Then something strange happened.
Habang Flag Ceremony, bigla na lng may nahimatay na mga students.
At ang mas malala? pagpasok namin sa Classroom, Bigla na lang nagsigawan ung mga students sa likod and that all 4th year Male students are called for an emergency.
And the rest is history.
Wala akong pakelam sa kung ano man ang nangyayari ngayon.
Relax lang ako di gaya ng iba na natataranta na.
Pero nung nagsimula akong maglibot para tignan ang nangyayari, nakita ko siya! Sh*t!
"ANONG NANGYAYARI DITO?! BAKIT SIYA NANDITO!? DAPAT NASA CLINIC SIYA HINDI DITO!"
Di ko namalayan na sumisigaw na pala ako. Sh*t! Natataranta na ko. Tinawag ko ung kaklase ko at pina buhat ko siya para isakay sa tricycle. Dinala namin siya sa Health Center.
Wala parin siyang malay. Nagngingitngit na ko sa sobrang galit. Kaya lumabas muna ako.
Pumasok ulit ako, tinabihan siya, at gusto ko sanang hawakan ang kamay niya.
Nagkamalay na siya. Biglang may Babaeng lumapit samin na di naman ganun katanda.
Siguro mama niya. Mukhang mas nag alala pa ko kesa sa knya-.-
Normal daw pala un saknya kasi mababa ang dugo niya.
Itinayo na namin siya. Umalis ung mama niya at eto ang sinabi sakin:
"Bantayan mo muna ung anak ko ha? Kahit anong mangyari wag mo siyang iiwan. May kukunin lang ako."
"Opo Auntie, ako po bahala" (Naks, Ipinagkatiwala na siya sakin ng mama niya XD)
Tinanong ko siya: "Ok kna?" Sumenyas naman siya ng thumbs up.
Sabi ko: "Pinag-alala mo ko tsss-.-"
Then they went home :)
BINABASA MO ANG
Still and Always will
Non-FictionNandito parin ako. Hanggang ngayon ginugulo parin ako nung mga masasayang alaala na sabay nating binuo. Heto ako.. Umaasa.. Naghihintay na baka isang araw matauhan ka at bumalik. Kasi, kahit pa tinalikuran mo ako para sa kanya.. para sa kanila, hind...