" GRUAJA PA ZEMER"

Chapter 45 💛

Mishel: "Cfare the? Gabriela po tallesh?"
Gabriela: "Jo,jo sbera mir qe ta thash kete! Ti tani mendon se jam nje idiote qe po bej si adoleshente e dashuruar."
Misheli tenton te flase por ajo se le duke folur vet e nervozuar: "Jo,Jo harroje! Harroje kte qe thash, seshte e vertet une po tallesha,ika tani ciao!" dhe tenton te largohet ndersa Misheli duke buzeqeshur e kap prej dore dhe e sheh ne sy duke qeshur.
Gabriela: "Mishel mos, me lesho!"
Misheli ja mer doren dhe ja vendos tek zemra e tij dhe i thote: "E ndjen si eshte duke rrahur?... Kjo zemer rreh vetem per ty Gabriela! Kjo zemer qe po rreh si e cmendur te dashuron marrezisht qe diten e pare kur te pa!"
Gabriela e sheh e hutuar: "Mishel...une dua tme besosh qe gjithcka qe te Kane thene jane genjeshtra. Une nuk jam dhe skam qene asnjeher e dashura e Amarit,mardhenia ime me te eshte vetem ortak pune."
Mishel: "Te besoj Gabriela! Une dua te kerkoj ndjese qe dyshova keshtu tek ty,por me kupto une po vdisja nga xhelozia vetem duke menduar se ti je ne krahet e dikujt tjeter."
Gabriela: "Une... Une se di si lindi kjo ndjenje por di qe dita dites po rritet akoma me shume, sado qe jam munduar ta largoj ta shmang,skam mundur dot, keto ndjenja Jane me te forta se une."
Mishel: "Se ke iden sa I lumtur jam! Ne keto moments po ndihem njeriu me i lumtur." I thote ai duke qeshur.
Te dy te lumtur dhe te perhumbur ne njeri tjetrin puthen prap.
Mishel bertet me te madhe me nje lumturi te madhe: " Te duaaaa Gabrielaaa! Te duaaaa!!"
Gabriela qeshh: "Mishel je i cmendur? Shhh po te shohin te gjith."
Mishel: "Poo,jam I cmendur per ty! Le te shohin,ta marin vesh te gjith qe te dashurojj!" bertet ai akoma.
Gabriela mbyll syt me duar duke qeshur.

Ne darke Gabriela shkon ne shtepi duke qeshur e lumtur.Teze Alma dhe dado Roza ndodhen ne sallon dhe e vene re.
Alma: "Gabriela! Cne kaq e lumtur bije?"
Dado Roza: "Cfare ka ndodhur moj vajze,kur dole ishe e merzitur tani vjen e qeshur,me te vertet qe ste kuptoj."
Gabriela ulet ne divan duke qeshur dhe I thote: "Okej do jua tregoj! Une...une dhe Misheli..."
Alma dhe l dadoja e shohin te ngrira duke pritur t mbaroj fjaline.
Dado: "Ti dhe Misheli?"
Gabriela: "Une dhe Misheli jemi zyryarisht te dashur!" I thote ajo duke bertitur dhe mbyll syt pasi e thote.
Dado Roza gezohet dhe e perqafon Gabrielen e lumtur ndersa Alma duket pak e ngrysur ne fytyre, sikur si pelqeu shume ky lajmi.Gabriela dhe dadoja e vene re dhe Gabriela e pyet: "Teze? Po ty nuk te lumturon ky lajm?"
Alma cohet : "Jo! Une nuk jam dakord per lidhjen tende me ate kapitenin!"
Gabriela shtanget.
Alma: "Ti sikur e kishe inat ate? I harrove ato qe te ka bere? Sa her ke qar per faj te atit?"
Dadoja: "Alma? Ti ke krijuar nje ide te keqe per te, ai nuk eshte keshtu si mendon ti."
Gabriela: "Teze,une kam gabuar duke e gjykuar Mishelin ne ate menyre. Une kam vene re se Misheli ka nje zemer te madhe dhe eshte nje njeri shume I mire."
Alma: "Po Amari? Si mund ti hedhesh syt atit kapitenit para Amarit? Amari eshte treguar shume I sjellshem,dhe eshte kujdesur per ty gjith ksaj kohe kur ai kapiteni vetem te ofendonte dhe te lendonte! "
Gabriela: "Tezee, une I jam shume mirnjohese Amarit,por une nuk e dua ate. Une jam dashuruar me Mishelin."
Alma: "Ateher,skam cfare te them tjeter vecse te uroj te gjesh lumturin e vertet me te! Nese e gjen sigurisht!" dhe largohet e merzitur ngjitet ne dhomen e saj.
Gabriela ka ngelur e shokuar nga tezja e saj pasi se priste te reagonte keshtu.

Te nesermen Gabriela shkon ne zyre dhe kontrollon axhenden e dites,nderkohe troket Misheli dhe hyne.
Gabriela e sheh dhe buzeqesh.
Misheli I ka sjell nje buqet me lule shume te bukura.
Misheli: "Keto lule jane me femren me te bukur ne bote!"
Gabriela: "Mishel! Jane shume te bukura, shume faleminderit!" I mer dhe I le ne tavoline.
Misheli puth dhe pastaj perqafohen.Aty hyn Amari dhe I sheh.
Amar: "Nderpreva gje?"
Gabriela: "Amar trokit njeher para se te hysh!"
Amar: "Me fal Gabriela por e kisha me nxitim prandaj."
Mishel: "Heres tjeter trokit se mund te jemi ne nje situat tjeter qe ska per tpelqyer aspak ta shohesh!"
Gabriela: "Mishelll!!! "
Amar spo mban dot nervat: "Une po larhohem me mir po vij me vone!"
Gabriela: "Jo,Jo Amar eja me thuaj cfare ishte aq urgjente. Zemra ime takohemi pastaj mir?" I thote ajo Mishelit duke e puthur.
Mishel: "Mir jeta ime,te dua!"
Gabriela: "Edhe une!"
Amar kur degjon keto fjale shokohet dhe shtrengon nofullat nga inati.