CHAPTER 13

72 2 0
                                    

CHAPTER 13
 
 

 
Apolonia Melissa's POV

Greenwich Village, NYC

Malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko pagkarating ko sa tapat ng isang three storey house.

Kagat labi kong pinindot ang doorbell. Walang sumagot, muli ko itong pinindot at sa ikatlong pagpindot ko ay syang pagbukas ng pinto.

Tumambad sa harap ko ang taong gustong gusto kong makita at makasama. His slightly ruffled brown hair, his thick brows, his hazel brown eyes like mine, his sculptured jawline, my own boy version.

"B-baby sis?" My tears fell as soon as I've heard his voice, I jumped on to his neck and cry like a baby.

"K-kuya... Kuya I miss you," I kept whispering, I felt him caressed my back and letter heard him sniff.

"I miss you too my baby sis, Kuya misses you my baby."

Lalo pa akong napahagulgol sa sinabi nya, we stood there and hugged each other for a few minutes before we decided to  get inside his house.

Nakaupo ako sa sofa nya sa may living room habang sya ay kinuha sa labas ang dalawang maleta ko.

Kuya Apollo Morez is my brother he's also part of the young bachelors, Mathon's bestfriend since college at ang dahilan kung paano ko nakilala si Mathon.

My brother's the basketball captain in their school during college and Mathon's one of his team mates.

Matagal-tagal narin mula nang huli kong makita si kuya. Simula nang mawala si Mom, hindi na umuwi pa si Kuya sa bahay, he stayed in his condo.

He's my dad's company's head engineer but four years ago he left the country.

And you wouldn't believe it but my brother ran away from his wife, yup! He got married but he ran away from her.

His reason? Well, its not my story to tell.

"What brought you here baby?" Malumanay na tanong ni kuya saka umupo sa tabi ko, ngumiti ako.

"Can I eat first kuya? I'm so hungry po kase. please?" Natatawa nyang ginulo ang buhok ko bago tumango at inalalayan ako papunta sa kusina.

Para akong batang tuwang tuwa habang pinapanood syang nagluluto, pati pag-kain ko'y nag-asal bata narin.

Ganito ba talaga pag-buntis ka? Sobrang weird.

"Dahan dahan baby sis, hindi ko yan aagawin, I already ate."Natatawang sabi ni kuya, ngumiti nalang ako sakanya at mabilis na tinapos ang pagkain.

Pinagpahingana muna ako ni kuya sa isa sa guest room ng bahay, habang sya ay hinugasan ang mga pinagkainan ko.

Dahil siguro sa jet lag ay ni hindi naako nakapagpalit ng damit at basta nalang nakatulog.

Nagising lang ako nang maramdaman kong may humahaplos sa buhok ko.

Nang imulat ko ang mata ay tumambad saakin ang nakangiting si kuya. Ngunit bakas ang lungkot sa mga mata nya.

"Kuya," I smiled at him. Bumangon ako at umupo paharap sakanya.

"Did something happen baby? Did Aunt Dominica hurt you again hmm? Tell kuya about it."

Umiling ako, nagsimula na namang manubig ang mata ko. Lately, I became a cry baby. I cry even in the smallest thing which is not me before. Baka dala nang pagbubuntis ko.

Carrying The Bachelor's DaughterTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon