papa Mettie

6. speeltuin

~Milos pov~

'Wel soms.' 'Niet ook soms! Ik ga weg! Ik kom niet meer telug!' Ze loopt de kamer uit. Ik ga achter der aan en ze is in de woonkamer. Marit en de rest zit er ook. 'Goedemorgen iedereen!' 'Goelemolgen!' Zegt Sanne en ze klimt de stoel weer op. Het is een wonder ze zit naast Marit.
'Jongens ik ga zo een video opnemen zie jullie later!' 'Ikke ook video maken!' Sanne loopt achter Rob aan.

~Robbies pov~

'San ik ga eigenlijk een video opnemen met Marit.' 'Nu met mij.' 'Nee ik ga met Marit een video maken.' 'Dan ga ik alleen naar de speeltuin!' Ze loopt de kamer uit. 'Je gaat niet alleen!' 'Wel!' Ik hoor de voordeur open gaan en dan snel dicht gaan.
'KUT!' Ik ren naar beneden en zie idd nergens Sanne. 'Hebben jullie San gezien?' 'Nee ze was toch bij jou?' Matthy klinkt nu al bezorgd. Kut ze is serieus weg gegaan!
'Nee ze mocht niet met mij een video maken omdat ik lang leven de liefde ging kijken. Ik heb duidelijk gemaakt dat ik ook met Marit een video zou opnemen!' 'SHIT!' Roept Matthy. 'Zei ze iets over waar ze heen ging?'
'De de uh de speeltuin! Ze zei dat ze dan maar alleen naar de speeltuin zou gaan.'
Matthy en Milo rennen naar hun jassen en gaan dan naar buiten.

~Matthys pov~

AAAHH dit doet ze zo fucking vaak! Milo en ik gaan naar de speeltuin die 15 lopen is. Onderweg komen we Sanne tegen en ik pak der vast. 'SANNE HET LAM!' 'NEE!' Ik pak der vast en ze slaat me arm. 'Sanne we gaan naar huis!' Roept Milo en we lopen naar huis. Als we thuis komen wilt Sanne naar boven rennen maar ik pak der vast en we gaan de woonkamer in. 'Oh gelukkig ze is terug!' Zegt Marit. 'Stommert!' 'Sanne zitten!' 'NEE!' Ze blijft staan. 'Sanne je gaat nu zitten!' 'Niet mijn schuld!' Ze rent alsnog naar boven.

~Marits pov~

Ik voel me echt kut! Het voelt alsof het mijn schuld is dat ze gwn weg ging. Ik ga naar boven achter Sanne aan.
Ze is aan het huilen en ik voel me alleen maar kutter! 'JOU SHULD!' Ze zit op der bed. 'Nee dat is niet waar en niet eerlijk!' Zegt pap. Hij staat in de deuropening. 'Wel waar! Haal schuld want zij niet lief!' Matthy komt nu ook binnen. Ik ga naar me kamer en pap komt binnen. Me lippen beginnen te trillen en er komen tranen in me ogen. Papa geeft me een knuffel. 'Het spijt me het is allemaal mijn schuld!' 'Dat is niet waar schat!' Hij geeft me een knuffel. 'Ze is sowieso lastig het is niet jou schuld. Ze vind het lastig om dingen te delen zeker omdat der moeder er niet meer is.' Hij klinkt verdrietig. Eerlijk ik weet niet eens we der moeder is.
'Wie is der moeder dan? En waar is ze?' 'Weet je nog de zus van Milo? Die nu is overleden?' 'Huh ze is toch matthys dochter?' 'Ja maar dat is der moeder!'