"Akane-san..." | Kokonoi H.

☾☯❧7☮❀☽

16 Eylül 2008

3 yıl.. Sadece 3 yılda Julia'nın hayatı cidden mahvolmuştu. Kız artık dayanamamaya başladı.. Kalbi atan bir ölü bedenden farkı yoktu. Hiç bir şey hissetmemeye başlamıştı kız. En sevdiği şeyi bile yapamıyordu artık. Kitap okuyamıyordu bile...

19 Eylül 2008

Julia artık kararını vermişti. Mektubunu bırakıp çatıya çıktı. Sonbahar rüzgarı yüzüne çarpınca julia nefes aldı. Korkuluklara yaklaşmaya başlamıştı çoktan. Korkuyordu evet ama her şeyin biteceğini biliyordu. Artık belki daha mutlu olabilecekti. Artık akane-san değilde julia olmaya devam etmek istiyordu. Belki onun yarısı kadar bile güzel değildi? O varken neden onu öpsün ki? O ölürken Akane onu büyülemişti.. Onu tanımadığı halde ondan nefret ediyordu.. Ya da etmiyordu..Akane bir melek gibiydi? Kokonoi'nin onu julia olarak sevmesini her zaman çok istemişti. Her zaman kendine lanet okudu. 3 yıl önce elma ağacına gitmeseydi belki hayatı çok daha iyi olurdu. 17 yaşındayken bulmuştu aşkı.. Ya da bulduğunu sanmıştı..

Korkuluklara yaklaştıkça rüzgar artıyordu. Belki de tanrı onu durdurmaya çalışıyordu? Ama julia umursamadı. Korkuluklara tutundu ve son kez etrafına baktı. Belki de bir daha buraları göremeyecekti. Gülümsemiş ve kendini tam atacakken ona seslenildiğini duydu. Kokonoi Hajime.. Yaşlı gözleriyle ona doğru bakıyordu. Çocuk bağırıyordu ve kızsa gülümsüyordu gözleri kapalı bir şekilde.. "JULİA LÜTFEN!.. LÜTFEN BURAYA GEL!" Çocuğun ona bağırışlarını görmezden geldi..

"Sen.."

"Sen banana zarar vermeyeceğini söylemiştin.."

"Ama.."

"Neden?"

"Ben-"

"Benim de duygularım var."

"Gösteremiyorum.."

"Ama.."

"Ben seni...Gerçekten,gerçekten sevdim.."

"O zaman..."

"Benimle konuşma..."

"Akane-sa- Julia!"

"Bana halen Akane diyiyorsun."

"Ben Akane değilim..."

Ve gülümseyerek yüksek binadan attı kendini. Henüz düşmeden kokonoi tutmuştu onu. "Ben- Ben çok özür dilerim.. Lütfen elimi sıkıca tut ve seni çekeyim Julia!"

Kızın gülümsemesi büyüdü ve "Hajime.. Ben bana yaptıklarına rağmen seni her zaman seveceğim. Sa-yo-no-ra Kokonoi-san.." Hemen elini kurtardı ve aşağı düştü.. Kokonoi yüksek sesle ağlıyordu. Aşağıda kızın etrafına kalabalık toplanmıştı bunu görebiliyordu.. Hemen hızlıca aşağı indi, kalabalığı yararak julia'nın yanına geldi ve yanına çömeldi. "Julia...Uyuyor musun? Lütfen uyan hadi lütfen uyan!" Hıçkırarak ağlarken bir yandan da kızı dürtüyordu uyanması için. "Ambulansı arayın biriniz çabuk!" Kalabalıktan birisi ambulansı aradı. Julia halen yüzünde duran gülümsemesiyle tıpkı bir meleği andırıyordu.  Her haliyle çok güzeldi.. Narin güzel bedeni ve soğuk havadan çatlamış dudaklarıyla bile kusursuzdu mükemmel bir sanat eseriydi o.. Hajime ağlamaya devam ediyordu. "Julia?..." Kızın nabzını kontrol etti. Kalbi durmuştu. Ona öyle geldiğini düşünüp elini burnuna doğru götürüp nefes alıp almadığını kontrol etti. Kızın şimdiden soğumuş ellerini tuttu ve ağlaması şiddetlendi. O ölmüştü... Sevdiği kadın ölmüştü..

19 eylül 2018

Kokonoi her yıl olduğu gibi sevdiği kızın mezarını ziyaret etti ölüm yıl dönümünde. O şuan 28 yaşlarındaydı fakat Julia halen 19 yaşındaydı.Her zaman 19 yaşında kalacaktı..

"Hey..Nasılsın sevgilim.. Julia?" Gülümsüyordu fakat bir yandan da hıçrıklarla ağlıyordu. Keşke o gün onu kurtarabilseydi ve şuan birlikte bir şeyler yapıyor olsalardı..

-Son-

düzenlemeye vaktim olmadı bir oturuşta yazdım inş olmuştur.