Always, In All Ways (Change Series #4)

Chapter 34

Tumigil si Ryan at umayos ng tayo. Tumingin siya sa mga body guards niya at tumango.

Natakot ako nang lumapit sa akin ang mga bodyguards niya. "Ano'ng gagawin niyo?" I nervously asked while looking at them. Tinatanggal na ng isa ang tali ko sa kamay at ang isa naman ay ang tali ko sa paa.

"Ihiga niyo na 'yan." Ryan said.

Pinatayo nila ako at hinawakan sa dalawang kamay ko. Patingin-tingin lang ako sa kanila habang kinakaladkad ako papunta sa isang kama.

Tinapakan ko sa paa 'yung isa para makatakas ako pero kaagad akong nasuntok sa tiyan ng isa. My lips parted in pain, wala na akong nagawa nang buhatin nila ako at ihiga sa kama.

Apat sila, dalawa sa kamay ko at dalawa ay sa paa ko. Hiniga nila ako sa kama, walang kalaban-laban.

I started tearing up in anger, pain, disgust and fear when I saw Ryan slowly taking off his shirt. Unti-unti siyang lumalapit sa akin.

"Tangina," I started crying.

Lumuhod siya sa kama at unti-unting tinatanggal ang butones ng blouse ko. Nagpupumiglas ako. Kung saan-saan ko binabaling ang katawan at ulo ko kahit na nagsisimula na akong manghina.

"Puta!" Ryan shouted and held my hair to keep my head in place pagkatapos ay malakas niya akong sinampal. I can feel the blood on the side of my mouth.

Tuluyan na akong naiyak nang tuluyan niyang matanggal ang blouse ko, tanging tube at bra na lang ang suot ko sa itaas.

I closed my eyes as tears fell from my eyes when Ryan traced my neck down to my stomach using his hand. Nakangiti pa siya at nakangisi habang pinapanood niya kung paano babuyin ng kamay niya ang katawan ko.

"Puti mo talaga, Natalia..." Nakakatakot ang ngiti niya habang nakatingin sa katawan ko. Para siyang baliw.

Nagpapa-padyak ako nang bumaba ang kamay niya sa skirt ko. Halos mamanhid ang hita ko nang parehas niyang suntukin 'yon. Napaawang ang labi ko sa sakit.

"Napakalikot mo! Kung ako sa 'yo, huwag ka nang lumaban dahil pagkatapos nito, mamamatay ka na rin naman."

"Patayin mo na lang ako, huwag mo na akong babuyin, nagmamakaawa na ako sa 'yo." I said. my voice broke. Nanginginig na ang boses ko.

He held my legs using both of his hands and squeezed it, naramdaman ko kaagad ang matinding sakit dahil piniga niya ang parteng sinuntok niya.

Hinang-hina na ako... pagod na pagod na ako.

Lalo akong nawalan ng pag-asa nang hawakan niya ang hita ko at unti-unti 'yon tumataas. I yelped when he suddenly ripped of my skirt. Itinapon niya ang skirt ko sa lapag, tanging tube at sickling na lang ang suot ko ngayon.

Tangina, sana pinatay na lang ako kaysa ganito.

"Tama na," I cried when he started kissing my legs. "Ryan, nagmamakaawa ako sa 'yo!" unti-unti nang lumalakad ang iyak ko.

"Kuya," Tumingin ako sa mga bodyguards niya na hawak ang kamay ko. "May mga nanay kayo, anak, kapatid. Maawa kayo sa 'kin, please," I can feel the never ending tears in my eyes.

Napapikit ako... handa nangsumuko. Wala na rin naman, mamamatay na rin ako pagkatapos nito, wala na ring mangyayari.

I don't want to die yet. I still want to hear Gio's explanation. I still want to live... but my life right now depends on the man who's now kissing my stomach.

No one will come and save me. No one even knows Ryan dragged me here. Walang nakakita, walang nakakaalam.

I am hoping in the deepest part of my heart that Gio will come to me to save me and to tell me that I'm safe now, I'm fine now.