My Not So Low Quality Self (Social Media Series #5)

Chapter 1

Chapter 1

I don't know what to do. My whole day is boring. I'm just scrolling and scrolling on my facebook account.

It's already six in the evening. I can't even go out of my room and have dinner with my family.

Today is Christmas. I want to join my parents and siblings but I can't because the whole Venturanza is here.

I am embarrassed. Too embarrassed. Paano ba naman hindi, e, may sumpa lang naman ng kasamaan ang mukha ko.

Maganda daw ako. Pero si mommy, daddy, Kuya at Ate lang naman ang nagsabi no'n. Dapat ba akong maniwala sa kanila na maganda ako?

I am not skinny nor fat, 'yong tama lang. Pero ang sabi ni Ate, sexy daw ako para sa edad ko. My skin is not white like Ate Sam, I have a bronze like skin. They say it is one of my asset. Pero si mommy, daddy, Ate at Kuya lang din ang nagsabi. Minsan iniisip ko na niloloko lang nila ako kasi hindi naman gano'n ang sinasabi ng ibang tao. Matangkad ako at may mahabang buhok na namana ko kay mommy.

At higit sa lahat, I have a rocky road face. When I said rocky road, I mean it. Parang pinagbahayan ng anay ang aking mukha. Mahihiya pati ang sponge sa mukha ko.

I pouted. My cousins are beautiful. Paper white, sexy and have a smooth skin.

Tumayo ako at pinagmasdan ang sarili sa salamin.

Venturanza know for being a beautiful family. Mapuputi, may magandang katawan, at makinis na balat. Ako lang ang naiiba. Minsan nga iniisip ko na baka ampon lang ako, e. Tsk.

But then, I love myself. Duh! Syempre, alangan namang hindi ko mahalin ang sarili ko. Selflove. Nahihiya lang talaga ako. .

I tried to pose in front of the mirror like how model do it in the TV.

"Maganda naman ako, ah, except lang sa bako-bako kong mukha, bakit hindi nila makita 'yon?" I whisper to myself. Damn. Dapat ay hindi ako nakakulong lang dito. Bahay namin ito, 'no!

I smiled widely.

"Maganda ka, Arich Elizabeth. Maganda ka."

I ran inside the bathroom. I took a quick bath and wear my red fitted dress. The dress hugs my body perfectly.

I clap my hands and take a picture of me.

I post it in facebook with a caption, "Merry Christmas everyone!"

Actually, parang ghost town ang facebook account ko. Wala akong post na picture ko. My profile picture is not even my face! And I just only have fifty seven friends.

I'm not really into social media. Magulo kasi. Issue here, issue there. Ayaw ko nang magulo. Kulang na nga lang ay burahin ko na ang app na 'to sa cellphone ko. Kailangan lang talaga for communication.

A knock interrupted me from my nonsense thoughts.

"Arich, anak! Bumaba ka na, dinner is ready!"

"Opo!"

I looked in the mirror for the last time. I smiled. Be confident, Arich. Mga amerikanang hilaw mong pinsan lang ang mga yan!

Nagkakasiyahan na sila nang bumaba ako. Like me, they are also wearing a red. Nakasanayan na ng buong pamilya namin ang pumunta sa bahay ng isa sa kasapi ng pamilya. Yearly, every Christmas.

I walk towards them.

"Ayan na pala si Arich!" My mom shouted. Lahat sila ang lumingon sa akin.

Ngumiti sa akin ang mga plastik kong pinsan. I smiled at them, too. We hug each other.

Ang ilan sa mga Tita at Tito ko ay nasa labas dahil nag-iihaw daw.

"Hi, Zab!" Ate Moneth greet me. All of my girl cousin, sa kaniya talaga maagan ang loob ko.

"Hello po, Ate." I kissed her cheek.

"How are you, Zab?"

"I'm okay po, you?"

"Well, you see, still beautiful like you," she joked. I laugh with her.

Ang iba kong mga pinsan ay busy sa kani-kanilang cellphone. Ate Jhamilla, Ate Steffie, and Ate Cardi is a certified momodelin. Ako, ito, certified lang, walang momodelin.

Ah, ito na naman ako. Ibinababa ko na naman ang sarili ko. Stop it, Arich!

Kuya Juaquin, Kuya Loren, and Kuya Jade are my counsin. They are talking to my brother, Kuya Vladir.

While Ate Sam is not here. She's outside with our Tita and Tito.

"Zab, baby!" Kuya called me. Sinamaan ko siya ng tingin dahil lahat ng mga pinsan kong lalaki ay lumingon sa akin. "Come here!"

"Zab!" Kuya Jade hug me. "I miss you, baby girl!" I smiled at them, too.

I am the baby girl. I hate the term. Baby girl, really?

Niyakap ko silang lahat. Hinila ako ni Kuya at pinaupo sa gitna nila ni Kuya Loren.

"Kain ka muna, kapatid," inabot niya sa akin ang spaghetti niya.

Sinamaan ko siya ng tingin. Akala niya ba ay hindi ko alam, kaya lang naman niya binibigay sa akin dahil ayaw niya na. Tsk. Kunwari concern. Utot mo, Kuya.

"How are you, Zab?" Kuya Juaquin asked me. Ilang beses ko ba dapat sagutin ang tanong na 'yan?

"Okay lang naman po,"

"Good. Malapit ka na palang grumaduate, Zab. What do you want as a gift, hm?"

Napaisip ko.

"Anything?"

"Anything."

"Kagandahan," they burst out laughing.

"Bakit naman 'yon, lil' sis? Maganda ka na naman ah?" Sinamaan ko ulit siya ng tingin.

"Well, kagandahan lang ang wala ko," I flip my hair at their faces.

"Well, you see, Zab. Hindi 'yon kayang ibigay ni Kuya kasi wala ng pag-asa 'yang mukha mo," Ate Cardi butt in. Hindi nakaligtas sa akin ang pag-irap niya.

Shutaca po, Ate Cardi. With respect.

Ang sama talaga ng ugali niya. Hindi ko alam kung bakit insecure na insecure siya sa akin. Sa akin na pangit at walang binatbat sa kaniya.

She's just beautiful outside, but not inside. Ang sama sama ng ugali niya.

"Cardi!" Kuya Juaquin, Kuya Loren, Kuya Jade and Kuya Vlad shouted.

Ate Cardi just rolled her eyes at muling bumalik sa ginagawa. I smirked.

Wala naman akong ganda at least I have this handsome guys beside me.

Feeling ko maganda ako kapag sila ang kasama ko.

"Shuta," I whispered to myself. Pero narinig pala iyon ni Kuya Vlad kaya mahina siyang tumawa.

"Don't mind her, sis. Inggit lang 'yan," ginulo niya ang aking buhok. Ngumiti ako.

Maswerte pa rin ako dahil mayroon akong supportive brother.

"I love you, Kuya."

"I love you, too, lil' sis."

-
♡