True Love Always Win

Chapter 41

("Okay po Doc, no problem po,") She said and ended the call.

Tahip-tahip na ang kabang nararamdaman ko. Nagdrive si James, wala pa siyang tulog at pahinga! Gash Janine! what you have done? Nilagay mo sa pahamak ang tatay ng anak mo.

Napahawak ako sa tiyan ko at hinimas ito, "Baby I'm nervous about your daddy, please baby stop craving something hard to find,"

Nasa glass door ako ng veranda ko dungawdungaw ang poolside. Humalikipkip ako at napatulala sa kawalan. Natigil ako ng marinig ako tunog ng selpon ko. Agad agaran kung sinagot ito.

("H-hello po ulit Doc, hehe a-andito na po si Doc Vienna,")

"Oh God! thank God!" Naibulalas ko nalang.

("P-pero hindi ko bilang Doctor...") Mahinahong saad niya kaya napakunot ang noo ko. ("Bilang pasyente po eh,")

Namilog ang mata ko at bumalik nanaman ang kaba ko. "What?! what happened to him?"

("Doc, hindi po kasi ata nakita ni Doc yung truck, kaya ayun po...")

"OmyGod! my James, okay I'm going there!" I said and ended the call.

I'm now wearing my pajama and sando. Agad akong bumaba sa hagdan at nakitang may mga tao sa living area. Sumulyap ako dun at nakita ang dalawang Mefapo at ang ibang mga kasambahay bago napatingin ako sa kasambahay na dumaan sa harap ko.

"Manang where is my car key?" Saad ko kaya napahinto ito at tumingin sa akin ng nahihiya.

"Ah-eh ma'am," Saad nitong kumamot pa sa ulo niya.

"Manang," Ulit ko naman sa ma-oturedad na.

"Kabilin-bilinan po kasi nila sir James, ma'am Janice at sir Oliver na huwag daw po ibibigay sa inyo," Nakayukong saad niya.

Napairap ako at napapikit nalang. James! nakakainis naman. Sa huli ngumiti ako ng malawak kay manang. Pag nalaman nilang nasa hospital si James paniguradong hindi ako papayagan na pumunta duon dahil gabi na at sa sitwasyon ko pa.

"Nasan niyo po ba nilagay, manang?" Ngiting tanong ko.

Tinuro naman ni manang ang cabinet sa living area napatingin ako duon at nakitang may nakasabit na mga susi sa itaas nito. Napangiti ulit ako kay Manang.

"Hala ma'am!" Natatarantang saad nito ng tumakbo ako para hanapin ang car key ko.

"Janine!" Saad naman ni Chris na hindi ko pinansin.

Nahanap ko na ang car key ko at ang halos lahat at sumunod sa akin papuntang pintuan.

"Ma'am! papagalitan po kami nila ma'am at sir eh,"

Ngumisi ako, "Huwag kayong mag-alala hindi kayo mawawalan ng trabaho."

Nakita ko rin agad ang kotse ko sa garahe, medyo pahirapan pang ilabas ito pero kakayanin ko, para makita ko na si James. Pagpasok at pagkalabas ko sa garahe namin agad kung pinaharorot ng takbo ang kotse ko patungong hospital.

Naiiyak na ako sa kaba at takot, ano ang nangyare kay James? gash! this is my fault. Agad akong tumakbo sa emergency room ngunit walang James duon. Tumakbo naman ako sa nurse station.

"Doctora!" Gulat na saad ng nurse duon.

"Si James?" Hinihingal ko pang saad, tinuro niya ang operating room na siyang mas nagpakaba sa akin.

Nanghihina na akong naglalakad papuntang operating room, pag may nangyare talagang masama kay James hindi ko mapapatawad ang sarili ko. Kasalanan ko yun.

Napaupo ako sa bench at agad na bumuhos ang mga luha kung kanina ko pa pinipigilan. Natatakot ako, takot na takot.

"Doctora Rondolottie,"

Napaangat ako ng tingin dahil sa boses na iyon at mas nangiyak pa ako ng masulyapan ang muka niya. Agad siyang umupo sa tabi ko.

"What's the problem, huh?" He said and pull me a hug.

"I-i'm so sorry..." I said while subbing.

"For what my love?" He said while brushing his thumb at my back.

I shake my head and cry harder to his dirty shirt. He lift my face up and as I see that his right temple have a bandage. I touch gentle and slowly the red in the bandage.

"Grace,"

"I-i'm so, so s-sorry..." I cry again.

He let a deep breath before kissing my head, "Stop crying, it's not your fault."

"I-it is m-my f-fault..."

"Shhh," He said as he shake his head, "It's not my love, it's not."

"K-kung hindi kita inutusan, h-hindi sana mangyayare s-sayo yan," Saad kung humihikbi.

"Grace," Saad niya ulit at hinawakan na ang magkabila kung braso. "Hindi mo kasalanan. It's for our baby, so don't blame your self my love, our baby might affected. If your blaming your self, it's like your blaming also our baby, our you blaming our baby, mhmm?"

Umiling iling ako ng ilang ulit.

"So, stop blaming your self, okay?" Saad ni James at hinalikan ulit ako sa noo.

Pinunasan ni James ang mga luha ko. Imbes na magpahingain na si James siya pa ang nagpilit na magdrive dahil mas mapapanatag rin naman siya kung siya daw ang magdrive pauwi sa condo niya. Napagdesisyonan naming sa condo niya nalang muna tumuloy dahil mas malapit sa hospital.