What a Bet

Κεφάλαιο 1ο:

Πρώτη μέρα στο σχολείο... Όχι πάλι... Η μητέρα με ξύπνησε από της 6:30 ενώ το σχολείο ξεκινάει στις 9:00, λες και είχα να ετοιμαστώ για τον γάμο μου ένα πράμα... Κι όμως αφού το προηγούμενο βράδυ με πήρε ο ύπνος στης 4:00 το πρωί πάνω από τα χαρτιά με τις συγχορδίες (τις οποίες γέμισα ελάχιστα με λίγο σαλακι),με πήρε πάλι ο ύπνος στην μπανιέρα την ώρα που έκανα ντουζ. "Έμερσον γαμω το φελεκι μου θα αργήσω για το πανεπιστήμιο τελείωνε" ο αδερφός μου κοπανουσε την πόρτα για να μπει στο μπάνιο, πω ρε φίλε ευτυχώς θα είχα αργήσει. Μόλις βγήκα από το μπάνιο μαλώσαμε με τον αδερφό μου για λίγο και μετά  παρατήρησα την ώρα: 7:59 κομπλέ 8:40 περνάει το λεωφορείο, προλαβαίνω να ετοιμαστώ και να φάω και πρωινό.

Αφού πήρα την οδοντόβουρτσα μου μαζί με την οδοντόκρεμα και την βούρτσα μαλλιών μου μπήκα στο δωματιο μου, η μητέρα μου μου είχε βάλει στην κρεμαστρα ένα ροζ φόρεμα σχετικά αερατο που δεν κάλυπτε τους ώμους και ήταν 3 δάχτυλα πιο πάνω από το γόνατο... ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΆΛΑΒΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΝΑ ΝΤΎΝΟΜΑΙ ΈΤΣΙ.

Πρώτη μέρα εχουμε την δυνατότητα να φορέσουμε ότι θέλουμε οπότε μιας και έκανε λίγο κρύο εκείνη την μέρα αποφάσισα να φορέσω την αγαπημένη μου φούτερ μια μαύρη με λίγα άσπρα σχέδια και γράμματα, τόσο φαρδιά που θα μπορούσαν να χωρέσουν και δύο και τρεις εαυτοί μου, τα φαρδιά blue jeans και φυσικά το πράσινα Jordan... Αποφάσισα σήμερα να βάλω ένα lip gloss που μου είχε πάρει η μητέρα μου για την γιορτή μου και να βάλω λίγο concealer κάτω από τα μάτια μου μπας και δεν φανεί η αϋπνία μου.

8:16 ready όλα τέλεια έπλυνα δόντια, έκανα μπάνιο, ετοίμασα τσαντα, στέγνωσα μαλλια, έβαλα ρουχα, έβαλα γυαλιά, έτοιμη... Κατέβηκα κάτω και έβαλα να φάω γάλα με δημητριακά... Ο Eddie ανέβηκε πάνω μου γιατί ήθελε χάδια, αν και με γέμισε με τις κατάμαυρες τρίχες του δεν με πείραξε ιδιαίτερα, αυτη η γάτα μόνο με έμας είναι ετσι, αν μπει ξένος στον σπίτι θα τον κάνει ταραμά, καλύτερο φρουρό δεν είχαμε ποτέ άλλοτε, κάνεις δεν μπορεί να του θυμώσει...

8:36 χαιρέτησα τον Eddie και βγήκα από το σπίτι, έβαλα ακούστηκα και περίμενα το λεωφορείο στην στάση... Δεν έχω καμία όρεξη να δω τις φάτσες τους ρε φίλε κάθε χρόνο τα ίδια: σπασίκλας, γυαλαμπουκας... Οι φακοί επαφής είναι άβολοι αλλά αν συνεχίσουν τις μαλακίες δεν το έχω σε πολύ να τους φοράω για το υπόλοιπο της χρονιάς.

