World of Madness

~21~

Anastasia

"Jij gaat mij nu vertellen wat er gebeurd is!" zegt hij kwaad. "Jij gaat mij nu vertellen wat er gebeurd is!" zegt hij kwaad. "Samuel ik wil er niet over praten. Wat er tussen mij en mijn moeder speelt is niet jouw zaak" zeg ik bot terug. "Je hoort je moeder met respect te behandelen" zegt hij boos terug. "Jij kent mijn moeder niet, jij weet niet wat er tussen mij en mijn moeder heeft gespeelt. Jij hebt niet het recht om mij te vertellen hoe ik met mijn moeder moet omgaan" schreeuw ik tegen hem.  Ik begin boos te worden op hem. Waar haalt hij het lef vandaan om mij te vertellen hoe ik met mijn moeder moet omgaan. Hij weet niet eens wat mijn ouders me allemaal hebben aangedaan. Ik merk dat mijn ademhaling zich versnelt en ik begin te hyperventileren. "Olivia familie is familie hen moet je goed behandelen" zegt hij mij weer. "Zij is geen familie die titel heeft zij niet verdient!" zeg ik boos terug. Ik wil mijn deur dicht gooien maar ik krijg de kans niet want Samuel duwt de deur terug open. "Dan ga je me nu vertellen waarom zij die titel niet verdient" zegt hij. Ik laat hem staan en loop weg, ik moet tot rust komen want ik merk dat ik het niet meer trek. Hij pakt mijn arm vast en schrikt als hij ziet dat ik tranen in mijn ogen heb. "Olivia vertel me wat er is gebeurd" zegt hij op een wat rustigere toon. Ik heb geen zin om heb het verhaal te vertellen. In plaats van hem alles te vertellen draai ik met mijn rug naar hem toe en trek ik mijn shirt omhoog. Ik hoor hem slikken en voel zijn hand ineens over mijn rug gaan. Door zijn aanraking over mijn littekens denk ik terug aan vroeger.

-flashback-

"Vader alstublieft doe het niet, ik bedoelde het niet zo" zeg ik hem. "Jij verdient dit leven niet!" schreeuwt mijn vader in mijn gezicht. Hij pakt zijn riem en scheurt mijn t-shirt kapot en begint mij te slaan met zijn riem. Ik probeer mijn lichaam te beschermen met mijn armen maar het lukt niet. Ik voel de ene klap naar de andere. Ik schreeuw het uit van de pijn die ik voel. Op een gegeven moment wordt het mijn lichaam te veel en val ik op de grond. "Ik ben nog niet klaar met jou" zegt mijn vader met een vieze grijns. Hij begint mij hard te schoppen tot ik mijn bewustzijn verlies.

-einde flashback-

Ik ben toen twee dagen niet goed bij bewustzijn geweest. Ik had een zware hersenschudding en heel veel kneuzingen. Ik merk dat de tranen over mijn gezicht vloeien.

Samuel

Ze trekt haar t-shirt voor mijn neus omhoog. Als ik haar rug bekijk moet ik even slikken. Ik zie er allemaal littekens van sneeën staan. Ik volg de littekens met mijn vingers en voel een woede in mij naar boven komen. "Hebben je ouders je dit aangedaan" vraag ik haar. Ze geeft geen antwoord. "Olivia praat met me" zeg ik bezorgt. Ik ga voor haar staan en zie dat ze wazig voor zich uit kijkt. Als ze mij ziet trekt ze wit weg en zie ik tranen over haar gezicht lopen. Zonder erbij na te denken plaats ik mijn lippen op de hare. Ze schrikt eerst maar kust me dan terug. Na even trekt ze snel terug. "Shit dit had niet mogen gebeuren" zegt ze in paniek. Ze begint te ijsberen door de kamer heen. Ik pak haar bij haar arm vast en zet mijn lippen weer op die van haar. Ik zeg tegen haar lippen aan: "Dit voelt te goed om niet te doen". Ik merk dat haar paniek af neemt en haar spieren ontspannen en ze er weer in mee gaat. Er gaat een telefoon af waardoor we terugtrekken. Ik merk dat het mijn telefoon is. "Laurens" zeg ik als ik opneem. Ik blijf Olivia recht in de ogen aan kijken. "Baas we hebben een probleem, we hebben namelijk te horen gekregen dat de concurrent u wilt uitschakelen" "Shit ik kom eraan" zeg ik. Ik kijk het meisje voor mijn neus aan en geef haar nog een zachte kus op haar lippen voor ik haar achterlaat. Ik verlaat haar huis en rij op een hoog tempo terug naar mijn huis.

