Herkes doğduğunda bembeyaz bir defterin tertemiz sayfasıyla başlar hayata. Ben, o 'herkes' kavramına dahil olamadım. Doğduğumda benim hayatım için ayrılan defter simsiyahtı, sayfaları da öyle.
Ben doğdum, elime simsiyah sayfaları olan siyah bir def...
Derslerim yüzünden bir türlü zaman bulup bölümü atamadığım için bir hafta geciktirdim. Kusura bakmayın lütfen. ^^
Ama geç bile kalsam, yazmasını en sevdiğim kısımlara bu bölümle giriş yaptık. Ben şahsen bundan sonra bayağı eğleneceğim fkehdbehdjsb
Lütfen oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın. Oylar ve yorumlar azaldıkça inanın, motivasyonum bayağı düşüyor... Benim için çok önemli. <3
Yukarıdaki müzik?
İyi okumalar dilerim. ))
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5.Bölüm: İddia.
Belki de aşk, iki kişinin birbirine meydan okuduğu ve her iki tarafın da kazandığı bir iddiaydı sadece. ___
Tolstoy şöyle diyor: "Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar. Ya bir insan bir yolculuğa çıkar, ya da şehre bir yabancı gelir."
Benim hikâyem her iki başlangıcı içerisinde barındırıyordu. Siyah benim şehrimdi. Şehre gelen yabancıysa, kardeşim. Arden benim ikizimdi fakat bana, beyazın siyaha yabancı olduğu kadar yabancıydı. Ve ben, hikâyede yolculuğa çıkacak olan insandım. Beyaza doğru yolculuğa çıkacaktım.
Her iki başlangıcı içerisinde barındıran bu hikâye, tam da bu yüzden devasaydı. Sonumuz ne olacaktı, bilmiyordum. Ama kafamı kurcalayan soru bu değildi. Başlangıçları birden fazlaysa bir hikâyenin, o hikâye kaç sonla biterdi? Peki ya siyahla beyazın sonu aynı olabilir miydi?
Çayımdan bir yudum alıp Arden'e baktım. Elinde tuttuğu el aynasına bakıyordu. Henüz evden çıkmamıştım. Ne de olsa annem sabah eve gidecekti, bu yüzden ben de biraz Arden'le oturup sonra gidecektim. El aynası dikkatimi çekti. Üzerine desenler işlenmiş güzel bir aynaydı.
"Nereden aldın?"
Soran gözlerle bana baktığında açıkladım.
"Aynayı diyorum. Güzelmiş, nereden aldın?"
Gülümsedi.
"Hediye."
Kaşlarım havalandı.
"Kimden?"
"Demir." Gözleri bir noktaya daldı, yüzündeki gülümseme varlığını sürdürdü. "Doğum günlerimden birinde hediye etmişti."
Güldüm. Role girerek elimi kalbime koydum ve konuştum.
"Sana senden daha güzel bir hediye bulamadım." Arden gülünce ekledim. "Klişe ama güzel."
Kafasını iki yana salladı.
"O yüzden vermedi bunu. Aynayı bana hediye ederken dedi ki, bir gün yanında olamazsam, bil ki senin en iyi arkadaşın yine sensin. Bu aynayı yanından ayırma, sana en yakın arkadaşını göstersin." Aynanın desenlerini okşadı. "Dediğini yaptım, yanımdan ayırmıyorum."
