"Kafa dağıtmak için yazılmış bir kurgudur."
Kayra ailesinin zoruyla babaannesinin Ankara'da ki köyüne gider. Onla birlikte gelen dört erkek ile birlikte tatili değişmeye başlar. Kayra'nın tatili hiç ummadığı kadar güzel geçer.
~~~~
#uras 1.🎖 01...
İyi okumalar. Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayınız.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kayra Kan
Belki Biraz - Aklımda Biri Var
~~~~
"Senin de mi seçim yapma zamanın geldi artık?"
Sorusu ile bir kaç saniye dondum. Parmak uçlarıma kadar titrediğimi hissettim. Ama sonra zaten ben bir şey konuşmadığım için öylesine bir soru sorduğunu anladım. Ya da kendimikandırdım.
"Oğlum ne saçmalıyorsun? Ne seçimi? Baran'la iç içe olursan böyle olur bak." dedim. Ama sesim bile kendimi avutmak için çıktığı çok barizdi.
Bana bakıp da yarım ağız sırıttı. Ama gözleri dolar gibi olduğunda hemen kafasını gökyüzüne çevirdi. Öksürerek boğazını temizledikden sonra bakışlarını bana çevirdi.
"Kayra." dedi. Sesi bana kendini kandırma der gibiydi. "Bence kendini kandırma, yüzünden senin derdini anladım." Sadece buz gibi bunu dedi. Sadece bunu.
Ona alayla sırıtıp ellerimi arkaya koyup yaslandım. Bakışlarımı ona çevirdiğimde zaten bana baktığını gördüm. "Neymiş benim derdim, psikolog bey?" onla dalga geçmek gibi bir niyetim yoktu.
Ailem hakkında hep sessiz kalan kişiydim ben. Ve daha iki gündür tanıdığım birinin ne gibi bir derdi olacaktı da beni anlayacaktı. Belki şuan bencillik yapıyordum. Ama beni nasıl anlasın ki. Benim sorunumu ben bile hâla anlayamamışken o mu anlayacaktı.
İç sesimi duymuş gibi sanki konuşmaya başladı. "Annen ve baban ayrılıyor." yüzümdeki tepkimeyi görünce cevabını almış gibi gülümsedi. Bu içten bir gülümsemeydi ama. Beni cidden anlıyor gibiydi.
"İki ay olmadı. Ama bizimkilerde boşandılar. Ve inanmazsın annem sadece üç hafta sonra tekrar evlendi. Bana da bir seçim seçeneği sundular. Ama ben düşünmeden hareket edip de beni seven tarafı bıraktım. Ah." dedi iç çekercesine. Bi an durdum, benim şuan ki durumum ile onunki benziyordu.
Ona bakıp da şüpheci bir tavırla soru sordum. "Neden bana anlatma gereği duydun, Koray?" Bana baktı sadece ve gülümsedi. "Çünkü şuan seni anlayan benim." Tam ona 'kafanda kurmuşsun sen kızım' diye lafını bölecekken. Elini kaldırıp hafifçe susturdu.
"Bartu'ya anlatmıyorsun. Çünkü onun üzülmesinden korkuyorsun. Bende o vakit kimseye anlatmamıştım. Belki dediklerim sana saçma gelecek. Belki de yeni tanıştığın biri ile bu konuları konuşmak sana gereksiz gelecek. Ama o vakit de yanımda her ne kadar onlara anlatmasamda Uras ve Baran hep yanımdaydılar." sakince onu dinliyordum. Dedikleri beni biraz etkilemişti.
