'three

53 10 4
                                    

1 year ago.

Haechan hastane bahçesinde, kafası eğik bir şekilde geziniyordu. Doktorun yanından çıkmıştı ve pek de iyi hissedeceği şeyler söylenmemişti.

Burnunun sızladığını hissederken birine çarpıp yere düştü. Kafasını kaldırıp karşısındaki teyzeye baktı, tanımıyordu.

"Neyin var oğlum?" diye sormuştu teyze. Bilgili gibi duruyordu, güvenilir hissetti Haechan.

"Ben kanserim."

Ağlamaya başlamıştı. Teyze ne diyeceğini bilemezken gözlerini koluna silip burnunu çekti.

"Ama bunu arkadaşlarımın öğrenmesini istemiyorum."

Renjun Haechan'ı görüp yanına gitmek istemişti. Bir teyze ile konuştuklarını duyup duvarın arkasına saklanmıştı.

Haechan ağladıkça Renjun karmaşa yaşıyordu zihninde. Haechan'ı bulduğu için beliren gülümsemesi yerini endişeye bırakmıştı.

"Eğleniyor musun?"

Haechan gözlerini Renjun'e çevirip merakla cevabını bekledi. Birkaç saattir birlikte dışarıda geziyorlardı.

Renjun Haechan'a dönüp bakışlarını yüzünde dolaştırdı. Haechan gülümsemesini şirinliğe vurarken "Ne var, çok mu eğleniyorsun benimle?" diye sordu.

Renjun ciddiyetini bozmamıştı. Gözlerinde pişmanlık dolaşıyordu.

"O gün seni duydum. Her şeyi biliyorum, bu yüzden maske takmayı bırak."

he said i don't feel hopeful for tomorrow.﹕nct ✓Where stories live. Discover now