HEIRESS OF MAFIA WORLD PALACE

CHAPTER 28: TRUTH

SAMANTHA POV

I saw demetre walk slowly towards me. Pagkarating ni Demetre sa kinaroroonan ko umupo agad siya sa silyang nasa tabi ng hospital bed ko. Tinititigan ko ng mariin ang mga mata niya at samo't saring emosyon ang nkikita ko. Kaagad naman ako tumalikod ng makita ko na ibinuka ni Demetre ang mga big niya para magsalita.

"Sam, can we talk?" Mahina niya Sabi

Hindi ako nagsalita bagkos ipinikit ko ang aking mga mata para pakinggan ang kanyang baritonong boses. Gustong gusto ko siya yakapin at mahalikan pero kailangan kong pigilan ang aking sarili dahil baka anumang sandali bumigay ako.

Ghad! God knows how much I missed him a lot but I don't want to show weakness to him because maybe he will use my weakness on me to get me back.

"Sam, please talk to me." Pagsusumamo nito sa'kin.

No response. Hindi parin ako nagsalita kahit bumaling sa gawi niya ay hindi ko ginawa. Nakatalikod lang ako at pinapakinggan ang boses niya. Tsaka ayaw kong makinig kung ano man yan na kasinungalingan ang sasabihin niya. Hindi niya deserve na makinig ako sa kanya.

Ows? Really, Sam? Inamin mo kayang namiss mo siya. At hindi lang yun ha, inamin mo din na gusto mo siya mayakap at mahalikan. Kuntra ng isang bahagi ng aking isip.

"We need to talk, Samantha." Ulit nitong sabi sa matigas na boses.

Naramdaman ko ang pagdampi ng palad niya sa kaliwa kong kamay kaya kaagad ko piniksi ang kamay niya dahil nakaramdam ako ng kuryente na dumaloy sa'king katawan. Dahan-dahan akong umupo sa kama at akmang aalalayan niya ako ng inunahan ko siya.

"Don't touch me. Kaya ko ang sarili ko. Besides, I don't need your help. Wala ka rin karapatan hawakan ako gamit ang marumi mong mga kamay." Malamig kong sabi habang nakatitig sa mga mata niya.

Dumaan ang matinding sakit sa mga mata niya at nakaramdam ako ng guilt dahil sa sinabi ko. Nasaktan ko ba siya?Siguro hindi baka nagpapanggap lang siya sa harap ko.

Umayos ako ng upo at nagsalita.

"Anong paguusapan natin? Kung tungkol yan kay Kieth ngayon pa lang sinasabi ko na sayo wala kang karapatan na maging ama sa anak ko." Deretsahan kong sabi.

"About us. And I have the right to be Keith's father because my blood and flesh are in his veins." -Demetre

Siraulo din ito eh. Sa isip ko

"About us, huh? Walang us sa ating dalawa, kaya wala na tayong dapat pang pagusapan. I'm going to rest."

"Meron." Matigas nitong sabi.

"At anu naman yun?" Kunot noo kung tanong.

Ano ba pinagsasabi niya? Nababaliw na siguro. Ipasok ko kaya sa mental hospital.

"About our marriage." -Demetre

Bumuntong hininga ako at mariin nakatitig sa mata niya.

"Wala na tayong dapat pagusapan. Annuled na ang kasal natin kaya malaya na kayo ng babae mo. Nakalimutan mo na ba? O sadyang nabagok ang ulo mo at nagka amnesia ka??" Malamig kong tanong

"I did not sign the annulment papers. The documents that I gave to Atty. Valdez are fake at ang totoong documents ay nasa akin. Kaya kasal pa rin tayo at magasawa pa rin tayo sa mata ng mga magulang mo at sa mata ng diyos." -Demetre

Parang bombang sumabog ang mga sinabi ni Demetre at parang hindi mag sink-in sa aking isipan.

Anong peke ang annulment papers? At anong kasal saka mag-asawa ang pinagsasasabi nito? Isa na naman ba itong kasinungalingan niya? Sumusobra na siya! Sobra na! Hindi ko napigilan ang umiyak dahil sa naisip ko.