𝕿𝖜𝖔 𝖔𝖋 𝖚𝖘 ✔

Six

Κοίταξε τον Γκούφη και σηκώθηκε βιαστικά. Του γέμισε το μπολ με το νερό και του έδωσε τις κλασσικές και αγαπημένες του λιχουδιές.

Ένιωθε διαρκώς ότι κάτι ξεχνούσε, κάποιον, κάποια, έστω και  ασήμαντο το είχε απωθήσει στην άκρη του εγκεφάλου του και αρνούνταν να το επαναφέρει στην μνήμη του. Κι όμως, έχοντας αυτό το τρομακτικά σκοτεινό συναίσθημα μέσα του πίστευε ότι μόνο ασήμαντο δεν είναι.

Πήρε μία βαθιά αναπνοή και πήγε με αποφασιστικά βήματα ως το μπάνιο. Άνοιξε το ντουλαπάκι με τα φάρμακα και με προσοχή έβγαλε ένα υπνωτικό χάπι που του είχε συστήσει ο φαρμακοποιός του.

Ξεφύσηξε σκεπτόμενος τις  παρενέργειες του χαπιού και  έστειλε βιαστικά ένα μήνυμα με σκοπό να πάρει άδεια από την πρωινή δουλειά του λόγω έκτακτης ανάγκης. Γύρισε το βλέμμα του στην πόρτα του μπάνιου και είδε τον Γκούφη να τον κοιτάζει με ένα λυπημένο ύφος, χωρίς να κουνάει την ουρά του. Το πιο ανατριχιαστικό ήταν πως αντί για το άλλοτε χαρούμενο γάβγισμα του, ο Γκούφη έβγαζε ένα άηχο, πονεμένο βογγητό, βαρύ και απόκοσμο.

《Όλα καλά φιλαράκο, δεν θα έπαιρνα το χάπι αν δεν μου το είχε συστήσει ο Karl, ο φαρμακοποιός.. αυτός που σου δίνει τα μπισκότα..》Προσπάθησε ο Niall να εξηγήσει την κατάσταση στον πονεμένο και αδύνατο σκύλο του.

Παρ' όλες τις προσπάθειες του ο Γκούφη συνέχισε να του γαβγίζει με τον ίδιο μονότονο αλλά ταυτόχρονα αγωνιώδη τρόπο. Ήθελε τόσο να του δείξει με κάποιο μέσο ότι δεν είναι όλα καλά, ότι αποζητούσε το χάδι του, την αγκαλιά του κολλητού του, του ανθρώπου που τον έσωσε από μία πολύ δύσκολη και πιθανόν σύντομη ζωή. Γι' αυτό και έσυρε αργά τα τέσσερα μικροσκοπικά του πόδια ως τις παντόφλες του Niall και έτριψε το πρόσωπο του πάνω στο σκληρό του τζιν.

《Γκούφη σου εξηγώ ότι είναι όλα καλά. Δεν θα πάθω κάτι απλά χρειάζομαι λίγη ξεκούραση και έναν διαρκή ύπνο.》 Επέμεινε ο Niall και χάιδεψε βιαστικά το κεφάλι του Γκούφη, ίσα ίσα για να σταματήσει να γκρινιάζει° σκέφτηκε.

Ήταν τόσο αφοσιωμένος στον εαυτό του, έδωσε τόση σημασία στην κούρασή του που ξέχασε ότι δεν εξαρτώνται όλα από τον ίδιο. Δεν είναι, ούτε και θα είναι ποτέ, το επίκεντρο του κόσμου. Ποτέ δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι. Η έλλειψη ενέργειας, η ρουτίνα, οι γρήγοροι ρυθμοί της νέας του ζωής κατέστρεψαν την ενσυναίσθηση, την χαρά του για την ζωή, την ξεγνοιασιά του.