The Villainess' Resolve

chapter thirty: the villainess is happy

[Scarlet's POV]

Parang kanina lang kasama't nag-uusap pa kami ni Vrikian sa labas ng orphanage, ngunit ng ipikit ko ang aking mata't muli kong binuksan ay nakita ko nalamang ang aking sarili sa isang lugar na puro itim ang aking nakikita.

"Hello? May tao ba riyan?" malakas na sigaw ko sa kawalan ngunit walang sumagot. Nakakabingi ang katahimikan, at nakakabulag ang purong itim na nasa paligid ko.

Kinakabahan man ay dahan-dahan akong naglakad papunta sa kung saan. Bawat hakbang ko ay sinisiguro ko, baka kasi bigla nalamang akong malaglag at mapunta sa kung saan.

'Hindi kaya't patay na talaga ako?'

Napatigil ako sa aking paglalakad at napatingin sa aking mga kamay, pinagmamasdan ko ang mga ito ng hindi ko alam ang dahilan. Minuto ang lumipas naramdaman ko nalang na mayroong pumatak na tubig sa aking mga kamay, at ng hawakan ko ang aking mukha, umiiyak na pala ako.

"I'm already dead. But, I didn't get say goodbye to them." umiiyak na usal ko at napa-upo sa aking kinatatayuan habang humahagol-gol at gamit ang mga kamay ay tinabon ko ito sa aking mukha.

I already change the flow of the story, I guess the quantroplets will live a happy life... right? I mean, I befriended them with the crown prince at an early age, they also met Celeste already. They also have new friends, and comrades. They will be able to live on their own now, without me.

"Tsk. Why are you crying? I look ugly when I cry, stop it!" nangunot ang aking noo at dahan-dahang inangat ang aking ulo upang makita ang kung sino mang nagsasalita.

Ito na ba ang susundo sa akin at magdadala sa impyerno? May nagawa naman akong mabuti sa buhay na ito ah? Hindi ba pwedeng, sa langit na lang ako?

"What? Are just going to stare at me?" agad nanlaki ang aking mga mata't mabilis na napaatras ng makita ko ang aking sariling repleksyon.

"Come here, let me help you get up." She extended her hand for me to hold. I stared at her face before staring at her hand, still in shock I took her hand and stood up.

"Duke Scarlet?" tanong ko na agad naman niyang inilingan.

"I prefer if you call me Villainia. Since, that's what everyone calls and sees me, a villain." sagot niya at mayroong mapait na ngiti sa labi.

"Are you here to take your body back?" I asked, changing the topic. I truly understand what she felt, she was judge without people truly and deeply knowing her. She was accused of something she didn't even do. And killed herself instead before the quantroplets shed their hands with her blood.

Yes. Villainia knew all along that her nephews who she secretly gave food every night without anyone knowing wanted to kill her with a poisonous knife, but because she doesn't want the children of her beloved sister become a killer just like her father, she choose to put poison on her wine, and drank it with a smile.

"Naaaah. I already tried several times, but I can't." sagot niya bago tumingin sa akin. "I have become even more prettier huh?" komento niya habang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa.

"Stop staring, it's making me awkward." inis na usal ko't tumalikod sa kaniya. Narinig ko naman itong tumawa dahilan ng pagtingin ko sa kaniya. I can sense it's a genuine smile.

"Thank you." mayroong ngiting pagpapasalamat niya. Tinaas ko naman ang aking mga kilay bago tumingin sa kadiliman.

"For what? For stealing your body?" I asked sarcastically and she answered with a scoff.

"No, silly. Thank you, for having the courage to openly love the quantroplets. I know they always wanted it,"sagot niya, mayroong maliit na ngiti sa labi. "but because I was such a coward and too angry because they we're the cause of Syllvi's life, I put them in seclusion."

"That's not true." kontra ko sa kaniya ngunit agad itong umiling. Dahan-dahan siyang naglakad papalayo sa akin habang mayroong sinasabi.

"You don't need to tell me I was a good aunt because I gave them food and water every night when everyone is sleeping. Because, I will just feel sad." tumigil siya sa paglalakad at humarap sa akin. Binigyan niya ako ng isang matamis, at toong ngiti na naging dahilan ng unti-unting pagbabago ng paligid. Mula sa purong itim, naging isang kaparangan ito't mayroong malaking puno na nakatayo.

