" အေမ... အေဖက ျပန္မေရာက္ေသးဘူးလား"
Osenက အေဖ့ကို ေစာင့္ဆိုင္းရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာေၾကာင့္၊ အေဖျဖစ္သူရဲ့ အရိပ္အေယာင္ကို မေတြ့ရေတာ့ ေမးမိလိုက္တယ္။
" အင္း... သူ ဒီရက္ပိုင္း အလုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနလို႔ ထင္ပါရဲ့ osen...။ မင္း အေဖ အရမ္းေနာက္က်တာပဲ။"
Osen အခန္းနံရံေပၚက နာရီအႀကီးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္မိေတာ့... အခ်ိန္က နံနက္ တစ္နာရီ စြန္းစြန္း...။ အိပ္ခ်င္စိတ္က မိခင္ျဖစ္သူေၾကာင့္ ေျပေပ်ာက္ေနၿပီမို႔ ထရပ္လိုက္ရေတာ့တယ္။
သူ႔အေမကေတာ့ သူမရဲ့ အိပ္ခန္းရိွရာဘက္ကို ျပန္သြားေလတယ္။
Osen အျပင္ဘက္ကို ထြက္ရပ္ရင္း...၊ ေကာင္းကင္ယံကို ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့၊ ျမဴမႈန္ကင္းစင္ေနတဲ့ ၾကယ္ပင္လယ္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ေလတယ္...။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ေတာက္ပမႈအျပည့္နဲ႔ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးတဲ့ ေကာင္းကင္ယံဟာ တစ္ခ်ိန္မွာ ေသြးခ်င္းခ်င္းနီရဲၿပီး မီးခိုးတလူလူ အလံလြင့္ထူေနလိမ့္မယ္လို႔ သူ ေတြးေတာင္ မေတြးခဲ့မိေပ...။ ဒါဟာ ကမ႓ာေျမရဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ လွည့္စားျခင္းမဟုတ္ပါဘဲ... လူသားေတြရဲ့ အတၲတစ္ခုထဲေၾကာင့္ ျဖစ္တည္လာခဲ့တဲ့ ကပ္ေဘးတစ္ခုပါပဲ...။
သူနဲ႔ ေဘးခ်င္းကပ္ အိမ္ကို Osen လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့... မီးအလင္းေရာင္ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကို ျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္... အာ့ဒီအိမ္က ေကာင္ေလး မအိပ္ေသးမွန္း သိလိုက္ရေလတယ္...။
Osenက လူဆိုးေလးပဲ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ေျခလွမ္းေတြက မအိပ္ေသးတဲ့ ဟိုဘက္အိမ္က လူရိွရာ ေရြ့သြားဖို႔ လုပ္ေလတယ္။
သူ႔အေမသာ သိခဲ့ရင္၊ osenကို ဆူတဲ့ေလသံတိုးတိုးနဲ႔ 'အာ့ဒီအိမ္က ေကာင္ေလးကို မင္း အၿမဲ အႏိုင္က်င့္ေနတာ မေကာင္းဘူးေနာ္...' ဆိုၿပီး ေျပာပါလိမ့္မယ္။
အမွန္တိုင္း ေျပာရရင္ Osenက အႏိုင္က်င့္တတ္သူ မဟုတ္ရပါေပ။ ဒါေပမဲ့ အၿမဲလိုလို ေအးတိေအးစက္နဲ႔ စာမတတ္ေပမတတ္ တစ္ေကာင္ႂကြက္သာသာ ေကာင္ေလးကိုေတာ့ သူ ၾကည့္မရခဲ့...။
" Veter! မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ..."
Veterက ျပတင္းေပါက္ကေန ခြေက်ာ္ဝင္လာတဲ့ Osenကို လွမ္းၾကည့္လာေလတယ္။ သူ႔လက္ေတြထဲမွာက ေရာင္စံု သိုးေမႊး ခ်ည္လံုးေတြနဲ႔ ပင္အပ္လို အေခ်ာင္းေလး ႏွစ္ခု ရိွေနခဲ့တယ္။
YOU ARE READING
Autumn's Breeze ( осень ветер ) Complete
Romance" နွေဦးလေပြည် ရောက်လာတဲ့အခါ... ဒီစစ်ပွဲက အိပ်မက်တစ်ခုအနေနဲ့ ပြီးဆုံးသွားပါလိမ့်မယ် Osen... ငါတို့ရဲ့ ဆုံးရှုံးခဲ့ရခြင်းတွေက စစ်မှန်ခဲ့ကြပေမဲ့၊ အဲ့ဒီအခါကျရင် ငါတို့တွေက ကောင်းမွန်တဲ့ အမှတ်တရတွေကိုပဲ နောင်တစ်ချိန်မှာ ပြန်ပြောကြမယ်။ ဒါ့ကြောင့် သေချာပ...
Chapter 1 ( Zawgyi)
Start from the beginning
