανακουφίστηκα από την αντιμετώπιση του.

《Ώρα για κάτι πιο βαρύ.》 Μου έκλεισε το μάτι και μετά από λίγο επέστρεψε με ένα ποτήρι ουίσκι. Ωχ αυτό είναι σίγουρα πιο βαρύ.
《Αν δεν σε ήξερα θα έλεγα ότι προσπαθείς να με μεθύσεις..》Γέλασα για λίγο και δοκίμασα μία και μοναδική γουλιά. Αυτό ήταν. Δεν μου άρεσε καθόλου.
《Χμ εγώ που σε ξέρω θεωρώ ότι αυτό το προσπαθείς και μόνη σου.》Βλέποντας την αποδοκιμαστική έκφραση μου απέσυρε το ποτήρι και επέστρεψε με ένα κοκτέιλ σε ψηλό ποτήρι στολισμένο με ομπρελίτσες και φρουτάκια.

《Αυτό θα μου αρέσει σίγουρα!》Δεν είχα άδικο! Η γεύση ήταν πραγματικά το ιδανικό για μένα. Ένας συνδυασμός τεκίλας με μήλο, γκρέιπφρουτ, βατόμουρο και καρπούζι εξαπλώθηκε στο στόμα μου και έπειτα ταξίδεψε στον οισοφάγο μου.

Ήπια άλλα 2 ή 3 ή μπορεί και 4 ίδια. Δεν θυμάμαι ήταν πραγματικά υπέροχο και δεν είχα σκοπό να το αφήσω ανεκμετάλλευτο.

Έπειτα κατέβασα βιαστικά δύο σφηνάκια χωρίς να συγκρατήσω στο μυαλό μου την γεύση. Τότε συνειδητοποίησα και το χαλαρό μούδιασμα στο κεφάλι μου, την γλυκιά ζάλη που κυριαρχούσε στο κορμί μου αλλά και τις έγνοιες που πετούσαν μακριά και με άφηναν πλάι με την ευφορία και τον ενθουσιασμό. Το σώμα μου ξεκίνησε να κουνιέται απαλά στον ρυθμό της τραπ -το αποκαλούν έτσι νομίζω- μουσικής που σιχαίνομαι απίστευτα αλλά τότε μου φαινόταν κάπως συμπαθητική.

Μου πήρε αρκετή ώρα για να συνειδητοποιήσω ότι συνέχιζα να πίνω δίχως αντίρρηση, αλλά ακόμη περισσότερο έμεινα άφωνη όταν είδα τον μπάρμαν να χορεύει δίπλα μου κρατώντας μια μικρή απόσταση από εμένα. Ειλικρινά δεν νομίζω ότι σκεφτόμουν όταν κόλλησα το σώμα μου στο δικό του. Πώς μπορούμε να μιλάμε για  θέληση πραγματική όταν δεν έχουμε έλεγχο των πράξεων μας και συνείδηση του λόγου μας; Δεν γνώριζα, δεν γνωρίζω και δεν θα γνωρίσω ποτέ. Και εκείνη την στιγμή ούτε με ενδιέφερε ιδιαίτερα να μάθω. Ήθελα απλά να χορέψω ας ήταν πλάι μου αυτός.

《Χορεύεις καταπληκτικά..》μου ψιθύρισε στο αυτί και ένιωσα τα μάγουλα μου να καίνε από ντροπή. Δεν είχα ιδέα ότι ξέρω να χορεύω, με θεωρούσα φοβερά ανίκανη όταν το επιχειρούσα.
《Έλα εδώ να δούμε τι μπορείς να κάνεις..》Συνέχισε στον ίδιο τόνο και με οδήγησε σε ένα δωμάτιο με λίγο κόσμο - κυρίως άντρες και έναν πελώριο στύλο στο κέντρο.