دو میل متفاوت برای کشتن و حفاظت از اون پسر توی سینه اش میجوشید.
حتی با فکر کردن به اون مرد هم متوجه میشد که نیمه ی گرگش داره دم تکون میده و با بیرون انداختن زبونش نفس نفس میزنه!
_میخواید یکمی روغن بنفشه بگیریم؟!
نگاه آشفته ی سهون به سمت پسر چرخید و بلافاصله پسر زیر لب هشدار داد
_چشماتون داره تغییر رنگ میده!
و به سمت پیرمرد چرخید و گفت
_روغن بنفشه هم بدید...
پیر مرد بدون بلند کردن سرش گفت
_نداریم...
_دارید، بوش رو احساس میکنم... انتهای انبارتونه!
نگاه متعجب پیرمرد سمت پسر چرخید و با انداختن نگاهی به قد و قواره ی ریز پسر به سمت انبار قدم برداشت.
سهون با دو انگشت شصت و اشاره چشم هاش رو میمالید و سعی میکرد نفس هاش رو منظم نگه داره که با شنیدن صدای پسر چشم هاش رو باز کرد و به سمت اون چرخید.
_مشکل چیه؟!
_هیچی...
نمیتونست اجازه بده فردی از قبیله متوجه موضوع بشه... مخصوصا این پسر که پاش به قصر باز شده و قرار بود در کنار کای باشه!
ممکن بود مردم قبیله به خاطر این موضوع احساس خطر کرده و به اون فشار بیارن...
_ نیمه ی گرگتون غالبه؟!
سرش رو به معنی نه تکون داد و با دیدن پیرمرد که لنگ لنگون از پله ها بالا می اومد کیسه سکه ای از جیبش بیرون کشید و روی میز پرت کرد. به محض رسیدن مرد بطری رو از دستش غاپید و با برداشتن پاکت دارو ها به سمت اسبش رفت.
چشم هاش می سوخت و پهلوهاش تیر میکشید. حتی راه رفتن هم براش سخت شده بود.
اگه کنترل کردن این گرگ لعنتی رو یاد نگرفته بود تا الان نصف بازار رو قتل عام کرده بود! کاش فقط زودتر به قصر میرسید.
با پرت کردن دارو ها توی بغل پسر با یک جهش رو اسب پرید و بی توجه به شلوغی بازار ضربه ای به پهلوی اسب زد. با به حرکت دراومدن و سرعت گرفتن اسب پسر کوچیکتر هینی کشید و محکم به به مچ دست های سهون چنگ زد.
باد محکم به صورت سهون برخورد میکرد و موهاش در دو سمت صورتش میرقصید. مردم شوکه و ترسیده از جلوی اسب کنار میکشیدن و برج های بلند قصر لحظه به لحظه نزدیک تر میشد.
در انتها بعد از چند دقیقه از دروازه های همیشه باز قصر عبور کرده و با کشیدن افسار دو پای اسب به هوا بلند شد. پسر کوچیکتر چشمهاش رو بسته و با چرخوندن سرش نیمه ی صورتش رو به سینه ی سهون میفشرد.
با فرود اومدن پاهای اسب روی زمین بدون توجه به نفس نفس زدن پسر از شدت ترس مچش رو از دستش بیرون کشید و پایین پرید.
YOU ARE READING
Survivor
同人小說زمزمه ی متأثر مردم همه جا پیچیده بود. نمیشد توی بازار قدم زد و چیزی راجع به نوه ی بزرگ لرد نشنید! نمی شد لبخند زد...حتی نمی شد اخم کرد... تنها چیزی که توی چشم مردم دیده میشد تأسف بود و تأسف! از اون پسرک نجیب با نگاه معصومانه اش هیچ چیز جز یه خرابه...
✴️6✴️
Start from the beginning
