GERÇEK, YALANA SARILINCA

42. EKSİ BİR

Eğlenceden epey uzaklaşmıştım ama içerideki gürültü sesini dışarıya çıkarmaya devam ediyordu. Ve ben sigaramı yarılamıştım da...

Sonrasında gözüme takılan, Rehan'ın Leyl ile birlikte eğlenirken habersiz çekildiği fotoğrafını paylaşmış olmasıydı. Belki yeni yıl benim yılım olmazdı da onların olurdu. Yüzük takmak, yaza düğün yapmak gibi şeyler... Kesin evlenmek, çocuk yapmak zorundaydılar çünkü Rehan neredeyse ömrünün yarısından çoğunu Leyl'i kazanmak için mücadele vermiş, onun peşinden çok koşmuştu. Hatta aşklarının büyümesinde, ilerlemesinde benim payım daha fazla olduğu için aşklarının ilk meyvelerine benim adımı vermek zorundaydılar. Küçük Enis... amca ve dayı olma görevini aynı anda üstlendiğim için sorumluluklarım fazlaydı ve çocuklarına adımı vermelerini çok fazla hak ediyordum.

Ya da Ateş kaçak dövüşmeyi bırakıp soğuk nevale Neva'ya açılırdı belki. Aşkını itiraf ederdi. Halide hanımın yanında bir erkek görme ihtimalimiz doğardı; şu an ayrı olan Ekin ve Melvin'in başlarına taş düşer ve bir daha ayrılmamak üzere bir araya gelirlerdi; Janset hayallerine kavuşabilir, oyuncu olabilirdi; En İlhan'ı unutur, bir başkasıyla mutlu olabilir; ve ben... Büyük bir aşk yaşamak istiyordum. Bu kişinin Alev olduğunu, bu yüzden peşinden süründüğümü düşünüyordum. Ya da o doğru insan hala karşıma çıkmamış, ben yanlış insanla hayatımı öldürmeye devam ediyordum. Çünkü Alev'den yana hiç mücadele göremiyordum. Tek taraflı hislerle de büyük bir aşk yaşanmazdı, bunun çok iyi farkındaydım.

Sigaramı oturduğum merdivenlerin demir basamağına bastığımda küllerini eze eze söndürerek ayaklandım ve içeriye geçtim. Herkes ayağı kalkmış, büyük duvara yansıtılmış ekrandaki 20 sayısını geriye sayıyorlardı. Dakikalar önce deliler gibi eğlenen, yerinde durmayan kalabalık şu an yeni yıla aynı heyecanla ama biraz daha sakin kalarak girmeyi bekliyorlardı.

En önlerde duran Rehan ve Leyl birbirlerine sarılarak geriye doğru sayıyorlardı.

Ekin ve Melvin aralarındaki çatışma yüzünden birbirlerinden uzak köşelerde durmayı tercih ediyorlardı fakat ikisinin de dudaklarında tebessüm vardı, ikisi de birbirlerine kaçamak bakışlar savuruyordu.

Annem ve İlteriş abi de birbirlerine sarılmışlardı fakat İlteriş abi ne annem kadar büyük gülümsüyordu ne de gözü ondaydı... Herkesin ortasında durmuş Halide Hanıma bakıp bakıp duruyordu. Aralarındaki nefret ve itiş kakış diye düşünüp geçmiştim. Aklımdaki başka gerçek de yoktu.

En, mutsuzdu, yalnızdı, ama ellerini çenesinin altında birleştirip sayı saymasıyla anlıyordum ki yeni yıldan çok fazla beklentisi, umudu vardı.

Merih Dayım da eşine, Hanzade Yengeme sarılarak yeni yıla girmeyi bekliyordu.

Ateş ise Neva'ya yakın duruyordu fakat üstünde çekingen bir hal de vardı.

Geri kalanlar Neşe ve Janset ise yalnız duruyorlardı.

Ve ben de aralarına katılarak, "Beş!" diye sesimi yükselttim. Halide hanımın bir adım arkasında durduğum için anında gözleri üzerime dönmüştü ama beni görmesiyle gülüşünü çoğaltmıştı da. "Dört!" demiştik hep beraber. Sonra, "Üç!" Ve sırasıyla, "İki! BİR!"

Kopan alkışlarla artık 2023 yılındaydık!

Rehan Leyl'in dudaklarına kapanmıştı, geri kalan sevgililer birbirlerine sarılmışlardı; Ekin ve Melvin dışında...