Bir asker ve yârinin hikâyesi...
"Bu sevda
Bende bittiğinde
Sende başlarsa,
Seni asla affetmem."
"Akif Karan," dedim uzun zaman sonra ilk kez konuşurken. İsminin güzelliğine yandım. "Ben senin mesleğinden gocunmuyorum. Aksine gurur duyuyorum. Ama se...
Kurguyu okurken eski heyecanınızın kalmadığını hissediyorum 🥺
Oy vermeyi unutmayın. Satır araları boş kalmasın, yorumlarınızla biraz motive olmaya ihtiyacım var. Biraz durgunum şu sıralar... Keyifli okumalar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ELLİNCİ BÖLÜM ♤
GÖLGELER & KARANLIĞIN İZLERİ
♤
Yazar Anlatımı...
Göktürk arabasını yol kenarına park ettikten sonra Duha'nın fakültesine doğru ilerledi. Habersiz gelmişti, nişanlısına sürpriz yapacaktı.
Binanın merdivenlerini aşındırıp büyükçe kapıdan içeriye girdiğinde ders arasında olduklarını anladı. Çünkü koridorlar fazla kalabalıktı.
Duha'nın dersliğinin olduğu kata çıktığında iki arkadaşıyla konuşarak merdivenlerin olduğu tarafa geliyor olduğunu gördü. Görür görmez dudaklarında güzel bir gülümseme oluşmuştu. Duha henüz onu fark etmemişti ama Göktürk'ü gören arkadaşlarından biri Duha'nın omzuna dokunarak, "Eniştemiz gelmiş," dedi.
Duha'nın bakışları hızla etrafta dolandı ve aradığını kısa bir sürede buldu. Kalbi heyecanla kasılırken ayakları çoktan sevdiği adama ulaşmak için harekete geçmişti. Göktürk aralarındaki mesafeyi eriterek Duha'ya sarıldı. Saçlarının üzerine küçük bir öpücük bıraktı. "Geleceğini söylememiştin,"
Kolunun birini çeksede diğerini sevgilisinin belinden ayırmadı. "Sürpriz yapmak istedim," dedikten sonra Duha'nın arkadaşlarına selam verdi. Kızlarla daha önce tanıştığından bir süre ayak üstü lafladılar. Ardından kızlar yemekhaneye gideceklerini söyleyerek yanlarından ayrıldığında Göktürk ve Duha el ele binadan çıktılar.
"Başka dersin var mı güzelim?"
"Yok, bir yere mi gideceğiz?"
Göktürk arabayı çalıştırıp sevgilisine göz kırptı. "Lunaparka gidiyoruz,"
Duha şaşkınca, "Lunaparka mı?" diye sordu. Hafızasını tazelediğinde birkaç gün önce laf arasında çocukken hiç gitmediğinden bahsetmişti.
Göktürk sevdiği kadının birçok şeyden mahrum bir çocukluk geçirdiğini iyi biliyordu. Oyun çağındayken yaşıtları sokakta oyunlar oynarken, Duha'nın tüm zamanları hastanede geçmişti. Kalça çıkığı problemi yüzünden defalarca ameliyat olmuş ama sonuç alamamıştı.
"Göktürk, teşekkür ederim," dedi duygu yüklü bir sesle.
Genç kızın kucağındaki çantanın sapını sıkıp duran elini kavrayan adam, avuç içinden öptü. "Senin mutlu olduğunu görmek yeter bana,"