"The kids still needed your guidance, and so it is not yet for you to die. Please take care of them, love them with all of you heart and soul. Treat them as a your own kids, be their mother which I failed to do, and what Syllvi failed to give." lintaya niya. Hindi nawala ang matamis na ngiti sa labi. Mayroong babaeng lumabas sa kung saan at tumabi Kay Villainia.

Sa unang tingin ay mag-aakala ka talagang kambal ang mga ito dahil sa kanilang mukha, but the girl who's standing beside Villainia who's giving me a sweet smile is the mother of the quantroplets, Syllvinna.

"Thank you for letting my children feel the love and care of a mother, Scarlet. I pray you'll be able to find the happiness you failed to find in your past life."  lintaya ni Syllvinna. Maging ang kaniyang boses ay napakatamis, tila ba parang mga anghel na kumakanta sa kalangitan at binabati ako bago pumasok sa langit.

"And don't worry, your brother is living a good life. He became a teacher which you wished for him to be. And, he already have someone he love. He missed you, but he's happy now." hindi ko napigilan ang aking sarili't tuluyan ng tumulo ang aking luha ng marinig ko ang sinabi ng totoong Prince Vrikian na nakatayo na ngayon sa tabi ni Syllvinna.

'My brother. I'm glad he is living a happy life. I can now finally let go of my past.'

Binigyan ako ng mga ito ng ngiti bago tumango at sabay-sabay na tumalikod sa akin at naglakad papalayo. Mukhang oras na talaga para sila ay umalis. Agad Kong pinunasan ang aking luha at nagbabalak na sumigaw upang sabihin kay Scarlet na bubuwagin ko na ang OA ng naunahan ako nito.

"And I heard you'll be terminating OA?" tanong niya sa akin, tumigil at tumingin sa akin. "You should. But please give every member they deserve as compensation. They've been through a lot, and I think they deserve a little gold and title, don't you think?" natatawang usal niya na agad ko namang tinanguan at tumawa rin sa kaniyang sinabi.

"Goodbye, Scarlet. Take care of yourself." huling lintaya niya bago muling tumalikod sa akin at tuluyang umalis. Mayroong lumabas na nakakasilaw na liwanag na naging dahilan ng aking pagpikit at ng buksan kong muli ang aking mga mata at isang pamilyar na kisame ang aking nakita.

Muling bumalik sa akin ang unang rating ko sa lugar na ito. Gumising din ako na ang kisameng ito ang una kong nakita at apat na batang malalakas na umiiyak na nasa aking tabi.

"Why are you crying?" may ngiting tanong ko sa apat na batang umiiyak sa aking tabi. Mabilis namang tinaas ng mga ito ang kanilang mga ulo at tumingin sa akin.

"MOMMY!" sabay-sabay na sigaw nila at mabilis na yumakap sa akin. Napadaing ako dahil sa kanilang bigat. Medyo nahihirapan man ay dahan-dahan akong umupo mula sa aking pagkakahiga at niyakap ang apat na bata.

"I'm not dying okay? And mommy will not leave your side. Don't cry now." pagpapatahan ko sa kanila. Lumipas pa ang ilang minuto bago sila tumigil sa pag-iyak at umupo Ng maayos sa aking harapan.

"Are you okay now?" tanong ko sa kanila at suminghot-singhot naman ang mga ito habang tumatango-tango.

"Mommy! Mommy! Did you know? Mommy Syllvinna visit me in my dreams!" malakas na sigaw ni Reg at nakataas pa ang kamay. Binigyan ko naman ito ng nagtatakang tingin bago tumango.

"Ano yun?" tanong ko. Tumikhim pa ito at pumikit bago nagsalita.

"She said that we should grew up as a good kid. And that she love as so much and she's sorry that she's not with us." sagot niya bago unti-unting nagbabago ang kaniyang ekspresyon, "And oh! She also said that Tita Villainia is happy! Are you happy mommy?" muling bumalik ang kaniyang matamis na ngiti at nagtanong sa akin.

Agad kong pinahiran ang aking takas na luha bago sila binigyan ng malaki at matamis na ngiti.

"Of course, I am more than happy!" I answered and hugged them so tight.

note:
    Epilogue will be posted on monday! We shall be closing TVR in Monday guys, ready your balloons and cakes, as we close the door of my second fantasy book. Love Lots!