" GRUAJA PA ZEMER"

Chapter 7 💔😞

Nderkohe ne kishe Gabriela me Samanten i kane telefonuar cdo vendi te mundshem por ne asnje vend nuk ishte.
Gabriela duke qare e duke u dridhur:
"Jo,jo joo nuk gjendet ne asnje vend.Ku do jet?"
Ajo per nje moment behet serioze dhe fshin lotet: "Jo,jo kjo eshte nje loje,Manueli eshte brenda ju po me beni nje surprize,sa budallaqe jam" thote ajo duke qeshur dhe duke qare ne te njejten kohe dhe vrapon brenda ne kishe.Samanta,tezja dhe dadoja e ndjekin duke e ndaluar ate te futet.Ajo futet ne kishe duke therritur Manuelin. Teze Alma:
" Gabriela,qetesohu.Manueli nuk eshte ketu,bija ime"
Dadoja: "Vogelushja ime" dhe e perqafon. Gabriela e zhgenjyer qan me ngasherim e ulur ne toke.Aty vjen Pablo duke vrapuar.
Pablo: "Gabi,Gabi"
Gabriela cohet menjeher duke pushuar se qari dhe i thote: "Ishte atje apo jo? Ishte ne shtepi? Erdhi me ty?"
Mundohet te dal jasht por Pablo e ndalon duke i dhene letren qe gjeti.
Pablo: "Gabi,Manueli nuk ishte ne shtepi por ai kishte lene kete letren per ty"
Ajo duke u dridhur hap letren dhe e lexon. Ne leter shkruhej :

"Gabriela,Gabriela ime,me fal qe po ta shkaktoj kete zhgenjim dhe kete vuajtje por nuk me ngel zgjidhje tjeter.Me beso qe eshte me e mira per ty.Ne fillim nuk te doja,doja pasurine tende,por ti me ciltersin tende,me miresin dhe embelsin tende,me buzeqeshje e bukur tenden me bere te dashurohem pas teje si asnjeher.E pranoj qe u tregova nje harbut,nje legen,nje ordiner.Nuk e ke iden sa i lenduar ndihem dhe sa jam penduar per kete.Nuk mund ta them tani per cfare po te braktis ne altar por dije se te dua Gabriela,te dua me te vertet shume prandaj vendosa te largohem dhe mos te kesh te besh me nje njeri te ulet si une.Te premtoj se nje dite do ta shpjegoj kete por jo sot.Me fal,me fal vertet.Te ulem ne gjunj i penduar Gabriela.Lamtumire dashuria e jetes sime,uroj qe te gjesh nje mashkull te vertet,te te doje sic e meriton dhe te jesh e lumtur.Te dua pafundsisht,Manueli".

Pasi e lexon kete leter ajo bertet duke qare: "Jo,jo ,joooo,kjo sesht e mundur,Manuellll,Jo,Jooo" i merren mend dhe e zverdhur ne fytyr,e mban tezja dhe dadoja.
Dadoja: "Ahhh,vogelushee,cfare shkruhej?"
Tezja: "Cfare i ka ndodhur Manuelit".
Gabriela: "Ai iku,dado,Manueli me braktisi,me laa"
Samanta: "Cfaree? Por pse? Ku iku?"
Dadoja: "Ohh Zott ,kjo smund te jet duke ndodhur".

Pasi qan me ngasherim dhe nxjerr gjith dhimbjen Gabriela qendron ne heshtje duke u menduar. Tezja,dadoja dhe Samanta e perqafojne duke qare me te.Njerezit ne kishe peshperisin:
" Uaa, e la te shkreten" "Oh Zot cfare zhgenjimi" "Si mund ta bente ai kete"

Gabriela fshin lotet dhe me nje fytyr te eger dhe gjith mllef i shtyn ato t treja qe po e perqafojne dhe largohet nga kisha duke vrapuar.
Dadoja: "Vogelushee,ku po shkonn"
Samanta e ndjek nga pas