Epilogue (Part II)

886 51 40
                                    

Warning: This part may contain slightly matured content that is not suitable for very young readers. Read at your own risk, charot! Grabe hindi ko alam kung lalagyan ko ng bed scene 'to since puro young ang readers ko. My gulay, Kiel and Mikaella deserve that scene! HAHAHAHAHAHA!

[E.K.D.S.F.'s POV]

“Yes, of course I will marry you, Engineer Kiel Dominic Suarez Fuentabella,” she cheerfully said while her eyes not taking off mine.

A grin curved on my lips before I finally got the courage to claim hers.

We kissed, after years of ups and downs, our relationship finally come to this state.

Teasing shouts of our family and friends didn't stop us on what we're doing.

Wala na kaming pakialam— okay, may pakialam pala siya dahil pinutol na niya ang halik na pinagsasaluhan naming dalawa. Napatawa na lang ako no'ng isinubsob niya at isiniksik ang kanyang namumulang mukha sa dibdib ko.

She's embarrass. I chuckled before planting soft kisses on her temple.

“Panira talaga kayo, eh!” Natatawang sigaw ko sa kanila sabay iling. Naglakad ako habang si Ella ay nakasiksik pa rin sa dibdib ko.

Napilitan lang siyang bumaba noong pagkaguluhan na siya ng iba pa naming mga kasama. Especially Mia and Kyla, they're best friends despite the age gap between them.

“Congrats, son!” mom approached me and snaked her arms on my waist while the side of her head resting on my arms.

“Thanks, mom.” I kissed her on top of her head and that's the moment dad came and gave a tap on my shoulder.

“Nice one, hijo!” he exclaimed. At doon na nga nagkasunod-sunod ang paglapit ng iba pa, napakaiingay ng former gang namin ni Thaddeus na ngayon ay nagkasundo na at nagkaisa bilang isang buong grupo o organisasyon.

Even the Saavedras who will be my family as well didn't give up on teasing and greeting.

Buong pananatili namin sa Saavedra Airlines ay nakangiti lang ako at hindi ko alam kung bakit pero nag-iinit sa tuwa ang mga mata ko. I feel like crying, how gay.

Akala ko ay makatatakas na ako sa mga laruang sirena na iyon ngunit noong humupa ang maiinit na pagbati ay muling bumalik sa akin si Ella at nag-aya na dalhin na namin sa tahanan (orphanage) ang mga laruan.

That's not what supposed to be the next thing we should do. Dapat ay didiretso kami sa isang lugar na magiging saksi sa bagong simula namin. Pero makatatanggi ba ako kung pinanlilisikan niya ako ng mga mata?

Takot ko lang na baka iwan na naman ako nito!

Napakagat na lang ako sa labi sabay pinanlakihan ng mata ang mga kasamahan namin lalo na si Thad at Haze na siyang may pinakamalaking ambag sa mga planong ito. Sana lang ay nakuha nila ang ibig kong sabihin.

“Aren't you tired, love? Kagagaling mo lang sa mahabang biyahe, you should be resting now.” I asked her while turning on the car engine.

“I'm tired but just need to recharge,” she said then moved closer to me so she could lean her head on my arm.

“I love you, Kiel. Thank you for waiting,” she whispered as she looked up at my face, her both hands holding my right arm.

That was the moment that my eyes welled up with tears until I could no longer stop them from falling. I moved in my seat to face her and hold her cheeks. She's already crying, too.

Until our paths cross again, my Engineer. (COMPLETED) On viuen les histories. Descobreix ara