"သခင်လေးကမာနကြီးလွန်းတယ်.."(COMPLETED)

Part- 23

"အင်း ငါစောင့်နေမယ်"

"ကိုယ်ကစကားသိပ်မပြောတတ်ဘူး
ကိုယ့်လိုကောင်ကိုချစ်ပေးလို့ကျေးဇူးပါရှောင်းရာ"

"မင်းကငါ့အချစ်နဲ့ထိုက်တန်ပါတယ် ဒီတစ်ခါတော့ငါစောင့်ရမယ့်အလှည့်ပေါ့"

ဝမ်ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထား၏။ ရှောင်းကျန့်ကလည်းမိခင်ရှေ့မှာတောင်မရှက်နိုင်တော့ဘဲရိပေါ်ပေးတဲ့အကြင်နာကိုခံယူ၏။

"ကော! နန်းတွင်းကလာခေါ်နေပြီ!"

ချောင်ချန်းကပြေးလာပြီးဝမ်ရိပေါ်ကိုအသိပေး၏။ တကယ်ဆိုမနက်အစောကြီးထွက်မှာရှောင်းကျန့်ငိုနေလို့ဝမ်ရိပေါ်မှာမြင်းပေါ်မတက်နိုင်သေး။ နေရောင်လည်းလာပြီဖြစ်လို့မခွဲချင်လည်းခွဲရဦးမယ်။

"ကိုယ်သွားတော့မယ်.."

"အင်း"

ဝမ်ရိပေါ်ကနောက်ဆံတင်းမှာစိုးလို့ရှောင်းကျန့်ကိုလှည့်မကြည့်တော့ဘဲမြင်းပေါ်တက်ကာမြန်မြန်ထွက်ခွာသွား၏။ မသွားခင်ကတည်းကစိတ်ချရတဲ့သူတွေကိုရှောင်းအနားမှာသူစီစဉ်ခဲ့ပြီးသား။ သက်တော်စောင့်တွေရော၊အစေခံတွေကိုပါသူသေချာရွေးချယ်ခန့်ထားခဲ့သည်။ သူရှောင်းကိုတစ်ခုလိမ်ထားခဲ့တယ်။ စစ်ပွဲဆိုတာအနိုင်နဲ့အရှုံးနှစ်ခုဘဲရှိတာ။ အချိန်ဘယ်လောက်ကြာမှသူပြန်လာလို့ရမယ်မှန်းကြိုတင်မမှန်းဆနိုင်။ ဒီရာသီဉတုနဲ့ဆိုတော့သူတို့လည်းရှေ့တန်းထွက်ရတာသိပ်ပင်ပန်းသည်။ စစ်တိုက်ရတာပျော်တဲ့လူမှမရှိတာ။
.
.
.
.
.
.
"သခင်လေး ဘာလေးထိုးနေတာလဲ"

"ယွီလေးဖို့ လက်အိတ်ခြေအိတ်တွေ‌ထိုးနေတာ!"

"ရိပေါ်ကောဖို့ရော..."

"သူ့အတွက်သက်သက်ထိုးထားတယ်!"

ရှောင်းကျန့်ကပြောပြီးမှရိပေါ်ဆီကဘာသတင်းမှမကြားရလို့မျက်နှာလေးညှိုးသွားခဲ့သည်။ ဝမ်ရိပေါ်ကကျန်းမာရေးကောင်းပေမယ့်ရာသီဉတုအခြေအနေမကောင်းလို့သူစိတ်ပူမိတယ်။ ရိပေါ်ကအရင်ကတည်းကဖြစ်သလိုနေ၊ဖြစ်သလိုလည်းစားတတ်တယ်။ သူ့ကိုယ်သူကျန်းမာရေးကောင်းတယ်ဆိုပြီးကိုယ့်ကိုယ်ကိုဂရုစိုက်တာမဟုတ်ဘူး။ သူကသာချူချာတတ်လွန်းလို့ရိပေါ်ကအစတစ်အိမ်လုံးဝိုင်းဂရုစိုက်ပေးကြတာ။ ရိပေါ်မှာငယ်ငယ်ကတည်းကဂရုစိုက်ပေးမယ့်သူရှိတာမဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါတောင်အရင်တုန်းကသူရိပေါ်ကိုအနိုင်ကျင့်မိခဲ့သေးတယ်။