Little Author//Tomarry

12

İyi okumalar dilerim~

V,

Ne yalan söyleyeyim kim olduğumu bilmenden çok endişeleniyordum.Hemen düşmanın ilan edip (zaten düşmanınken) beni lanetlemek için Hogwarts'a gelirsin diye düşündüm.

Ama kim olduğumu umursamadığını söyledin ya, benden kurtulamazsın artık.Kalçana yapışmış gibi gezerim, ona göre, beni kışkırtma sakın.

Bence ben Rapunzel olursam Dumbledore kötü kalpli cadı, sen de saçlarımı salındırıp kuleme atacağım prens olurdun.Artık erkekler eve kız atmıyor, kızlar da eve erkek atıyor!Gerçi ben erkek olarak kuleme erkek atmış olacağım.Muggle terimi, biliyor musun?Ben de Dudley'den öğrendim.Eve kız atmak tek gecelik ilişki gibi bir anlamına geliyor sanırım.

Muggle'lar bizden daha tuhaf.

Arkabalarıma karşı daha acımasız olabileceğimi söylemişsin.

Haklı olabilirsin ama ben bunu yapabileceğimi düşünmüyorum.Bunu yaparsam onlardan farkım kalmaz ve birisinin canının yanmasını isteyip bundan zevk alacağım için rahatsız hissederim.Bu kişiler bana zarar veren kişiler olsa da.

Ben küçükken istismar edildiğimi bilmiyordum.Dudley gibi sevilmek istiyordum ve bunun için ev işlerini yapmam, sessiz ve iyi kalpli bir çocuk olmam gerektiğini düşündüm.Bu yüzden okuduğum kitaplardaki iyi kalpli çocuklara benzemeye çalıştım.Dudley bana vursa da, Petunia Teyze işleri yaptırsa da sessizce kabul ettim çünkü sonunda sevileceğimi düşündüm.

Ve kendimi inandırmak için Petunia teyzenin sert davranışlarının aslında sevgi gösterisi olduğunu düşündüm kısa bir süre.Ama bu düşünce çabucak öldü çünkü Dudley'e iyi bir anneydi.Sadece beni sevmiyordu, beni evlerinde istemiyorlardı.

Ben de beni istemediklerini kabullendim ve sevilmeye çalışmaktan vazgeçtim.(Bu sıralarda 7-8 yaşlarındaydım ve biraz büyüdüğüm için kişiliğim şekillenmişti az çok.Bu nedenle muggle akrabalarıma nefret beslesem veya kin tutsam bile onlara zarar verici hareketleri yapmam.Bu bana aynı şekilde davranan herkes için geçerli.Sen istisnasın çünkü bana saldırıyordun, kendimi savunuyordum.)

Bu mektup gerçekten uzun olacak, bu yüzden fazla parşömenlere yazacağım sanırım.

Sana en baştan anlatarak sorularını cevaplayabilirim.

İlki tesadüfi sihirlerim.

Şahsen uzun zamandan beri sihir yaptığımı düşünüyorum.Dediğin gibi sihrim olmasaydı 11 yaşına gelmeden ölürdüm çünkü beni iyileştiren şey sihirdi.

Ne kadar yaralansam da sabah uyandığımda yüzde yetmişi iyileşmiş olurdu ve güne devam ederdim.Uzun zamandır böyle gidiyor ve sanırım gitmeye de devam edecek.

Bu tesadüfi sihir sayılmıyorsa 5 yaşındayken gizlice Dudley'nin kırık oyuncaklarından birisini almıştım ve Dudley bunu fark etmişti.Hemen Petunia teyzeye söylemeye giderken oyuncak onu çaldığım yere geri dönmüştü ve 'tuhaf' şeyler yapmakla suçlanarak tokat yedim.

Bunun dışında saçlarım uzayabilirdi.Bir keresinde öğretmenimin saçını pembeye çevirmiştim.

Bir tanesi çok tuhaftı, sanırım cisimlendim.

Dudley ve çetesinden kaçıyordum ve güvenli bir yer düşünürken kendimi okulun çatısında bulmuştum.

İkinci soru Dumbledore ile eğitimlerim.

Evet, Dumbledore bana seninle ilgili 'çok önemli' bilgiler veriyor.(Bugün gördüğüm gerçekten bilgilendirici olabilir yani bunu kenara bırakıyorum.)