"သခင်လေးကမာနကြီးလွန်းတယ်.."(COMPLETED)

Part- 23

ရှောင်းကျန့်ကအတွေးအမျိုးမျိုးကြောင့်မျက်ရည်တွေတောင်ဝဲလာခဲ့သည်။ သူ့လက်တွေကတစ်ဆက်ဆက်တုန်လာလို့ချည်ထိုးတံကိုတောင်ဘေးနားချထားလိုက်ရသည်။ ရိပေါ်ဒီလထဲမှာသူ့ဆီစာမရေးသေးဘူး။ ဘာသတင်းမှလည်းလာမပေးကြဘူး။ သူ့ကိုမပြောချင်တဲ့ကိစ္စတစ်ခုခုများဖြစ်နေပြီလား..။

"ချောင်ချန်း မင်းအစ်ကို..မင်းအစ်ကိုဘေးကင်းမှာပါနော်"

"ရိပေါ်ကောကသိပ်သန်မာပါတယ် သခင်လေးသိပ်စိတ်ပူမနေပါနဲ့"

"ငါစိတ်လေးနေတယ် သူတစ်ခုခုများဖြစ်နေပြီလားမသိဘူး"

ရှောင်းကျန့်ကပြောရင်းသူ့ဗိုက်ကိုကိုင်ကာမတ်တပ်ထရပ်၏။ ဗိုက်တော်တော်ဖောင်းနေပြီမို့အထိုင်အထသိပ်ခက်၏။ ချောင်ချန်းကဘေးကနေထိန်းပြီးသူပါလိုက်ရပ်၏။

"သခင်လေး ဘယ်သွားမလို့လဲ!"

"ဘုရားရှိခိုးမယ် ဘုရားမှာဆုတောင်းရမယ်! သူတစ်ခုခုများဖြစ်နေပြီလားမသိဘူးချောင်ချန်းရယ်
ငါစိတ်ထဲတော်တော်လေးနေတယ်"

ရှောင်းကျန့်ကခေါင်းငုံ့ပြီးမျက်ရည်ခိုးသုတ်တော့ချောင်ချန်းမှာသက်ပြင်းချရသည်။ အရင်တုန်းကမာနတွေ၊ဟန်ဆောင်မှုတွေလည်းသခင်လေးမှာမရှိတော့။ ခင်ပွန်းကိုစိတ်ပူနေတဲ့ဇနီး‌တစ်ယောက်ရဲ့ပူပန်မှုတွေကိုအတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ဘေးကလူကတောင်သခင်‌လေးယောက်ျားလေးတန်မဲ့မျက်ရည်ခဏခဏကျနေတာမြင်ရတာစိတ်ထဲမကောင်းနိုင်။ ဒါပေမယ့်သခင်လေးရဲ့ရင်ထဲကစိုးရိမ်မှုကိုဘယ်သူမီနိုင်မှာလဲ။

"ချောင်ချန်း! မင်းအစ်ကိုကလေ
သူပြန်လာရင်မင်းကိုအိမ်ထောင်ချပေးမယ်တဲ့
မျိုးရိုးကောင်းကောင်းကမိန်းကလေးတစ်ယောက်တွေ့ထားတယ်ပြောတယ်"

"ဟာဗျာ ကျွန်တော်မယူချင်သေးပါဘူး"

ချောင်ချန်းကရှက်လို့မျက်နှာနီရဲသွားခဲ့၏။ သူကလည်းအသက်၂၀ကျော်ပြီဆိုတော့အိမ်ထောင်ပြုလို့ကောင်းတဲ့အရွယ်ရောက်နေပြီ။ ရှောင်းကျန့်ကလည်းသူ့ညီလေးတစ်ယောက်လိုသဘောထားတဲ့ချောင်ချန်းကိုကောင်းစားစေချင်၏။ သူ့ဆီမှာဘဲအမြဲတမ်းအလုပ်လုပ်နေလို့မှမရတာ။