Ήρθε το λεωφορείο και ανέβηκα, προς το παρόν δεν με είδαν και πολλοί, πήγα και κάθισα δίπλα στην Christy:
Ε: "Πρωινή πρωινή σήμερα, πως κι έτσι;"
C: " Άστα ρε συ 17 ξυπνητήρια έβαλα για να ξυπνήσω στην ώρα μου"
Ε: " Και εγώ χάλια μαύρα "
C: "Τι ώρα κοιμήθηκες πάλι;"
Ε: "Αργά..."
Γέλασε η Christy. Με την Christy γνωριζόμαστε από πολύ μικρες αν και ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα από την πρώτη γυμνασίου, όμορφη, καλοσχηματισμένο σώμα, καστανοξανθα κοντά μαλλια και μελί μάτια... Σε αντίθεση με εμένα κανείς δεν τολμά να πει τίποτα για τα δικά της γυαλιά λόγω του αδελφού της... Η κοπέλα είναι εθισμένη στα βιβλία και το τσάι αλλά γενικά είναι πολύ κομπλέ άνθρωπος, εκτός από το ότι έχει απίστευτο χιούμορ και υπέροχη ενέργεια έχει ελάχιστα μειονεκτήματα... Είναι πεισματάρα, υπναρου και αδερφή του Archer.
O Archer Miles ένα από τα πιο δημοφιλή παιδιά του σχολείου, παρόλο που ο ναρκισσισμός του και η απαίσια αίσθηση του χιούμορ του φτάνουν στα όρια της ηλιθιότητας, όλοι μπορούν να παραδεχτούν ότι είναι ωραίο παλικάρι...

Στην επόμενη στάση ανέβηκε  η Alex με την Anna επίσης στην παρέα μας από την πρώτη γυμνασίου, η alex όπως πάντα με τα κόκκινα, δυναμικά και ανακατεμένα μαλλιά την καλοσχηματισμένη μυτη και μέση να σπέρνει πανικό στα αγόρια του πανεπιστημίου, αν και η ίδια θεωρεί ότι οι άντρες είναι για τα ανάθεμα (εκτός από τους fictional characters). Πολύ δυναμική κοπελα, ίσως κάποιοι να πουν ότι έχει θράσος αλλά είναι ότι πιο bitchy έχω γνωρίσει και την αγαπώ για αυτό. Η Anna είναι ακριβώς το αντίθετο, γλυκιά, όμορφες πορτοκάλι μπούκλες και μεγάλα χείλια... Μην μιλήσω για καμπύλες... Αν δεν ήταν τόσο ντροπαλή θα είχε χαρέμι... Εθισμένη με την Alex σε τηλεοπτικές σειρές, της αρέσει να φτιάχνει γλυκά και να μας κακομαθαίνει... Εγω... Άλλη ιστορία...
Τα κοριτσια μας χαιρετησαν και κάτσανε μπροστά μας

Al: "Για πείτε... Έτοιμες;" Ρώτησε η Alex με ένα πονηρό υφάκι

C: "Έτοιμες για ύπνο δεν λες καλύτερα;"

Αn: "Καλά ρε παιδιά θυμάστε τι χρώμα ήταν το σχολείο πέρυσι;"

Al: "Α καλά... Ελπίζω μόνο να μην μπερδέψες την άχνη ζάχαρη με τίποτα άλλο καμάρι μου..."
Σκάσαμε όλες στα γέλια...

E: "Πάντως πιστεύω φέτος ότι είναι η χρονιά μας" είπα και συμφώνησαν
Ε: " Αν δεν σκοτωθούμε με τους καγκουρες..."

C: " Φέτος όμως ξες ότι θα αλλάξουν οι τάξεις και μάλλον θα είσαι με όλα τα καλά παιδια... Ξέρεις Lukas  Jefferson,

Leopold Stan... τον αδερφό μου και άλλα καλά παιδάκια..."

Ε: " Τον Lukas τον είχα στην τάξη μου στην αρμονία ήταν πολύ ήσυχος, δεν θα υπάρξει πρόβλημα μαζί του, οι υπόλοιποι... Θα δείξει"

Φτάσαμε στο σχολείο... Είχα καιρό να έρθω εδω, απευθείας ανατρχιασα, δεν ήθελα να μπω μέσα, ήξερα ότι δεν θα πάει καλά... Και είχα δίκαιο-