Kalmado (A Stand-alone Novel)

Pasilip

Natuto akong makipagtropa kung kani-kanino noong high school. Kahit iyong mga traysikel drayber sa mga toda, kilala ko. Madalas din akong makitambay sa mga kapitbahay namin kaya ultimo mga bisyo nila, nakuha ko na rin.

Yosi, inom, chicks pero walang drugs. Rugby lang.

Biro lang, baka may maniwala.

Kahit iyong mga lola't lolo sa subdivision namin noon, kinakausap ko rin kasi ganoon ako ka-warm pagdating sa mga tao. Pati iyong mga tindera sa mga inuutangan kong tindahan noon, tropapips ko rin.

Ganoon talaga para makalibre ako at makautang ulit (binabayaran ko naman kapag malaki ang ibinibigay na allowance ng erpats ko).

Makulit lang talaga ako pero marunong akong makipagkapwa tao. Malapit din ang puso ko sa mga bata at matatanda pati na rin sa mga babae.

Bata pa ako no'n, eh. Tamang abang lang ako noon sa iskul ng mga magagandang babae. At dahil maliit lang iyong eskuwelahan namin dati, kakaunti lang iyong mga naii-spot-an kong bebot.

Kinikilabutan nga ako kapag naaalala ko iyong una kong gerlpren na si Marie na araw-gabi walang panty. 'de, may panty naman iyon. Tinatanggal ko nga lang tuwing Sabado o Linggo.

Pers ko iyon sa lahat. Dati, tamang porn porn lang ako pero noong nagkaroon ako ng gerlpren, doon ko na naranasan ang iba't ibang paraan para maisagawa ko ang pagiging knowledgeable ko sa sex.

Ulul.

Akala ko nga ang astig ko na n'on. Akala ko nakakapogi iyon. Sa una lang pala masarap. Hanggang sa nagkabuwisitan na lang kami at nagkaumayan. Selosa siya, ako naman mahilig tumambay sa kung saan-saan.

Puro ako barkada kaya ayon, naubos ang pasensya ni Marie at iniwan ako.

Hindi ako luhaan no'n, siyempre. Tuwang-tuwa pa nga ako kasi may tsansa akong maka-spot ulit ng bagong chick.

Medyo kupal nga talaga siguro ang sistema ko noong high school. Puro pagpopogi ang inaatupag kahit wala pa namang ibubuga talaga.

May oras ngang nagalit nang sobra si Mamme kasi nagkamali raw siyang ipinasok pa niya ako sa Catholic school dahil wala naman daw nagbago sa akin. Lumala pa nga raw ako.

Tatay ko naman, ipinagtatanggol pa rin ako.

"Pasalamat ka nga't hindi nag-aadik iyang anak mo."

Kaya lab na lab ko iyon kahit doon ako nagmana ng ugali ko, eh.

Pero lilinawin ko lang na hindi ako nagpabaya sa pag-aaral ko. Medyo tamad ako't nangongopya paminsan-minsan pero naitatawid ko lahat ng mga subjects ko.

Hindi naman dumating sa puntong kailangang pang magpadulas nina Mamme sa Adviser ko at sa Principal para lang maka-graduate ako.

Punta naman tayo sa pagiging college boy ko. Iyan, medyo hardcore na mga kalokohan ko niyan.

Hangang-hanga ako sa campus namin noon (hindi university) kasi ang ganda ng facilities. Wala pang uniform kaya pabor na pabor sa akin. Makaka-japorms talaga na pangmalakasan. Ang yabang ko pa n'on.

Tibay nga ng mukha kong kumuha ng BS Computer Engineering program kahit alam kong hindi ko mapaninindigan. Nakigaya lang kasi ako roon sa kaklase ko noong high school na nag-Engineering din.

Sinubukan ko naman noong First Sem, hanggang sa lumagapak ako sa ilang subjects.

Taena, hindi pala piece of cake. Naging piece of shit ako kaya nag-shift ako sa BS Information Technology.

Sumang-ayon naman mga magulang ko sa desisyon ko kasi in daw ang kursong iyon lalo na sa Singapore. In case daw na gusto kong mag-abroad after college.