ᴛʜᴇ ᴅʀᴀɢᴏɴ

Omar

- Ευχαριστούμε Omar

- Πως είσαι?...της χαϊδεύει εκείνος το μάγουλο πλησιάζοντας τα σώματα τους

- Omar... πάει να μιλήσει αλλά το δάχτυλο του που ακουμπάει τα χείλη της,την σταματάει

- Ένα άγγιγμα. Μόνο αυτό ζητάω..

- Λυπάμαι... κάνει ένα βήμα πίσω η Naira

Στο σαλόνι μπαίνει ξανά η Veronica και τον κοιτάει με σταυρωμένα χέρια

- Φεύγω. Έχω δουλειά...τους λέει και αφού πάρει τα κλειδιά του κλείνει την πόρτα δυνατά

Μπαίνει στο αυτοκίνητο του και χτυπάει με δύναμη το τιμόνι.

.

Το σώμα της τρέμει.

Το κρύο του Φεβρουαρίου ήταν αρκετά τσουχτερό.
Έχει φέρει τα πόδια της κοντά στο στήθος της και τα δάκρυα της είναι τα μόνα που την ζεσταίνουν

Η θύμηση του να υπερηφανεύεται ότι της πήρε την παρθενιά μπροστά σε όλο το σχολείο, παίζει όλη την ώρα στο μυαλό της

Τον εμπιστεύτηκε. Του έδωσε ότι είχε και δεν είχε. Ψυχή και σώμα

- Είσαι καλά?

Ακούει μια φωνή δίπλα της και γυρνάει να κοιτάξει προς τα εκει

Ένα αγόρι, λίγο πιο μελαμψό, με ένα σκουλαρίκι να στολίζει το δεξί του αυτί, ενώ τα χαρακτηριστικά του είναι σκούρα, την κοιτάει

- Είμαι καλά...του λέει τελικά και κοιτάει αλλού

- Αγόρι ε?..τον νιώθει να κάθεται δίπλα της και γυρνάει να τον κοιτάξει

Τα μάτια του ήταν μαύρα. Ένιωσε το σώμα της να ανατριχιαζει στην επαφή των ματιών τους.

Φαινόταν τρομακτικός

- Omar...της δίνει εκείνος το χέρι του

- Naira..του δίνει εκείνη διστακτικά το δικό της

- Ωραίο όνομα..

- Και το δικό σου. Αλήθεια από που βγαίνει?... παίρνει το θάρρος εκείνη

- Είμαι από τον Ιράν. Ήταν δηλαδή οι γονείς μου. Εγώ γεννήθηκα εδώ...

- Ήταν?

- Έχουν πεθάνει

- Και οι δικοί μου...του παραδέχεται και κοιτάει το πάτωμα

- Έχουμε ένα κοινό..της χαμόγελαει εκείνος

Είχε ωραίο χαμόγελο. Ζεστό. Έμπιστο.