Keyifli okumalar
°
Kısa bir sessizlik oldu. Bu sessizlikte o ne düşündü bilmiyorum ama ben, çok fazla şey düşündüm. İlki onunla nasıl yaşayacağımdı. Fazla içe kapanık biriydim ve iletişim kurma becerim sıfırdı. Böyle bir durumdayken, yabancı biri ile kalmak ne kadar mantıklıydı?
Baban o senin.
Ayrıca bu zamana kadar neden babam ile yakın olmadığımı daha iyi anlıyordum. Annem her zaman benim üstüme düşerdi. Aramızdan su sızmazdı. Bu hastalığımda en büyük destekçim oydu.
Babam ise aynı evde yaşadığım birinden ibaretti. Sadece millet ne der diye düşündüğü için fazlaca sıkıyordu beni.
Diğer düşündüğüm şey ise aileme ne olacağıydı. Annemin yaptığı affedilemez bir şeydi ama yinede bu işin sonunda onu hapishanede görmek istemiyordum.
"Onlara dava açacak mısın?"
Elim hâlâ avucunun içindeydi ki bu annem dışında alışık olduğum bir durum değildi. Tekrar üstünü okşamaya başladı.
"Evet."
Yerimde dikleştim. Bunu beklemiyor ki şaşırdı. "Bunu istemem doğru değil biliyorum ama yinede onların hapishaneye gitmesini istemiyorum."
"Onlar yüzünden ben kızım ile ayrı kaldım."
Bakışlarımı kaçırdım. O kadar haklıydı ki. Ailemin savunacak bir tarafı yoktu.
Ona bakmadan konuşmaya devam ettim. "Haklısın ama yinede bu zamana kadar beni büyüttüler. Bu onları haklı çıkarmaz biliyorum ama yinede annemin hapishaneye gitmesini istemiyorum." Cümlemin bitmesi ile gözümden bir yaş düştü.
Anneme o kadar öfke doluydum ki. Ama yinede annemdi o benim.
Çenemden tutup ona bakmamı sağladı. "Ağlama."
Dudağımı büzdüm. Böyle deyince daha çok ağlayasım geliyordu.
"Lütfen ağlama. Seni böyle izlemek beni mahvediyor. Tamam, mahkemeye vermeyeceğim."
Duygu durumum anında değişti. Ağlarken gülümsedim. "Teşekkür ederim."
Elini yanağıma koydu ve hafifçe okşadı. Nefesimi tuttum.
"Ama yinede uzun bir süre onlarla görüşmeni istemiyorum. Bunun için ısrar etmezsin umarım."
Kafamı salladım. "Buna hazır olduğumu sanmıyorum."
Elini geri çekti ve ayağa kalktı. "Gamze'yi çağırıp geliyorum."
Kafamı tekrar sallayınca odadan çıktı. Başımı geriye yasladım. Kimin ahını almış olabilirdim de bunlar başıma geliyordu? Kendi halinde takılan biriydim.
Bir süre sonra kapı açıldı. Atilla adam ve Gamze abla girdi. Gamze ablaya hâlâ sinirliydim. Benden gizli nasıl böyle bir şey yapabilirdi? Acaba onu dava edebilir miydim?
"Nasıl hissediyorsun bakalım."
"İyiyim."
Atilla adamın oturduğu yere oturdu. "Bana sinirlisin."