Anastasia

Ik kijk hem verbaasd na. What the fuck is er zojuist gebeurd, hij heeft me gewoon twee keer gezoend en nu loopt hij weg zonder iets te zeggen. Ik snap er niks meer van. Er is iets met dat telefoontje dat hij kreeg. Ik zag ineens woede in zijn ogen verschijnen er klopt iets niet. Ik besluit het erbij te laten ik kom er nu toch niet achter wat er door zijn hoofd gaat. Ik ga maar een douche nemen want ik merk dat mijn spieren wel een beetje rust kunnen gebruiken. Onder de douche begin ik na te denken over wat er zojuist is gebeurd. Ik raak in paniek, als ik door heb dat Samuel nu een deel van mijn verleden heeft achterhaald. Hij weet dan niet wat er precies is gebeurd, maar hij had beter helemaal niks kunnen weten. Shit Anastasia je bent jezelf in de nesten aan het werken. Vanaf nu moet ik me weer focussen ik moet hem gewoon koud maken en meer niet. Als ik klaar ben met douche en in bed wil gaan liggen in mijn nachtjapon hoor ik de deurbel weer gaan. Welke gek staat er nou om 23.00 uur voor de deur. Ik maak de deur open en zie Samuel er staan. "Olivia ik heb je nodig" zegt hij. "Samuel wat is er gebeurd?!" vraag ik in paniek als hij door zijn benen zakt voor mijn neus. Ik zie ineens dat zijn t-shirt doorweekt is. "Samuel je moet wakker blijven, kom we gaan naar binnen" zeg ik. Zijn ogen gaan weer ligt open als ik hem een paar zachte klappen tegen zijn gezicht geef. Ik probeer hem zo goed mogelijk te ondersteunen maar mijn ribben hebben er niet echt zin in. Als Samuel eindelijk op de bank ligt trek ik zijn t-shirt omhoog. Ik zie een schotwond. "Samuel je moet me vertellen wat er is gebeurd. Het enige dat hij er nog uit krijgt is: "Black Code". Ik zie dat hij zijn bewustzijn heeft verloren. Shit, wat moet ik nu doen. "Olivia ik ..." Samuel probeert me weer wat te vertellen maar hij verliest zijn bewustzijn steeds opnieuw. "Ik heb je nodi.." hoor ik hem weer zeggen. Ik moet hem helpen. Ik pak mijn spullen die ik gebruik als ik in deze situatie zou zitten. Ik begin zijn wond schoon te maken en merk dat de kogel er nog in moet zitten. Ik begin de kogel te zoeken met mijn vingers, als ik deze heb gevonden maak ik de wond opnieuw schoon en dicht ik het gat. Ik pak het verband en draai het om zijn middel heen. Nadat ik alle rommel die ik heb gemaakt bij het verzorgen van Samuel heb opgeruimd loop ik naar de keuken. Tijd voor een kopje thee. Met mijn kopje thee loop ik naar de woonkamer en neem plaats op de stoel langs de bank. Ik bekijk de jongen die op mijn bank ligt. Godver dit gaat me een hoop problemen opleveren denk ik bij mezelf. Ik moet hem omleggen niet helpen te overleven. Door al het gepieker val ik in slaap op de stoel tot ik wakker schrik van mijn telefoon.

Ik neem op zonder te kijken wie me belt.

Black Code (baas): Olivia je opdracht is voldaan.

Ik: Nee baas hij leeft nog. Ik heb hem naar het ziekenhuis moeten brengen hij stond voor mijn neus met zijn broertje.

Baas: Shit dan maak hem koud

Ik: Meneer dat gaat niet met de mensen hier

Baas: Olivia zorg er zo snel mogelijk voor!

Met dat gezegd te hebben heeft hij opgehangen. Shit ik ben de sjaak, als iemand erachter komt dat ik hierover gelogen heb dan is mijn leven voorbij. Ik kijk Samuel aan. Waarom heb ik deze jongen geholpen, wat bezielt mij. Ik begin te ijsberen door de woonkamer heen. "Hey ijsbeer" hoor ik ineens iemand zacht zeggen. Ik kijk gelijk in zijn helderblauwe ogen. Hij probeert te gaan zitten. "Samuel blijf liggen je wond is nog vers!" en ik duw hem terug zodat hij weer ligt. "Je hebt mij verzorgt?" zegt hij verbaasd. "Wat had ik dan moeten doen, je dood laten gaan?" zeg ik hem terug. "Hoe kan je dit?" vraagt hij weer verbaasd. "Ik heb een zorg opleiding gedaan" zeg ik gehaast. Hij mag niet weten dat ik dit vaker bij andere of mezelf heb moeten doen. "Oké bedankt" zegt hij een beetje verontwaardigd. Ik besluit hem te vragen wat hij weet over de Black Code. "Samuel wie of wat is Black Code?" "Hoe kom je aan die naam?!" vraagt hij mij boos. "Je zei het gisteren zelf" zeg ik onschuldig. "Dat is een bedrijf ik weet niet waarom ik dat zei" zegt hij snel. Ik besluit om het te laten gaan. Hij weet dus niet dat ik in Black Code zit anders was hij hier niet geweest. "Kom eens hier" zegt Samuel. Als ik bij hem ga zitten dan trekt hij me naar zich toe en plant hij zijn lippen weer op die van mij. Ik merk dat ik er van begin te genieten. Snel trek ik terug door dat gevoel. "Heb ik iets fout gedaan" vraagt Samuel bezorgt. "Nee ik kan het gewoon niet" zeg ik gehaast. Ik moet hem omleggen niet met hem zoenen denk ik bij mezelf.