"Kimsin sen Enis Altınday?" Diye sorduğumda, bakışları bana hissettirdikleri kadar anlamsız değildi. "Tehlikeli ve tutkulu bir adam mı yoksa yardımsever ve vicdanlı biri mi? Kimsin? Nesin sen?"
"Ya sen?" Diye soruma karşılık sordu.
"Yalan," dedim...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
GERÇEK, YALANA SARILINCA
42
"EKSİ BİR"
Enis Altınday...
Şairin kaleminden kıskandığı şiirdi benim için: şair ben, şiir o... Şair kıskançlıktan kalemi kırıp da şiiri yarım bırakmamıştı yoksa şiir tamamlanmak istememişti...
Yoluna bak diyen kadının yolu olmak istemiştim, yokuşu değil... Yol neden yokuşa dönüşmüştü bilmiyordum.
Hepimizin hatası, birine kızmışlığımızın hırsını başkasından çıkarmak mıydı? Rebena kime kızmıştı da hırsını benden almıştı hala anlam veremiyordum...
Bu karmaşa, hep güleç yüzlü olan bir insanın sadece fotoğraflara gülümsemesi, yoksa hep somurtkan, mutsuz ve kaşları çatık bir şekilde gezmesi demekti. Diğer aksisi kimdi, neydi kimse bilmiyordu.
Masadan kalkıp köşe koltuğuna ilerlediğimde kendime bir sigara yaktım ve gözlerimi kontrol edemediğim bir şekilde hala yerinde, annesinin yanında oturan Rebena'yı bulduğunda bana bakan gözlerini yakaladım fakat küçük, kurnaz bir kız çocuğunun panik ifadesi takınarak anında başını omzu üzerinden aldı ve gözlerini benden uzaklaştırdı.
Tanıdık bir yabancı hissi veriyordu bu aramızdaki mesafe fakat öptüğüm, seviştiğim, sevdiğim kadının o olduğunu biliyordum. Emin olamamak ise ondan başkasının suçu değildi...
Koltuğa oturduğumda sırtım artık onlara dönüktü. Ama birazdan Ekin ve Melvin'in düğün kasetlerini izleyeceğimiz için zaten yine yan yana gelecektik.
31 Aralık / 2022 / Cumartesi / Yılbaşı gecesi
Yarın yeni bir yıl, yeni bir gün, yeni bir gece olacaktı. Bu seneye ait geçirdiğim son saatlerken yangın merdivenine oturup Alev için bir sigara yakarken bir yandan yeni yılın bana neler getireceğini düşünüyordum, diğer yandan Alev'in sosyal medya paylaşımlarına bakıyordum. Yıllar önce ilk sigaramı Alev için yakmıştım, sonrasında yaktığım tüm sigaralara sebep olmuştu, tıpkı şu anki gibi son sigaramı da onun için yaktığım gibi... daha doğrusu bu yılın son sigarası, yarın yeni bir yıldı ve yeni bir sigara daha yakabilecektim.
Belki de yeni yıl bana Alev'i unutturacaktı ve ben onun için bir daha sigara yakmayacaktım. Yeni bir kadın için sigara yakmaya başlar mıyım diye düşünürken kendi kendime gülüp duruyordum. Alevi unutmayı çok istiyordum ya sanki...
