Przeklęta magia wróżek

Stare zapiski

Piątek 13 maj, 7:36

Drogi pamiętniku,
Moi rodzice przeprowadzają się do Stanów, a co najgorsze beze mnie. Z jednej strony się cieszę, bo tu jest mój dom, ale z drugiej strony cholernie boli mnie to, że oni mnie zostawiają. Tata powiedział "Poradzisz sobie sama".
Oni nie widzą. Oni kurwa nie widzą! Że został ze mnie wrak człowieka.
Zaraz idę do szkoły. Może, MOŻE będzie dobrze.

12:40

Jezu, jezu i jezu. Zaraz się chyba powiesze. Chce do domu. Chce położyć się na łóżku i płakać. Płakać cały czas. Ta cholerna depresja mnie zabije.

14:15

Czuje się dobrze. Rozmawiałam z panią Baker. Kochana kobieta. W głównej mierzę, dzięki niej jeszcze żyje. Kocham ją. Przez przypadek z nią zaczęłam rozmawiać, pod koniec września, teraz nie wyobrażam sobie życia bez niej. Pani Adrianna Baker jest moją nauczycielką. Uczy niemieckiego. Uczy mnie od roku. Najbardziej nielubiana i wymagająca nauczycielka w całej szkole.
Zapytała mnie "co u mnie", jako jedyna zauważyła, że coś jest ze mną nie tak. Wiele przed nią ukrywam. Nie umiem rozmawiać o tym. Kiedyś próbowałam, ale czułam się jak jeden wielki problem. Powiedziała, że mam dawać jej znać co się dzieje
Opowiedziałam jej całą sytuację z rodzicami. Powiedziała mi, że mam je dawać znać na bieżąco co się dzieje.
I mnie przytuliła. PRZYTULIŁA! Nie skłamię, że tego nie potrzebowałam. Potrzebowałam cholrnie, ale jeszcze tego nie wiedziałam.

Wtorek 17 maj, 12:05
O Boże! Panna Baker powiedziała mi "Musimy porozmawiać". Oczywiście przestraszyłam się. Bo jak to ja. Powiedziała również , że zwolni mnie z ostatniej lekcji i pójdziemy gdzieś. Kurczę. Lekko stresuję się tym faktem ale jest OK.

12:15
Szmata. Ona. ONA NAZYWA SIĘ MOJĄ RODZINĄ?! Właśnie pani z angola chce mi wpisać uwagę za to, że nie słucham na lekcji.  Przecież słucham! No może troszkę nie, ale nie zmienia to faktu, że nazywa się moją rodziną i jeszcze gorzej mnie traktuje. N lubie jej.

19:54
Spędziłam mile popołudnie z rodziną Baker'ów. Zaczynając od tego, że pani domu zaprosiła mnie na obiad, bo nie wierzy, że coś jem. Również jej syn, Jakub jest mega sympatyczny. To z nim spędziłam najwięcej czasu. Widziałam TEN uśmieszek pani Baker. Ona coś planuje, ale nie wiem jeszcze co.

Czwartek 19 maj, 16:27

Zostałam sama. Rodzice wyjechali. Nie mam przyjaciół. Nie wiem co z sobą zrobię.
Boże, co jest? Dzwoni domofon. Kogo i po co do mnie sprowadza?

17:00
To była pani Baker, znaczy jest. Zostaje ze mną na noc. Później się do niej wprowadzam.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Piątek 24 czerwiec, 11:00
Ile ja łez wylałam. Zakończenie 8 klasy w końcu. Będę tęsknić za tymi debilami.
Rozpoczynam nowy etap w życiu. Postanowiłam, że będzie lepszy.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Sobota 23 lipiec, 15:16
Jest wspaniale. Czuję się jakbym w końcu miała rodzine. Jakub to wspaniały starszy brat, choć jego dziewczyna mi się dość bardzo nie podoba. Ciocia Ada jest kochana. Traktuję mnie jak własne dziecko. Są to najlepsze wakcje jak miałam.
Choć nie powiem nie pokoi mnie jeden fakt, że często widzę tą jedną kobietę. Ma blond włosy i jej nie znam.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Poniedziałek 29 sierpień, 18:08

Gdy wróciłam, pierwsze co zobaczyłam to była pani Baker siedząca na kanpie. Podeszłam do niej, miała łzy w oczach powiedziała mi, że rodzicę wysyłają mnie do szkoły za granicę.
- Nie ja nie jadę- mówiłam przez łzy- Nie chce, ciociu..
- Ja też nie chce, ale co możemy zrobić? Nic
Poszła ze mną mnie spakować. Płakała jak i ja i Jakub. Straciłam ich. Straciłam jedne osoby dla których byłam ważna straciłam.

♡♡♡

Teraz Aurora wiedziała, że ten wyjazd to była sprawka Dowling. Dowiedziała się tego samego dnia co wyjechała. 
Schowała pamiętnik do torby i płakała. Przez wiele godzin..

605 słów