The Untold Crime: Field Trip

09

THE UNTOLD CRIME: FIELD TRIP
written by: avylionhart & caolliflwr
--------------------------------------------------------

“I said what are you doing here, Dash?”

He just sarcastically laughed. “Do you already remember everything, Ellaine? I bet you still donʼt.”

Napaatras ako nang bigla siyang lumapit saʼkin. Kanina pa nanginginig ang mga kamay ko. Ikinumpas ko ang kamay ko para pahintuin siya pero humalakhak lang siya.

“Do I need to repeat myself, Dash? What are you doing here? You know something?” I shouted at him.

“Oh, my Ellaine. Yes, not just something but everything. I knew everything, Ellaine. But donʼt be scared 'cause I saved you. So, you should be thankful to me. You owe me a lot, Ellaine. You owe me everything.” He whispered to my ears.

Heʼs right. May nawawala pa sa alaala ko.

Umiling ako sa sinabi niya. No, this canʼt be happening!

Umatras ako ng isang beses ngunit bigla akong na-out of balance kaya pahiga akong bumagsak sa lupa.

Napalingon ako sa gilid ko. Biglang naging blurred ang paligid.

“I will handle everything, Ella. Ililigtas kita dito.” Klead took the corpse and clean everything. I cried, I donʼt know what to do anymore.

Umiyak lang ako ng umiyak sa gilid habang hinihila ni Klead ang lahat ng bangkay upang iligpit. Napatigil ako nang makarinig ako ng kaluskos.

Nahuli ko ang isang studyante na nakasilip sa puno. When our eyes met, her face turned red. I immediately stand up and run toward her. I need to catch that girl!

I can hear her cries while running. I run as fast as I can. She have to die!

Napangisi ako nang matapilok ito sa isang ugat kaya mabilis ko siya nahuli.

“P-Please, E-Ella. G-Gusto ko pang mabuhay. P-parang awa mo na! H-Hindi ikaw 'to.” I stunned to what she said.

Sheʼs right, this is not me. I looked at her. Her eyes  are begging. I recognized her face. Sheʼs also like me. Isa rin siya sa mga student na nabubully sa school.

Binitawan ko siya. Hindi ko na kaya pang pumatay! Hindi ako ito.

Unti-unti siyang nakatakas sa mga braso ko. Tumakbo siya palayo. Umiyak lamang ako habang pinagmamasdan siyang makatakas.

Nakita kong sumakay siya sa sasakyan. Pero bago siya umalis tumingin siya sa akin. “Youʼll pay for this, Ella. Napakatanga mo at pinalaya mo pa ako.”

Biglang kumulo ang dugo ko sa narinig. Ang awa na kaninang nararamdaman ko sakaniya ay napalitan ng matinding galit.

“You think you can still escape after of what youʼve said? You wish, b tch!”

Mabilis niyang pinaandar ang sasakyan ngunit agad ko siyang naabutan. Sinaksak ko sa gulong ang kutsilyo na hawak ko.

Napasigaw siya ng mahablot ko ang mahabang buhok niya. She tried to beg again but it doesnʼt affect me anymore.

I cut her throat. I stabbed her more than five times hanggang sa tuluyan na siyang bumigay.

Napaupo na lamang ako sa lupa. I looked around and saw everyoneʼs lifeless body on the ground.

Iʼm sorry. Iʼm sorry.

Kinuha ko ang phone ko. I dialed my motherʼs number.

“Anak? Bakit ka umiiyak? May nangyari ba? Uuwi na ba kayo bukas? Nag-enjoy ka ba anak?” Tuloy-tuloy na sabi ni mama. Mas lalo akong napahagulgol sa mga sinabi niya.