Elementer: Son Varisin Görevi

12

Herkes hayallerinin gerçek olmasını ister illaki değil mi benim hayallerimin imkansızlığını bilmem nedeniyle onlardan çoktan vazgeçmiştim ama dövmeleri gördüğüm andan beri kafamda dolanan ihtimalin gerçek olmasının sevinci ve mutluluğunu yaşarken ne yapacağımı bilmiyordum.

Bir çoğu kibirli bakışlarla beni süzerken bazıları bana daha insancıl bakıyorlardı (tabi ne kadar insancıl olabilirlerse) bu bana başımı dik tutmamı ve onlara açık vermem gerektiğini hatırlattı.

Çünkü onlar güçlüydü benim gözümde ama ben kafamı eğer ve onlardan korktuğumu onlara belli edersem beni nasıl parmaklarında oynatacakları gözümün önünden bir film şeridi gibi geçiyordu.

Bir kaç dakikadır orada dikildiğimi fark ettiğimde duruşumu düzelttim ve kararlı bakışlarla 12 tahtın ortasında oturan sırtımdaki yıldırım dövmesinin asa şeklini elinde taşıyan her insanın mitolojide çok iyi tanıdığı tanrılar tanrısı Zeus'a baktım onunla göz teması kuracak kadar cesur olduğumu beklemediğinden olsa gerek bir anlık gözlerinde gördüğüm duygu beni dehşete düşürdü resmen yeni bir oyuncak bulan çocuklara benziyordu beni çoktan kendilerine ait bir oyuncak yapmışlar ve kimin oynayacağına karar verir gibiydiler tabi benim tercihim hepsinin bir kenarda beni izlemesi yönündeydi bunun imkansızlığı düşüncelerimi bir toz bulutuna çevirirken Hades çok sıkılmış olacak ki rahatsız edici bakışlarını üzerimde gezdiriyordu.

Sonunda Zeus asasını yere vurarak herkes in ona bakmasını sağlandığında yüksek sesle neden burda olduklarını (olduğumu demek isteyeceğine yemin edebilirim ama kanıtlayamam)

"Apollon bana yeni bir kehanet bildirdi...

"Yeni kehanet mi?"

"Yine mi bu sefer ne olmuş ?"

"Yoksa kahramınız bu kız mı?"

"Şuna bakın bu kıza kaldıysak işimiz yaş daha hayatında kılıç görmediğini burdan bile söyleyebilirim."

Bu söyledikleri her ne kadar beni şaşırtsa da büyük ihtimalle Ares olduğunu tahmin ettiğim tanrının söylediği alay dolu sözler sanki beni hiç sevmeyeceğinin kanıtı gibiydi hoş tanrılardan sevgi sözcüğü duymayıda beklemezdim zaten.

Zeus tahtından kalkıp bana doğru yürümeye başladığında yerimde durmakta ne kadar zorlansamda irademi korumaya çalışıyordum.

Benden bir iki adım ötede durduğunda gür bir sesle kehaneti söylemeye başladı.

- "Yüceler onu kanı ile kutsamışlar
En güçlü savaşçı olsun diye
Ruhlarından bir parça koparmışlar
Gücüne güç katsın diye
Kardeşler söylemiş dileklerini
Güzellik,zeka,cesaret,zarafet diye
Ruh eşi ile kutsanmış
Aşkı tatsın diye
Tamamlanırsa kalpler ve ruhlar
Savaş yakında
Sonunda var ölüm
Değiştirmek istersen rehber olacak ruhlar."

Hayatımdaki yeni dönüm noktasının başlangıcındaki sözleri duymuş gibiydim her şeye daha yeni alışmaya çalışırken tekrar tepe taklak olmak beni ve hayatımı nasıl etkileyecek acaba.

.

👋🏻👋🏻👋🏻👋🏻

Gerçekten uzun zamandır bölüm paylaşmıyorum biliyorum ama okuma sayısı azaldıkça yazma şevkimde yok oluyor aslında en azından bu bölümü okuyan arkadaşlara bir sorum var

Kitabın ilk bölümlerini düzenlemeye alayım mı ?
(İlk bölümlere geri dönüp bakınca yazım konusu ve mantık hatalarının olduğunu gördüm 5. Sınıfta başladığım için bence oldukça normal )

💫
HİÇ YORUM ATMAYAN ARKADAŞLARIM SADECE BU BÖLÜMDEKİ FİKRİNİZİ BELİRTİN YETER SONRAKİ BÖLÜMLERDE YORUM ATMASANIZDA OLUR.