Aking Tahanan

21

I'm omw sa location na sinabi sa'kin nung Private Investigator ko, I bring Celestine too, gusto ko sya ipakilala sa girlfriend ko.

Nang makarating kami sa location ay magkahawak kaming kamay pumasok sa restaurant at tinawagan ko ang investigator kung na'san ito.

Nakawhite na off shoulder na dress, nilibot ko ang aking mga mata and i found her she's using her phone.

"She's there babe" I said.

I wrapped my left arm to Celestine waist at hinarap namin ang babae, bakit ganun? Bakit parang may mali.

"Hello, my name is Caleb" I introduced myself.

"So ikaw yung Caleb? The boy who saved me?" Tanong nito and i nodded.

"Yeah it's nice to meet you, btw this is my girlfriend" Pagpapakilala ko kay Celestine.

"Umh hello, my name is Celes" She said.

"I'm Celestine, we almost has a same name" Sabi nito.

"Shall we eat?" Tanong ko.

Inalalaayan ko na umupo si Celestine at nagorder na din kami ng food namin.

"I'm glad i meet you after so many years, hindi ko alam na may paraan pa pala para makilala ka, I've been dreaming you everyday, I want to personally thank you for helping me" Saad nito.

"No worries kahit bata pa ako nun may naging way pa ako para makatulong sa iba and also about my promised before" I said.

"Huh? What promise? Sorry I don't remember na" Sabi nito.

"I promised you na dadalhin kita sa kwarto ko na full of vintage stuff's" I said.

Nagulat ako ng biglang nasamid si Celestine, binigyan ko kaagad sya ng tubig and i also wipe her mouth.

"Are you fine babe?" Tanong ko.

"I'm okay, cr lang ako" She said.

"Take care" Sabi ko bago ito tuluyang magtungo sa Cr.

Celestine POV

Ewan ko ba kung tama ang mga narinig ko kanina, Caleb mentioned about vintage stuff's.

"Hindi mali toh! This can't be, stop overthinking Celestine, he's not the boy you've been searching for" Sabi ko at tinignan ang sarili ko sa salamin.

"But how can that girl forgot about Caleb's promised? Hindi ba't kakasabi nya lang na lagi nyang inaalala si Caleb? Oh shit" Saad ko.

Umalis na ako sa cr at bumalik sa table namin, wow they're laughing together? Why i felt jealous.

"Love, are you okay?" Alalang tanong ni Caleb.

"I'm fine, let's eat!" I said and smile at them.

Bumalik kami sa pagkain namin ngunit makalipas ng ilang minuto ay nagkakatuwaan na sila, pangiti ngiti na lang ako kasi hindi ko naman gets yung pinaguusapan nila.

Kahit na, na sakanya ang atensyon ni Caleb nakapalibot pa din ang kanan braso ni Caleb sa bewang ko.

"Text me if you want to hangout, I'm always free!" Sabi nung babae.

Bakit ang sama ng pakiramdam ko sa babaeng ito? Bakit parang may mali sa tuwing kinakausap nya si Caleb.

Nang tuluyan na itong makaalis ay niyakap naman ako ni Caleb sa likuran ko.

"Let's go home love" Malambing nitong saad at hinalikan ang balikat ko.

"Let's go" Sabi ko. Kumawala na sya sa yakap at pinagbuksan na ako ng pinto.

Pumasok na ako at sya din in-start na nya ang engine at nagtungo na pauwi.

"You enjoy?" Tanong ko sakanya.

"Yes love, panatag na ang loob ko kasi nahanap ko na sya" Sabi nito.

"I'm happy for you love" No, I don't. Saad ko at ngumiti sakanya.

What's wrong with that girl? Bakit ang sama ng pakiramdam ko sakanya, bakit parang harang sya sa relasyon namin ni Caleb.

I don't want to be overacting but I can't stop overthinking, when i first saw her aura bumigat kaagad ang loob ko.

Seeing her laughing with Caleb makes me want to kill her.

"Can you promise me one thing" I said and Caleb looked at me.

"What is it love?" Tanong niya bago ibalik ang tingin sa daan.

"Don't leave me please? Don't hurt me, Don't make me cry please?" I said.

I feel him hold my hands and stopped the car, he looked at me and hugged me.

"Hindi ko gagawin yun" Sabi nito at hinalikan ang noo ko.

Nanatili kaming magkayakap ng ilang minuto bago ako tumigil sa pagluha.

"I love you, you're my life" Sabi niya.

"I love you more" Sagot ko.

Ilang oras ay nakarating na kami sa Condo at nag half bath muna ako habang sya ay may inasikaso lang sa living area, I don't know why I'm crying right now.

Habang binibigkas ko yung mga salitang yun kanina sakanya para akong nanghihina, i can't lose Caleb.

Hindi ko kaya, hindi ko kakayanin.

Matapos ang ilang oras ay napagpasyahan na din namin ni Caleb na matulog, we also pray together.

Ramdam ko na tulog na sya nakatalikod ako sakanya at nakatalukbong ako ng kumot.

I can't help it, kapag naalala ko amg nangyari kanina at yung pago-overthink ko wala akong magawa kundi umiyak.

Tinakpan ko ang bibig ko para hindi nya marinig ang pagiyak ko, ayokong nakikita nya akong naiyak alam kong mag aalala lang sya sa'kin.

Matapos ang ilang minuto ay tumahan na ako at dahan dahan nagtungo sa Cr upang hindi nito marinig ang yabag ng paa ko.

Nang makapasok ako sa Cr ay dun na bumuhos ang lahat ng luha na kina ko pa iniipon, hindi ko na kaya, hindi ko na alam kung anong nangyayari sa'kin.

🏠

:)