ᴛʜᴇ ᴅʀᴀɢᴏɴ

11:08

3 Χρόνια μετά η Radmila φέρνει στον κόσμο τον γιο της.
Ramon Jovanovic.
Ένα όνομα που προοριζόταν να ρίξει την δυναστεία των Δράκων.

2 μήνες μετά, η Clara φέρνει στον κόσμο την κόρη του Μαύρου Δράκου, Naira Alvarez.
Ενώ λίγες μέρες μετά στο ίδιο νοσοκομείο, γεννιέται ο Leo Xander.

Τα νέα δεν άργησαν να φτάσουν στα αυτιά του Jovanovic.
Και το σχέδιο του ταίριαζε ταμαμ με τις ημερομηνίες των παιδιών τους.

Ο Santiago πλησίασε τους Δράκους προσπαθώντας να κερδίσει χώμα και να τους πείσει να αποχωρήσουν.

Μετά από πολλές αρνητικές απαντήσεις ,ο Santiago έκανε πίσω.

Το 2005 η κόρη του Alvarez έκλεισε τα 15.
Το βράδυ των γενεθλίων της και ώρα 11:08
Ο χώρος βάφτηκε κόκκινος.

Ο Santiago δεν άφησε ούτε έναν ζωντανό.
Παρά μονάχα εκείνη και εκείνον.

Εκείνη που είδε τους γονείς της να πεθαίνουν μπροστά στα μάτια της.

Εκείνος που κρατούσε στα χέρια του την τότε 5 χρονη αδερφή του,για να μην δει τα τέρατα.

Η μικρή Naira έμεινε μόνη, με μόνη προστασία τον παιδικό της φίλο.

Όταν έγινε 16 και πήγε πρώτη φορά στο λύκειο ,γνώρισε εκείνον.
Τον γιο του δολοφόνου του πατέρα της.

Κάτι όμως που εκείνη δεν γνώριζε.

Ο Santiago ήξερε καλά τι έκανε.
Έστειλε την μικρή του κόρη σε ιδιωτικό,μη θέλοντας να μπλεχτεί με αυτά.
Και κατάφερε να βάλει τον γιο του,στην ζωή της

Ο έρωτας σε κάνει να μην καταλαβαίνεις τι κάνεις.

Η Naira έδιωξε από κοντά της τον προστάτη της και έφερε πιο κοντά της ,το λάθος άτομο.

Στα χέρια της έφτασαν λίγα χρόνια ,πριν τελειώσει το σχολείο, τα χαρτιά των Δράκων.
Και κυρίως το ημερολόγιο του πατέρα της.
Το ημερολόγιο του μαύρου δράκου

<< είσαι η κόρη του Μαύρου Δράκου>>

Ήταν η σειρά της να αρχίσει το παιχνίδι της εκδίκησης.

Σκηνοθετώντας τον θάνατο της....

-

Ανοίγει σιγά σιγά τα μάτια της και κοιτάει τον χώρο γύρω της.

Κάνει να σηκωθεί αλλά η φωνή του την σταματάει

- Μην κουνιέσαι. Τα ράμματα είναι φρέσκα ακόμα.

- Leo?.

- Αυτοπροσώπως...την ειρωνεύεται εκείνος

- Εσύ..εσύ..

- Εγώ. Εγώ σε έσωσα Naira. Για ακόμη μια φορά. Για ακόμη μια φορά που προσπαθείς να σώσεις τους άλλους... γελάει εκείνος και κάθεται δίπλα της

- Πόσο καιρό είμαι εδώ?

- 3 μέρες.

- Που είμαι?...τον ρωτάει μισό ζαλισμενη

- Στο κτηνίατρο της Pamelas

- Με φέρατε σε κτηνίατρο?.. κάνει εκείνη να σηκωθεί αλλά ένας πόνος την διαπερνά και πέφτει πάλι πίσω

- Κάτσε κάτω μικρή. Δεν μπορούσαμε να σε πάμε σε νοσοκομείο. Ψάχνουν όλοι για κάποια χτυπημένη στην κοιλιακή χώρα...

- Θα κάνει πολύ καιρό να επουλωθεί?

- Σε δύο μέρες θα καταφέρεις να βγεις...της χαϊδεύει το χέρι απαλά.

- Κανένα νέο?

- Πως μπορείς ακόμα και στο κρεβάτι του θανάτου να σκέφτεσαι εκείνον?..την ρωτάει νευριασμενος

- Πως μπορείς ακόμα να ζηλεύεις?... γελάει εκείνη

- Σε αγαπάω ρε μικρή...της φιλάει απαλά το χέρι και εκείνη του χαϊδεύει το μάγουλο

Το μάτι του πέφτει στο τατουάζ στο μπροστά μέρος από τον αγκώνα της

"11:08"

- Το έχω και εγώ...της παραδέχεται όσο το χαϊδεύει

Του χαμόγελαει γλυκά και πιάνει το χέρι του

- Δεν το κρύβεις πολύ...του λέει εννοώντας το τατουάζ πάνω στα δάχτυλα του

"11:08"

- Είναι μια ώρα,που μας έχει σημαδέψει χωρίς να το θέλουμε Naira. Μια ώρα που θα είναι πάντα χαραγμένη στην ζωή μας μαζί με τις εικόνες εκείνης της νύχτας...

-

Καλημέρα βρε