"Adellan buraya gel prensesim?" bana her prenses dediğinde midem ağzıma geliyordu. O iğrenç ses tonuyla beni yanına çağırırken ayaklarım isteksizce hareket etti. Tam burnunun dibinde dururken kusmamak için kendimi zorladım. Pis pis bakışları yüzümde...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Cehennemin ateşi yakar, kül eder. Zalimdi. Kalp cehennemin ilk ateşini kalbimde yakmıştım. Bilmiyordum. Gerçekten de kalbimin ta ortasına cehennem ateşi olacak da ruhumu cayır cayır yakacağını bilmiyordum...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kara sisler aniden yok olurken afallayan bir ifadeyle yerimde bir süre donakalmıştım. Nedeni apaçık ortadaydı. Dünyaya yabancıydık biz. Gelmemiz bile tehlikeliydi ve bunu Vartos umursamadığı yetmiyormuş gibi kibirli oğluyla uğraşmak zorunda kalıyordum. Parker'den hala ses seda yoktu. Acaba bir şey mi geldi başına?
Endişeliydim. Etrafımda deli gibi dönüp durdum. Kimsenin olmayışı iyiydi. Bir gören olsaydı felaketin ilk adımı olurdu. Eve doğru panik ve telaş içinde ilerlerken az ötede canının acısıyla kısıkça inleyen adamı duyamamıştım.
Eve birkaç içinde vardığımda yan tarafta çardakta kahvesini yudumlayan Christian'ı fark etmemle hızla içeriye geçmeye çalıştım. Şimdi onunla hiç uğraşacak güçte değildim.
"Kahve sözünü unutmamışsındır umarım prenses." diyen Christian'la yerimde duraksamak zorunda kaldım. Sabır çektim. Bu adamla aynı yerde olmak işkenceyken bir de ukalalığın çekiyordum. Onun tarafına dönmedim. Ellerim yumruk halini alırken "Cevaplamadığına göre? Evet, unutmuşsun. Hadi gel kahve yapayım sana?" yerinden kalktığını anladım. Vatoz gibi yapışmasa olmaz zaten. Daha birkaç dakika önce felaketin ölüm döşemindeydim. Bu konuyla ilgili araştırma yapmam gerekirken... Ah!
