When Tears And Rain Collaborate (I Think Of You)

23

"Huwag mo akong pahirapan ng ganito, Dew" Umiiyak na sabi ko. "Just let me go.. Hayaan mo na akong makalaya sayo, kase hindi ko na kaya" Hindi ako huminto sa pag iyak. Gusto kong malaman niyang nahihirapan na ako sa sitwasyon naming dalawa.

"Give me one reason, Jas" Dahil sa sinabi niya ay tumingin ako sa kanya. His eyes is full of emotions. Hindi ko na malaman kung ano.

"Hindi na ako ang buhay mo, Dew" Dahil simula nang nanjan na ang bata, Isa na lang akong taong gustong pumunta sa ibang planeta upang makatakas sa mundo mong hindi na ako ang dahilan ng pag ikot.

"Itʼs not true," Anito habang nakatingin sa mata ko ng deretso. "You are my world, My life, my everything, so don't say that" Nilapitan niya ako at mabilis na niyakap ako ng mahigpit. "Please, Huwag mo akong iwan dahil hindi ko kayang wala ka sa buhay ko--"

"Palayain mo na ako" Hindi na pwedeng ayusin pa.Hindi na pwedeng paulit ulit na lang na mangyayari ito. "Hindi na kita mahal" Hurt him more, Jastine. "Hindi na ako nasaya sayo, Hindi na ikaw ang gusto ko," For once i look at his eyes and say the words that i don't want to say. "Me and Aidan Cheated on you"Nang sabihin ko iyon ay alam kong tapos na ang pag hihirap ko at ang sakit na sa susunod ay mararamdaman ko ulit.

Hindi na ako nag hintay pa na mag salita siya. Tuluyan ko na siyang tinalikuran at iniwan.

When i came out of the house i was greeted by a heavy downpour. It was as if heaven knew very well that my heart was mourning again. I called Aidan earlier to pick me up and fortunately when i got out of the gate his car was parked in front of the gate. Kaagad ko siyang sinenyasan na kunin ako dahil wala akong dalang payong.kaagad naman siyang tumango at kaagad na lumabas dala ang payong niya.

He put my belongings in the compartment and opened the door for me. Hindi na siya nag tanong kung bakit biglaan ang pag papa sundo ko sa kanya. Tahimik lang kaming nag biyahe papunta sa bahay. Doon muna ako titira hanggang matapos ang school year.balak kong sundan sila papa para doon na ako tumira.

"If you need help, just call me right away" Anito bago ilapag ang lahat ng gamit ko sa sahig ng bahay. Tumango ako sa kanya at nag pasalamat. Nang iwan niya ako ay isinara ko ang pinto.

Binalibot ko ang tingin sa bahay namin. Biglang na miss ko sila papa. Sa tuwing uuwi kase ako na umiiyak siya kaagad ang nilalapitan ko,at sa balikat niya ako mismong umiiyak.

Ngayon ay malayo siya sa akin at hindi ko man lang siya matawagan dahil ayuko namang mag alala siya. Mula sa bulsa ay kinuha ko ang cellphone ko. Tinitigan ko iyon at mabilis na may nabuong luha sa gilid ng mata ko.

My wallpaper is Dew picture with me. Pareho kaming nakangiti sa harap ng camera at parehong inlove na inlove. It was taken when we both graduated in Collage.

Binuksan ko ang gallery ko at doon ay bumungad sa akin ang napakarami naming picture. Bakit ba lahat ng picture namin ay sinave ko? Ang hirap tuloy idelete.

But it just a picture, Jastine! Huminga ako ng malalim at saka sinelect all ang lahat ng picture. Picture lang naman kaya bakit mag hihinayang ako? I was about to delete it when my phone immediately turned off. Napatingin ako sa cellphone kong dead bat na at hindi na maoopen dahil naubusan na ng battery.

Habang nakatingin sa cell phone kong hindi ko na mamagamit ay biglang may kumatok sa pinto ko kaya naman binuksan ko kaagad iyon.

Nakangiti si Aidan sa akin at ang mata nito ay hindi na makita dahil sa subrang ngiting ibinibigay sa akin. Kunti na lang ay pag hihinalaan ko tong tatay ni Quincy.

"Akala ko ba umuwi ka na?" Tanong ko sa kanya.

"Umuwi ako para mag luto ng makakain mo," Itinaas niya ang isang plastik na may Tupperware na dalawa sa loob."Alam ko kasing hindi ka pa kumakain kaya ipinag luto kita" It melt my heart. Kapag kailangan ko siya, nanjan siya. Kapag hindi ay nanjan parin siya.

"Gago wag kang umiyak, hindi pa ako patay" Biro niya ng makitang naluluha ang mata ko. Sinuntok ko ang dibdib niya pakatapos ay ipinatuloy sa loob.

Sabay kaming kumain. Hindi man lang tumigil sa pag bibiro at pag jojoke kahit waley naman lahat ng jokes niya. Nakalimutan ko bigla ang nangyari kanina lang pero yung sakit ay nanatili sa akin.

Matapos kumain ay sinabi niyang siya na din ang mag huhugas dahil kunti lang naman iyon at nakakahiya daw sa akin. Gusto ko sanang ako na lang ang gumawa nun dahil wala naman akong ginagawa kaso mapilit ang isang ito.

"Ingat ka, Boss" Tumaas ang kilay ko dahil sa pag tawag niya sa akin. Ang cheap. "Ipag luluto ulit kita bukas! Sabay ulit tayong kakain para naman mapanindigan mo yung sinabi mo kay Dew na may relasyon tayo" Kanina ay naikwento ko sa kanya ang nangyari kung bakit biglaan ang pag alis ko sa bahay ni Dew. Gulat pa siya nung una pero kalaunan ay tawa ng tawa dahil mag kakaroon na daw siya ng chance na makasama ako. Hindi ko iyon seneryuso dahil alam naman niyang wala siyang pag asa sa akin.

"Salamat sa pag kain" Anito bago isara ang pinto ng bahay. Sumandal ako sa pinto at doon ay ipinikit ang mata. Ilang minuto akong nakapikot bago iminulat iyon at tinignan ang litrato namin ni tatay. Sa Isang Frame ay ang picture namin ni Dew nung new year.

Start your life without a Dew that once you loved, Jastine.

Mabigat parin ang pakiramdam ko kaya nilapitan ko ang malambot naming sofa at doon niyakap ang sarili. I let my tears trickle down my cheekʼs. Hindi ko na pipigilan dahil kagaya lang naman siya ng ulan.

Just like a tears and rain you can't stop a person who wants to hurt. And no matter how many times you avoid the rain, you will still come home with pain.

Thatʼs what happened to me today. I went home with pain in my chest and tears in my eyes.