თავი 2

Začít od začátku
                                    

როგორც იქნა ლექცია დამთავრდა. ბატონი კიმი თავის კაბინეტში წავიდა. მეც მოვწესრიგდი, ავიღე ჩემი წიგნები და მისი კაბინეტისკენ დავიძარი. ძალიან ვნერვიულობდი, ვიცოდი, რომ ჩემი ის ფიქრები,რომ  მას უნდა დავხლოვებოდი, უკვე დარწმუნებული ვარ ჩაიშალა. ჯობს სირცხვილისგან სადმე თვალში არ მოვხვდე, თავი ავარიდო ეხ ნეტა რას მეტყვის.

- ბატონო კიმ შეიძლება

- მოდი ქუქი-ქუქიიიი????? ანუ რაო???? ეს რას ნიშნავს????

-ბოდიშს გიხდით ბატონო კიმ, ეს ჩემდა უნებლიედ მომივიდა. უბრალოდ მინჰო დიდად გულზე არ მეხატება და ვერ მოვი.....

ჩემს სათქმელს ვერ ვასრულებ, როდესაც მოდის და პიდაპირ კედელზე მაკრავს და თვალებში მიყურებს. სახესთან ძალიან ახლოს არის, ჯანდაბა მის სუნთქვას ბაგეებზე ვგრძნობ.

-პატარავ დამშვიდდი მაგის გამო არ დამიბარებიხარ აქ- მოიცა რაოოოო ეს მომესმა ან ეს რა  ხდება.

-ბატონო კიმ  ვერ ვხვდები რას გულისხმობთ- (კარგი რა ჯუნგუკ ვერ ხვდები არა ის თავს ნუ იშტერებ ტიპი ისე ახლოსაა ლამის ბაგეებზე მხეცივით გეცეს და შენ ვერ ხვდები????)

-ქუქი მიზიდავ, ძალიან,  თავს ვიკავებ, მთელი ლექცია ამ მომენტზე ვფიქრობდი. სასწაულად მინდიხარ და  მჭირდები. ესეთი გრძნობა ჯერ არ მქონია.   ჩემს ჰორმონებზე ცუდად მოქმედებ. მთელი ლექცია,   ვცდილობდი თავი გამეკონტროლებინა, როდესაც შენ გიყურებ,    ვიბნევი და დარწმუნებულივარ, ვერცეთმა ვერ  შენიშიშნეთ. ეგ იმიტორო, თავის სწრაფად  კონტროლის ქვეშ მოყვანა შემიძლია, მაგრამ ახლა, ჯანდაბა თავს ძლივს ვიკავებ აქვე არგაგჟიმო.

ეს მითხრა და ჩემს ბაგეებს დააცხრა. წამით მე  გაშეშებული ვარ, ვერ ვიაზრებ რა ხდება. ნუთუ მასაც ვაინტერესებ,  ნუთუ ესეთი მაგარი ბედიმაქვს, ჯანდაბა  მამაკაცი, რომელიც ცხოვრებაში ერთხელ ვინატრე, ეხლა მე მკოცნის. როდესაც ვიაზრებ რახდება, ეგრევე ვყვები კოცნაში. მართალია ეხა ვაკოცებ, მაგრამ ვერა ვერა ბატონო კიმ, ეგეთი მარტივი მისაწვდომი არა ვარ.  ჯერ ცოტას გაწვალებ.

ვნებიანად და მომთხოვნად ვკოცნიდით ერთმანეთს. ეს მხოლოდ კოცნა არიყო, ეს გრძნობების ამოფრქვება იყო,  სხვადასხვა გრძნობა ერთდროულად იგრძნობოდა ჩვენში. ეს  ტკბილი წუთები, სამწუხაროდ, უჰაერობამ დაარღვია. კიდევ მინდოდა, მარწყვივით ბაგეები ქონდა, სასწაულად ტკბილი, მინდოდა და ვიღებ კიდეც ამჯერად მე ვეწაფები მის ბაგეებს.  ეს რაღაც სხვა გრძნობდააა, ადრე ყველაფერი სხვაგვარად იყო, მე ის ვიპოვე, ადამიანი, რომელიც მჭირდებოდა მთელი ცხოვრება, მე ის მჭირდებოდა და აქედანვე ვიცოდი, რომ ჩემს თავს ისე გადავულოცავდი, არც კი დავიწუწუნებდი და არც ვინანებდი.

ვიგრძენი თუ როგორ აუდგა. მოიცა ბატონოო კიმმმმ, თქვენ თუ ჩემს უბრალო კოცნაზე გიდგებათ, მაშინ ჩათვალეთ შარშიხართ. ეს ფიქრები და ჩემი ბოროტული ჩაღიმება ერთი იყო.

- მამიკოს  მისი ბიჭი თუ ჩემს კოცნაზე  უდგება მაშინ   ჩათვალე შარშიხარ.

- მამიკო  ჰმმმ მომწონს პატარავ

-თუ გგონიათ ბატონო კიმ, რომ ესე მარტივი მისაწვდომი ვარ, ძალიან ცდებით და ეხა მოგიწევთ თქვენს ბიჭუნას რომელიც სასწაულად ითხოვს რომ შევეხო თვითონ უნდა მიხედოთ, ეხლა კი ნახვამდის ბატონო კიმ.

მასთან ახლოს მივედი და ყურში ვუთხარი

-მამიკო იცოდე მეც მინდიხარ მაგრამ ესე მარტივად ვერ მიმიღებ- ვუთხარი, ყურზე  სველი კოცნა დავუტოვე და კაბინეტი სწრაფად დავტოვე, ჯანდაბა ჩემი ბიჭიც ცუდ დღეშია. ღმერთო გამიშვით საპირფარეშოში დროოოზეეეე.

____________________

წინ ბევრი ცხელი თავები იქნება
ისე, მინდა რომ მარტივად ხელში ვერ ჩაიგდოს ხო ხვდებით  ცოტა ვაწვალებ.
მიყვარხართ ყველა ვინც კითხულობს
❤❤❤❤💙💙💙

I purple you 💜💜

my little baby♡Kde žijí příběhy. Začni objevovat