Odbicie uczuć

| ŁAWKA |

Nikt się nie spodziewał,
że to będzie mieć miejsce
W tym czasie, w tym miejscu
Żadne z Nas tego nie przeczuwało
Ale czy narzekam?

Zwykła, drewniana ławka
na pospolitej drodze, wokół
lokalnego jeziora, otoczona zewsząd
trawą, czciną i mleczami
W tle ciepły, zachód słońca

A my przytuleni na tej ławce,
opierając pierwszy raz
głowy o siebie,
wystrojeni na okazję, ale to
zdaje się nie mieć znaczenia

Nigdy moje serce nie biło tak,
jak w tej chwili,
a jednocześnie nigdy nie
było tak spokojne, błogie,
roznosząc kojące ciepło po ciele

Jednak nic nie może
równać się z Twoim pytaniem,
które padło z tych ust, pozbawionych
codziennego wstydu i niepewności
dręczących Twój umysł

Oczywiście, że chcę tego
Przeklinałabym siebie do końca
gdybym odmówiła tego
Nawet, jeśli to nie powinno się wydarzyć
między dwójką zagubionych przyjaciół

Oboje niedoświadczeni, oboje zagubieni,
nie znając konsekwencji tego,
co właśnie zrobiliśmy
Jednak nie znaczy to, że pocałunek
jest zły, wręcz przeciwnie 

 Gdybym mogła wybrać, między
niebem a tym, by pocałunek trwał,
zostałabym na tej ławce na zawsze
W chwili, gdy poprosiłeś o więcej
wiedziałam, że nie mogę być szczęśliwsza

Oparci o siebie, przytulając się,
patrzyliśmy na zachód nad jeziorem
Nie wiem o czym myślałeś, 
ale ja uświadomiłam sobie,
że właśnie tak chcę pozostać

 Co sprawiło, że odważyłeś się 
zapytać mnie o to?
Alkohol? Nie wypiliśmy dużo,
tak mi się przynajmniej wydaje
W końcu to był dopiero początek

Okoliczności natury? To by było dopiero
Nigdy nie miałam cię
za romantyka, rodem z romansów
Zresztą, wcześniej takie widoki
Ciebie nie inspirowały

Nie potrafię na to odpowiedzieć,
ale chce poznać, by wiedzieć
co zrobić, by to się powtórzyło
czy to przez alkohol czy nastrój?
A może przez nasze uczucia?

Zabawne, kiedy nie powinniśmy,
ciągnie nas do siebie 
w takie chwile jak ta,
A kiedy wszystko jest oficjalne,
boimy się najmniejszego kroku

I tak jak wtedy, teraz znowu
cierpię przez zdradzieckie serce
i nie stłumione, palące uczucia
A Ty milczysz, bez odpowiedzi, 
cichy, zupełnie jak ławka nad jeziorem