Ailem(iz)

🧬2.BÖLÜM🧬

🧬İYİ OKUMALAR🧬

2.BÖLÜM

Annemlerin baskılarından kaçmak için kullandığımız minik eve gelmiştik. Bu evi geçen sene babam doğum günümüzde yağız'a hediye etmişti. Bizde onlardan kaçmak için, ağlayıp, dertleşmek için bu evi kullanıyorduk.

Eve gelene kadar hiç konuşmamıştık. Yağız yol boyunca ellerimi açmaya çalışmıştı. Açmayacağımı anladığında fazla zorlamamıştı. Hızlı bir şekilde eve geldiğimizde kimsenin bizi görmemesi için bir an önce eve girdik. Yağız kapıyı kapatır kapatmaz bana baktı. İki elimi de avuçlarının içine aldı.

"artık ağlayabilirsin, bak kimse yok sadece sen ve ben" Başımı hayır anlamında salladım. Korkuyordum. Kriz geçirmekten it gibi korkuyordum

"Hadi bir tanem aç ellerini"

"Yalnız bırak beni" şuan yalnız kalıp etrafıma zarar vermeyerek sakinleşmek istiyordum

"Yalnız ağlayamazsın, yalnız sakinleşemezsin" Benden güçlü olduğu için tek hareketiyle ellerimi açmayı başarmıştı. Tırnaklarım ellerimde yarım ay şeklinde izler oluşturmuş, kan toplamıştı

Gözlerimde akmak için direnen yaşlar akmaya başlamıştı. Yağız beni kendine çekip sıkıca sarıldığında ağlamam artmıştı, güvenli alanimdaydim artık, Yavaş, yavaş saçlarımı okşuyordu.

"Geçti bir tanem geçti "

Beni tek hamlede kucağına alıp koltuğa oturdu. Beni de kucağına oturtup bedenimi göğsüne yaslamamı sağladı

"şimdi sakinleş derin, derin nefes al"

Dediklerini yapmaya başladım. O kadar yavas hareket ediyordu ki ister istemez sakinlesiyordum. O da sakinleşmem için hem saçlarımla oynuyor hem de ninni söylüyordu. Çocukluktan beri yağız ne zaman saçlarımı okşasa hemen sakinleşir ve uyurdum. Yavaştan gözlerim kapandığında ağırlığımı daha çok yağıza verdim ve gözlerim kapandı

🧬👨‍👩‍👧‍👦🧬👨‍👩‍👧‍👦

Uykumun bitmesi ile yavaşça gözlerimi açtım. Yumuşak bir yerdeydim. Elimi yumruk yapıp gözlerimi ovuşturdum. Gözlerim açıldığında yağız ile odamda yattığımı gördüm. Belimde hissettiğim eller ile başımı arkaya çevirdim.

Yağız arkadan sıkıca sarılmış uyuyordu. her zaman olduğu gibi yine dudakları büzülmüştü şuan çok tatlı görünüyordu. Onu uyandırmamaya çalışarak yataktan kalktım ve sessizce odadan çıktım.

Kendimi çok yorgun hissediyordum. Her krizden sonra böyle oluyordu. Başım ağrırdı ve kendimi çok yorgun hissederdim. Küçük mutfağa gidip buzdolabından su şişesi çıkarıp kenarda duran ilaçlarımı içtim.

Salona geçtiğimde gördüklerim ile adımlarım durdu. Salon dağılmıştı. Sehpa yere düşmüş üstündeki aksesuarlar yerdeydi. Çekirdek çöpleri halının üstüne dökülmüştü. Dün beni sakinleştirdikten sonra kendisi kriz geçirmişti

İkimizinde annemler yüzünden ciddi sorunları vardı ama ailemiz bunu kabul etmiyorlardı. daha doğrusu etmek istemiyorlardı sosyal statülerini kaybetmekten korkuyorlardı.

İkimizde neredeyse her sınavdan sonra kriz geçirirdik. Ailemiz bu konularda fazla baskıcıydı. Onlara göre ikimizde mükemmel olmalıydık, herkes bize özenmeliydi

Salona girip zorlukla sehpayı kaldırdım. Kenarda ki su şişelerini kaldırdım. Yağız ne zaman kriz geçirmeye başlasa ya çekirdek çitlerdi ya da şişelerce su içerdi. Onun sakinleşme yöntemi buydu

Benimki ise sakinleşmek için bir yerlere zarar vermekti.

Dün hastanede olanlar aklıma geldiğinde tekrar yumruklarımı sıktım. Dizlerimin üstüne çöküp tek, tek yerdeki tüm çekirdekleri toplamaya başladım

Yavaş hareketler bazen sakinleşmemi sağlıyordu. Adım sesleri duyduğumda başımı kaldırıp kapıya baktım. Yağız yorgun ve uyumaktan şişmiş gözlerle kapıya yaslanmış duruyordu

Yanıma gelip elimde tuttuğum çekirdekleri yere atıp bana sarıldı

"gel biraz konuşalım"

"o konu hakkında konuşmak istemiyorum, ben anne baba istemiyorum"

"biliyorum bebeğim ama konuşmalıyız, ikimizde reşit değiliz bizi alabilirler"

"kızmasınlar artık bize ya" hiçbir şey söylemeden yavaşça saçlarımdan öptü

"tamam, bak şimdi ne yapalım biliyor musun önce evi toplayalım biraz sakinleşelim sonra düşünürüz olur mu?" Bana böyle şefkatli davranmasi beni mutlu ediyordu

"olur" Beni ayağa kaldırdı. Gözümden ne zaman aktığını bilmediğim yaşları silip kahküllerimin üstünden öptü

"hadi git temizlik kıyafetlerini giy üstün leke olmasın"

Terapi saati yapacaktık. Odaya gidip dolaptan eski uzun eteğimi bağlamalı eski tişörtümü giydim. Saçımı da rastgele topuz yapınca yağız'ın yanına döndüm. O da temizlik için eski kıyafetlerini giymişti ama hala çok yakışıklıydı kimin ikiziydi be

"annem bu halimizi görse çıldırırdı" dudaklarımdan küçük bir kahkaha çıktı. Doğruydu valla

🧬👨‍👩‍👧‍👦🧬👨‍👩‍👧‍👦

Uzun ve eğlenceli temizlik terapimizi bozan şey kapının bozuk zilinin çalmasıydı. Elimdekileri bırakıp kapıya gittim. Yağız mutfakta tüm tabakları çatalları yeniden yıkıyordu. Kenarda ki 3 ay önce kırdığım aynadan kendi görüntüme baktım. Saçım dağılmıştı ve terlemiş bir haldeydim ama umurumda değildi. Kapıcı falan gelmişti büyük ihtimalle

Ama kapıyı açtığım an biyolojik ailemizi görmeyi beklemiyordum.

SON

nasıldı?

en sevdiğiniz sahne?

terapi yöntemlerini beğendiniz mi?

sizce ikizler biyolojik ailelerinin yanına gidecek mi?