သို့....မာလီပါး [Complete]

PART - 18 (U/Z)

"လိုက်ပါရန်ငြင်းဆိုသည့်ဝန်ထမ်း(အမည်မသိအား)သေနတ်ဖြင့်ပစ်သတ်ခဲ့ပြီး၊အမျိုးသမီးဝန်ထမ်းတစ်ဦးကိုလည်း မုဒိမ်းကျင့်ခဲ့ကြောင်း၊ကားများကိုလည်းမီးရှို့ဖျက်စီးခဲ့ကြောင်း..."

"ထိုသို့ဖမ်းဆီးခံရသည့်
ဝန်ထမ်းအမျိုးသား၁၂၀ဦးမှ တရုတ်နိုင်ငံသား(၁၀)ဦးကိုပြန်လည်လွှတ်ပေးခဲ့ကာ ကျန်ရှိနေသေးသည့်ဝန်ထမ်းများအား
ကုန်းကြမ်းဒေသဖမ်းဆီးခေါ်ဆောင်သွားကာ အကြမ်းဖက်သင်တန်းသို့တက်ရောက်စေခဲ့ကြောင်း"

စသည်ဖြင့် စုံလှစွာသောသတင်းများကလည်း နေ့စဉ်နှင့်အမျှကြားနေရဆဲ...
၂၀၁၇ခုနှစ်အတွင်းသတင်းဌာနများ၌
ထိုတိုက်ပွဲများ၊ပြန်ပေးဆွဲမှုများ၊အကြမ်းဖက်မှုများကသာနေရာယူထားခဲ့သည်။

အချိန်ကြာလာသော်လည်း အပြောင်းအလဲမရှိ နေရာဒေသအနှံ့အပြား၌ ဆက်လက်ဖြစ်ပွားနေသည့်တိုက်ပွဲများ....

ထပ်မံတိုးပွားလာရသည်က နိုင်ငံအတွင်းအာဏာသိမ်းမှု....

နိုင်ငံအတွင်း
မြန်မာ့တပ်မတော်၏အကြမ်းဖက်မှု၊သတ်ဖြတ်မှု။

*****************

၆နှစ်ကျော်ကြာပြီးနောက်.....၂၀၂၂ခုနှစ်

လမ်းမဘက်ကိုမျက်နှာမူ၍ ငေးနေပါသောလူတစ်ဦး....
ထိုလူသည် လှုပ်ရှားမှုမရှိဘဲ ကျောက်ရုပ်ကဲ့သို့ ငြိမ်သက်နေကာ အသက်ရှုသည်ကိုပင်မတွေ့ရ။

သို့ပါသော်လည်း မြင်နေရသည့် လမ်းမကြီးကိုတော့ မျက်ဝန်းတစ်စုံက လိုက်ကြည့်နေပါသည်။

ခဏကြာတော့ ထိုလူအနားသို့ လူတစ်ယောက်ရောက်လာကာ ဘေး၌လာထိုင်လေ၏။

လာထိုင်ချသည့်လူကလည်း ထိုလူကြည့်နေသည့် လမ်းမထက်သို့ကြည့်လိုက်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

ဒီလူဟာ အမြဲတမ်း ဤကဲ့သို့ပင်...
တာဝန်ချိန်မှာသာ တည်ငြိမ်စွာရှိပေမယ့် ကျန်သည့်အချိန်များတွင်တော့ အဝေးတစ်နေရာကို ဆွေးဆွေးမြေ့မြေ့ကြည့်နေတတ်သည်မှာ
အကျင့်တစ်ခုလို...

တစ်ခြားသူများနဲ့လည်း သိပ်မရောတတ်သလို လက်အောက်ငယ်သားများနှင့်လည်း
တရင်းတနှီးမရှိလှ။
အထက်ကလူကြီးတွေနှင့်ဆိုလျှင်ပိုဆိုးသည်။