រឿង: 🔥កម្មសិទ្ធចនជុងហ្គុក🔥 "ចប់"

Part12:អឹក...ហ្ហឺ..បងថេជួយខ្ញុំផង

«អីញ្ចេះទេណាស់យើងទុកអោយបងថេនៅឯHome Stay តែម្នាក់ឯងយើងត្រូវត្រលប់ទៅវិញអីលូវនេះ...អ៉ើ...យើងសូមផ្ញើរឯងនៅបានជាគ្នាជាមួយជីមីនផងណាសម្លាញ់ បងថេប្រាកដជាខ្លាចស្លាប់ហើយទម្រាំយើងទៅដល់ប្រហែលជាងងឹត...យើងត្រូវទៅហើយយើងផ្ញើរជីមីនផង»និយាយហើយជុងហ្គុកក៏រត់ចេញទៅយ៉ាងលឿន បន្សល់ទុកអោយសូហ្គានៅតែពីអ្នកនិងប្អូនរបស់គេ មិនដឹងថាត្រូវប្រាប់ជីមីនថាយ៉ាងមិចនោះទេលោកអើយបើម្នាក់ដែលនៅលើគ្រែនិងនិយាយពីថាឆ្នាស់អើយសែនឆ្នាស់លើកលែងតែនៅជាមួយនិងបងប្រុសគេទេទើបនិយាយដឹងរឿងស្រួលស្ដាប់

ជុងហ្គុករត់ចេញមកក៏មិនបានតម្រង់ទៅផ្ទះរបស់គេវិញដែរគេរត់ទៅរក តាក់សីតែម្ដងព្រោះគេប្រញាប់ខ្លាំងណាស់

«ចៅហ្វាយវាចេញពីមន្ទីពេទ្យហើយទាន»សម្លេងនេះគឺជាសម្លេងរបស់មនុស្សប្រុសម្នាក់ពាក់អាវខ្មៅខោខ្មៅពាក់ម៉ាស់ខ្មៅអង្គុយនៅលើម៉ុតូធំមិនប្រាប់ក៏ដឹងមើលតាមរូបរាងនិងការវិភាគនោះគេគឺជាមនុស្សមិនល្អប្រាកដណាស់

«បាទចៅហ្វាយ»នាយម្នាក់នោះនិយាយហើយក៏បានបើកម៉ូតូចេញទៅតាមតាក់ស៉ីដែលជុងហ្គុកជិះនោះបាត់ទៅ

_______________

យើងសម្លឹងមកមើលថេយ៉ុងវិញម្ដងពេលនេះគេកំពុងតែអង្គុយនៅមាត់ទ្វាផ្ទះសម្លឹងមកកាន់មាត់ផ្លូវគេកំពុងតែរង់ចាំផ្លូវនាយក្រាស់ គេក៏នៅមិនសុខដើរទៅត្រង់នេះបន្តិចត្រង់នោះបន្តិច

«លោក...ហេតុអីក៏យូម្ល៉េះ...ហ្ហឺម...»ថេយ៉ុងឈររេរាៗសម្លឹងមើលទៅផ្លូវជារឿយៗគេបារម្ភនិងនាយជាខ្លាំងវាផ្ទុយពីអារម្មណ៍ដែលខឹងស្អប់គេកាលពីថ្ងៃនោះគេគ្រាន់តែអន់ចិត្តនិងខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះគេមិនបានទៅខឹងនាយមែនទែនឡើយព្រោះគេដឹងនិងណាថាជុងហ្គុកមិនមែនដូចជាមនុស្សប្រុសដ៏ទៃនោះទេ

«អឹក...ខឹក...សឺតត៎...ថេ...បងថេជួយខ្ញុំផង»នាយតូចអង្គុយបិទភ្នែកលង់លក់បន្តិចទៅគេក៏បានលឺសូសម្លេងល្វើយៗស្រែកពីចម្ងាយហើយនោះគឺគ្មានអ្នកណាទេគឺជាជុងហ្គុកនិងឯងគ្រាន់តែបានឃើញជុងហ្គុកដើរមកដល់ក្បែរគេភ្លាមនាយតូចក៏រហ័សរត់ទៅរក តែអ្នកខាងណុះក៏ប្រែជាដួលខ្ពកទៅលើដី នៅលើខ្លួនសុទ្ធតែឈាមជាពិសេសគឺនៅពោះរបស់គេ ឯមុខមាត់ក៏ប្រែទៅជាជាំហើមបែកមុខបែកមាត់សុទ្ធតែឈាម មើលទៅសឹងមិនយល់ថាជាជុងហ្គុកឡើយតែសម្លេងនោះគឺជាជុងហ្គុកច្បាស់ណាស់ ថេយ៉ុងក៏ស្ទុះចូលទៅត្រកងរាងក្រាស់ដាក់ក្បាលលើភ្លៅគេ(អង្គុយ)