စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော မိန်းမပျိုလေးအဖြစ် ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း

11. မို့ဟွာဝမ်အား နှုတ်ဆက်ဂါရဝပြုခြင်း

ထိုလူချောသည် အားပါးတရရယ်ရင်း ပြောလေသည်။ သူသည် ဆိုဖာကိုမှီကာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနှင့် အေးအေးဆေးဆေး ဖြစ်နေလေသည် ။

"ဒါပေမယ့် သခင်လေး..."

ထိုလှပသော အမျိုးသမိးသည် အခြားတစ်ခုခုကို ပြောချင်သော်လည်း ပြတ်သားသော အသံကြောင့် အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စွာ ရပ်တန်းလိုက်ရသည်။

"တခြားဘာမှ ပြောစရာ မလိုဘူး။ နှစ်ရက်အတွင်း ဖိတ်စာတစ်ခု ပြင်ဆင်ပြီး ကဗျာဆွေးနွေးဖို့အတွက် စုဝေးပွဲကိုတက်ရောက်ဖို့ ပထမသခင်လု ကို ဖိတ်လိုက်ပါ။"

"ဟုတ်ကဲ့။"

သူမသည် အဝေးမှ လှမ်းကြည့်နေသည့် သခင်လေးကို မြင်သောအခါတခြားဘာမှ မပြောဝံ့ချေ ။

မိုရွှီတုန်း ပြန်ရောက်သောအခါ မိုဟွာဝမ်သည် အိမ်တော်သို့ ပြန်ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ တတိယမြောက်သမီးလေး ပြန်ရောက်လာသည်ကို ကြားသောအခါ သူမျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ဘာမှ ပြန်မပြောပေ။

သူ့လက်ကို ဝှေ့ယမ်းပြီး သူမပစ္စည်းတွေကို နေရာချပေးဖို့ အစေခံတွေကို ခိုင်းရုံအပြင် တခြားဘာမှလုပ်ခဲ့တာ မရှိပေ ။ ထို့နောက် သူ့ရုံးခန်းသို့သွားကာ အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်။

မို့ရွှီတုန်းတွင် ခရီးဆောင်အိတ်အများကြီး မရှိခဲ့ပေ ။ သူမသည် သူမကို ကူညီထုပ်ပိုးရန် တစ်စုံတစ်ဦးကိုသာ စေလွှတ်ရန် မိခင်ရှုကို တောင်းဆိုခဲ့သည်။ လုဗိုလ်ချုပ်အိမ်ကလူများအားလုံးကို ပြန်လွတ်လိုက်လေသည် ။

နောက်ဆုံးတော့၊ ဒါကမိုအိမ်တော်ဖြစ်ပြီး မိုရွှီတုန်းသည် မိသားစုဝင်တစ်ဦးဖြစ်သည် ။ သူမကို စေလွှတ်လိုက်တဲ့အတွက် နောက်ပိုင်းမှာ မိသားစုနှစ်စုက ဆွေးနွေးသင့်တယ်။

နန်နီရှန်းကလည်း ထိုအချင်းအရာကို ရိပ်မိသွားသည် ။ မိုရွှီတုန်းကို နှုတ်ဆက်ပြီး သူမနှင့် အတူရှိသူများကို ခေါ်သွားခဲ့သည်။မိုရွှီတုန်း သည် ရထားပေါ်မှ ဆင်းလာစဉ် ဝတ်ကောင်းစားလှရှိသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ထိုအမျိုးသမီးသည် သူ့အား ကြိုဆိုရန် အိမ်အကူများနှင့် အစေခံများစွာကို ခေါ်ဆောင်လာခဲ့သည်။ သူမသည် မြင့်မားသော ဟန်ပါရှိပြီး ရွှေချည်များဖြင့် ချည်ထားသော အနီရောင် ဖဲအင်္ကျီကို ၀တ်ထားသည်။ အနီရောင်သည် အနီရောင်အစစ်နီးပါးဖြစ်ပြီး အနီးကပ်မကြည့်ပါက အတိအကျအနီရောင်မဟုတ်ကြောင်း ပြောနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။